Come up to meet you, tell you I'm sorry
You don't know how lovely you are
I had to find you
Tell you I need you
Tell you I set you apart
The kiss ใช่แล้วจูบนั้น ร้อยครั้งพันครั้งที่ยูชีจินคิดถึงมัน ไม่รู้ว่าสิ่งใดที่ทำให้เราพบกันในวันนี้ มีโอกาสมาถึงอีกครั้งหนึ่งแล้วนี่ Come up to meet you, tell you I'm sorry. You don't know how lovely you are. เธอคงไม่รู้ว่าฉันเสียใจแค่ไหน และ ก็คงไม่รู้อีกล่ะว่าตัวเองน่ารักแค่ไหน อยากบอกเหลือเกินว่า "เสียใจ" ที่ปล่อยมือเธอไปวันนั้น วันที่เธอขอลา และ เขาก็ไม่รั้งเธอ ผู้หญิงคนนั้นคังโมยอน 8 เดือนต่อไปมาเธอยังอยู่ในใจ 8 เดือนต่อมาการกลับมาพบกันอีกครั้งก็ยังทำให้เขาหวั่นไหวและต้องคิดดูใหม่ ด้านหนึ่งก็เปิดทางรุกตามนิสัยลูกชายนายพล แต่อีกด้านหนึ่งหัวใจก็ยังกดอารมณ์ตัวเองเอาไว้ เพราะรู้ว่าหน้าที่การงานไม่เอื้อให้เราผูกพันกับใคร ความสัมพันธ์จึงเหมือนเดินด้วยกันมาใกล้ ๆ เกือบจะตามทัน มือเกือบจะจับจูงกัน .... แต่เขากลับถอยไปอีก ทั้ง ๆ ที่ในใจอยากจะบอก
I had to find you
Tell you I need you
Tell you I set you apart
ฉันต้องตามหาเธอ
เพื่อบอกว่าต้องการเธอ
และเธอสำคัญกับฉันมากเพียงไร
อาจจะเป็นเพราะสัญญาณที่กลับไปกลับมาแบบนั้น คนที่ตั้งใจจะตอบกลับจึง "ไม่รู้ควรทำอย่างไร" คังโมยอนจึง "เลือก" ที่จะไม่พูดถึงมัน เหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ดูเหมือนเธอจะปล่อยมืออีกครั้ง และ ดูเหมือนเขาก็ทำแบบเดิม เมื่อเธอปล่อยมือเขาก็ไม่รั้ง ทุกสิ่งราววิ่งวนเป็นวงกลมอีกครั้ง ความรู้สึกของเธอ เธอรู้ .... หมายถึงเธอรู้ว่าเธอรู้สึกกับเขาอย่างไร มากมายขนาดไหน แต่การจะก้าวเดินไปพร้อมกัน สิ่งนั้นเป็นสิ่งที่เธอไม่แน่ใจและยากจะตัดสินใจ แม้เขาจะสละชีวิตได้เพื่อช่วยเธอ .... เธอขอบคุณ และ ซาบซึ้ง เธอรู้ว่าเขา "รู้สึก" อย่างไร แต่จะตัดสินใจอย่างไร ? เมื่ออนาคต .... มันยังคลุมเครือ ?
ความสัมพันธ์นี้ปะปนกันไปหมดทั้งอารมณ์และเหตุผล ความรัก ..... มันไม่ควรจะยากขนาดนี้รึเปล่า ? ไม่ควรจะซับซ้อนขนาดนี้ ไม่ควรจะพัดพาความสุขเข้ามาและโถมเอาความทุกข์เข้ามาด้วยขนาดนี้ เธอไม่แน่ใจว่าเธอจะรับไหว เขาเคยยื่นมือออกมาและชักมันกลับไป เธอเคยปล่อยมือและเขาก็ร่วมด้วยช่วยปล่อย ถ้าเป็นแบบนี้ไปตลอดมันจะเกิดอะไรขึ้นกับเราทั้งคู่ ... ลึก ๆ ในใจของคังโมยอนคงคิดเช่นนี้ ความรู้สึกของเขาและเธอไม่แตกต่าง เป็นหนึ่งเดียวเหมือนเหรียญเดียวกันแต่อยู่กับคนละฝั่ง Heads and Tails หัวและก้อย
ความรักที่อยู่ ณ แห่งหนเดียวกัน หากไม่มีวันพบเจอ และ บรรจบกันได้
สุดท้ายมันเรื่องราวทั้งหลายลงเอยด้วยการลาจาก .... ครั้งนี้พัฒนาขึ้นมาหน่อย เธอรู้ว่าเขาไปที่ไหน แต่ก็อีกเช่นกัน .... คำลาก่อนจากไกล ไม่มีอีกเช่นเดิม เมื่อเธอปล่อยมือเขาก็ปล่อยมือ เมื่อเขาขาดการติดต่อเธอก็ไม่หืออืออะไร วังวนอึมครึม วังวนแห่งความไม่แน่ใจ สัมพันธ์นี้จะสานต่ออย่างไร คือหนทางที่มองไม่เห็น หากสิ่งที่เหมือนเดิมทุกครั้งที่จากกันไปคือความเสียใจ และ ความคิดถึง เราไม่น่าปล่อยมือเขาง่ายขนาดนั้น เราไม่น่าจากมาง่ายขนาดนี้
