คือช่วงนี้ผมกับแม่ผิดใจกันบ่อยมากครับ เมื่อก่อนเวลาแม่บ่นผมก้จะเถียงครับ แต่พอโตขึ้นผมเริ่มเงียบครับ ทำตัวร่าเริง แต่เหมือนแม่ก้ยังไม่จบกับผมครับเช่นผมไม่พูดแล้วเวลาทะเลาะกันผมเลือกที่จะเข้าห้องส่วนตัวของตัวเองครับ ทำงานก้เหนื่อยแล้วยังต้องมาทะเลาะกับแม่อีก พักผ่อนก้ไม่เพียงพอครับข้างบ้านเสียงดัง แต่พอผมเข้าห้องมาแม่ผมก้ยังด่าไม่หยุดครับ คือเค้าชอบคิดว่าผมจะเอาชนะแต่เค้าคงไม่รู้ว่าเป็นตัวเค้าเองที่จะเอาชนะ ผมงงมากอายุแม่ผมก้เยอะแล้วแต่ทำไมยังคิดเรื่องชนะไม่ชนะ เมื่อวันก่อนผมต้องไปฉีดยานี่ล่ะครับ แม่ผมก็บ่นว่าเหนื่อยมากอะไรกัยแม่นัก(เวลาฉีดเสร็จมันปวดแขนมากครับแล้วผมต้องขี่รถไป) ผมเลยบอกแม่ว่าไม่เป็นไร เดี๋ยวไปเองด้วยน้ำเสียงที่ปกติมากครับ เพราะผมไม่รู้สึกอะไรอยู่แล้วครับไม่ได้น่าโมโหเลยครับ แต่แม่ผมหาว่าผมประชด ทำตัวไม่ดีอะไรประมาณนี้อ่ะครับ ผมเลยเหนื่อยมากครับ วันนี้เค้าก็ขุดมาทะเลาะ ทิ้งท้ายนะครับ ผมช่วยแม่ทำงานทุกวันครับไม่ได้ออกไปเที่ยวกับเพื่อนๆเลยครับเพราะช่วยแม่ แต่แม่ผมก็บอกว่าผมไม่ทำอะไรเลยอ่ะครับ ละก็ยกเรื่องเก่าๆมาด่าผมได้เรื่อยๆ ผมเหนื่อยมากครับ คือผมก็อยากช่วยแต่ผมกินยา+ฉีดวัคซีนเลยมีอาการอ่อนเพลียมากเลยอ่ะครับ เห้อยาวๆครับ ผมเลยอยากมาปรึกษาว่าผมผิดมั้ยครับ ทุกวันนี้ผมคิดโทษตัวเองอย่างเดียวครับ  
ปล.แม่ผมหาว่าอะไรผมก้โทษแต่แม่ แต่ผมยังไม่ได้พูดอะไรเลยครับ