แต่อย่างเดียวที่เขาและเธอต่างมันใจ ... คือมีบางสิ่งที่ใกล้ชิดกันขึ้นมาหน่อย นั่นคือ "หลักยึด" และ "ความเชื่อ" ที่บัดนี้หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน เขาทำทุกสิ่งเพื่อปกป้องชีวิตตามแบบของเขา และ เธอทำทุกสิ่งเพื่อรักษาชีวิตตามแบบของเธอ นี่คือสิ่งที่เธอและเขาต่างมองตากันแล้วเข้าใจ ความรักความห่วงใยที่หลอมรวมเข้ากับเกียรติและศักดิ์ศรี กับหน้าที่ที่ต้องกระทำ เขาอาจไม่ได้อยู่เคียงข้างเธอ แต่หัวใจของเธอจะอยู่กับเขา เธออาจไม่แน่ใจในความสัมพันธ์ครั้งนี้ แต่หัวใจของเขาจะคงอยู่กับเธอเช่นกัน
แม้จะอยู่กันคนละด้าน แต่อย่างน้อยเราก็ยืนอยู่บนเหรียญเดียวกัน
บางทีคำตอบของเธอและเขา .... อาจจะเริ่มที่ตรงจุดนี้
ยอมรับสิ่งที่มันเป็นทั้งหน้าที่ ศักดิ์ศรี และ หัวใจ
เพราะเวลาอาจไม่มีให้เสียอีกแล้วก็เป็นได้
Nobody said it was easy
It's such a shame for us to part
Nobody said it was easy
No one ever said it would be this hard
Oh, take me back to the start
ไม่มีใครบอกว่ามันง่ายดาย
ที่เราสองต้องห่างเหินกันไป
ใช่ ... ไม่มีใครบอกว่ามันง่าย
แต่ก็ไม่มีใครบอกว่ามันยากขนาดนี้
มาเริ่มกันใหม่อีกครั้งดีไหม ?
Descendants of the Sun (กึ่งรีวิว) : Heads and Tails
You don't know how lovely you are
I had to find you
Tell you I need you
Tell you I set you apart
The kiss ใช่แล้วจูบนั้น ร้อยครั้งพันครั้งที่ยูชีจินคิดถึงมัน ไม่รู้ว่าสิ่งใดที่ทำให้เราพบกันในวันนี้ มีโอกาสมาถึงอีกครั้งหนึ่งแล้วนี่ Come up to meet you, tell you I'm sorry. You don't know how lovely you are. เธอคงไม่รู้ว่าฉันเสียใจแค่ไหน และ ก็คงไม่รู้อีกล่ะว่าตัวเองน่ารักแค่ไหน อยากบอกเหลือเกินว่า "เสียใจ" ที่ปล่อยมือเธอไปวันนั้น วันที่เธอขอลา และ เขาก็ไม่รั้งเธอ ผู้หญิงคนนั้นคังโมยอน 8 เดือนต่อไปมาเธอยังอยู่ในใจ 8 เดือนต่อมาการกลับมาพบกันอีกครั้งก็ยังทำให้เขาหวั่นไหวและต้องคิดดูใหม่ ด้านหนึ่งก็เปิดทางรุกตามนิสัยลูกชายนายพล แต่อีกด้านหนึ่งหัวใจก็ยังกดอารมณ์ตัวเองเอาไว้ เพราะรู้ว่าหน้าที่การงานไม่เอื้อให้เราผูกพันกับใคร ความสัมพันธ์จึงเหมือนเดินด้วยกันมาใกล้ ๆ เกือบจะตามทัน มือเกือบจะจับจูงกัน .... แต่เขากลับถอยไปอีก ทั้ง ๆ ที่ในใจอยากจะบอก
Tell you I need you
Tell you I set you apart
ฉันต้องตามหาเธอ
เพื่อบอกว่าต้องการเธอ
และเธอสำคัญกับฉันมากเพียงไร
อาจจะเป็นเพราะสัญญาณที่กลับไปกลับมาแบบนั้น คนที่ตั้งใจจะตอบกลับจึง "ไม่รู้ควรทำอย่างไร" คังโมยอนจึง "เลือก" ที่จะไม่พูดถึงมัน เหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ดูเหมือนเธอจะปล่อยมืออีกครั้ง และ ดูเหมือนเขาก็ทำแบบเดิม เมื่อเธอปล่อยมือเขาก็ไม่รั้ง ทุกสิ่งราววิ่งวนเป็นวงกลมอีกครั้ง ความรู้สึกของเธอ เธอรู้ .... หมายถึงเธอรู้ว่าเธอรู้สึกกับเขาอย่างไร มากมายขนาดไหน แต่การจะก้าวเดินไปพร้อมกัน สิ่งนั้นเป็นสิ่งที่เธอไม่แน่ใจและยากจะตัดสินใจ แม้เขาจะสละชีวิตได้เพื่อช่วยเธอ .... เธอขอบคุณ และ ซาบซึ้ง เธอรู้ว่าเขา "รู้สึก" อย่างไร แต่จะตัดสินใจอย่างไร ? เมื่ออนาคต .... มันยังคลุมเครือ ?
ความสัมพันธ์นี้ปะปนกันไปหมดทั้งอารมณ์และเหตุผล ความรัก ..... มันไม่ควรจะยากขนาดนี้รึเปล่า ? ไม่ควรจะซับซ้อนขนาดนี้ ไม่ควรจะพัดพาความสุขเข้ามาและโถมเอาความทุกข์เข้ามาด้วยขนาดนี้ เธอไม่แน่ใจว่าเธอจะรับไหว เขาเคยยื่นมือออกมาและชักมันกลับไป เธอเคยปล่อยมือและเขาก็ร่วมด้วยช่วยปล่อย ถ้าเป็นแบบนี้ไปตลอดมันจะเกิดอะไรขึ้นกับเราทั้งคู่ ... ลึก ๆ ในใจของคังโมยอนคงคิดเช่นนี้ ความรู้สึกของเขาและเธอไม่แตกต่าง เป็นหนึ่งเดียวเหมือนเหรียญเดียวกันแต่อยู่กับคนละฝั่ง Heads and Tails หัวและก้อย
สุดท้ายมันเรื่องราวทั้งหลายลงเอยด้วยการลาจาก .... ครั้งนี้พัฒนาขึ้นมาหน่อย เธอรู้ว่าเขาไปที่ไหน แต่ก็อีกเช่นกัน .... คำลาก่อนจากไกล ไม่มีอีกเช่นเดิม เมื่อเธอปล่อยมือเขาก็ปล่อยมือ เมื่อเขาขาดการติดต่อเธอก็ไม่หืออืออะไร วังวนอึมครึม วังวนแห่งความไม่แน่ใจ สัมพันธ์นี้จะสานต่ออย่างไร คือหนทางที่มองไม่เห็น หากสิ่งที่เหมือนเดิมทุกครั้งที่จากกันไปคือความเสียใจ และ ความคิดถึง เราไม่น่าปล่อยมือเขาง่ายขนาดนั้น เราไม่น่าจากมาง่ายขนาดนี้
แต่อย่างเดียวที่เขาและเธอต่างมันใจ ... คือมีบางสิ่งที่ใกล้ชิดกันขึ้นมาหน่อย นั่นคือ "หลักยึด" และ "ความเชื่อ" ที่บัดนี้หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน เขาทำทุกสิ่งเพื่อปกป้องชีวิตตามแบบของเขา และ เธอทำทุกสิ่งเพื่อรักษาชีวิตตามแบบของเธอ นี่คือสิ่งที่เธอและเขาต่างมองตากันแล้วเข้าใจ ความรักความห่วงใยที่หลอมรวมเข้ากับเกียรติและศักดิ์ศรี กับหน้าที่ที่ต้องกระทำ เขาอาจไม่ได้อยู่เคียงข้างเธอ แต่หัวใจของเธอจะอยู่กับเขา เธออาจไม่แน่ใจในความสัมพันธ์ครั้งนี้ แต่หัวใจของเขาจะคงอยู่กับเธอเช่นกัน
ยอมรับสิ่งที่มันเป็นทั้งหน้าที่ ศักดิ์ศรี และ หัวใจ
เพราะเวลาอาจไม่มีให้เสียอีกแล้วก็เป็นได้
It's such a shame for us to part
Nobody said it was easy
No one ever said it would be this hard
Oh, take me back to the start
ที่เราสองต้องห่างเหินกันไป
ใช่ ... ไม่มีใครบอกว่ามันง่าย
แต่ก็ไม่มีใครบอกว่ามันยากขนาดนี้
มาเริ่มกันใหม่อีกครั้งดีไหม ?