เข้าใจว่าทุกอย่างเริ่มต้นจากสองประโยคนี้นี่แหละมั้ง หนึ่งเธอเหมือนฝันที่เป็นจริง และ สองฉันอยากอยู่เคียงข้างเธอ คำสารภาพเชิงสถานการณ์บังคับดังก้องผ่านเสียงตามสาย จุดร้อยยิ้มแก้มกัปตันนี้อิ่มแทบจะปริ ส่วนดวงตาคงไม่ต้องพูดถึงยิ้มพร้อมกันไปกับปากด้วย ที่แล้วมาหลายครั้งก็ออกจะซุกซ่อนด้วยความกังวลใจ ถึงได้รุกบ้าง และ ถอยบ้าง ตามแต่อารมณ์ความรู้สึกมโนสำนึกจะชักนำไป เพิ่งมาช่วงหลังที่รู้สึกตัวว่าผู้หญิงราว "ฝันที่เป็นจริง" นั้นหาง่ายเสียเมื่อไหร่ ผู้หญิงที่สามารถดูแลตัวเองได้ มั่นคง เป็นผู้ใหญ่ แต่ก็มีสีสันอารมณ์ขันอาจจะเพิ่มความโก๊ะกังแต่งแต้มเข้าหยอดเข้าไปด้วย เหมือนที่เขาว่ากันว่า ผู้หญิงก็เหมือน sugar spice and all things nice หวานดังน้ำตาล จัดจ้านเหมือนเครื่องเทศ และ สิ่งละอันพันละน้อยที่ชวนรื่นรมย์ นั่นคือ "คังโมยอน" สำหรับยูชีจิน



วันนี้ยูชีจินจึงไม่ประดิษฐ์ถ้อยคำได้ ก็แค่พูดอย่างที่อยากพูดจนหมดอย่างที่อยาก แล้วก็ทิ้งกระแสสั่นสะเทือนนั้นไว้ให้คุณหมอคนสวยได้ตัดสินใจ .... ว่าสุดท้ายจะทิ้งใครไว้กลางทางหรือเปล่า นาทีที่ทุกอย่างกึ่งชัดเจนกึ่งคลุมเคลรือ นาทีที่กัปตันยังหวั่นใจเก้าเกเทหน้าตักลงไปแบบนั้น ท่าทีคุณหมอยังดูเรียบเย็นจนคนเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายบ่อย ๆ ออกจะกลัวใจ แต่แล้วไม่รู้นรกชังหรือสวรรค์แกล้งคุณหมอคังเธอ คลิปลับภาคลาตายทำคุณหมออายแทบแทรกแผ่นดินหนี ในขณะที่มีบางคนเหมือนกันฟังแล้วราวตายแล้วเกิดใหม่



ยัง ... วิบากคู่รักต่างอาชีพของเรายังไม่จบ จะว่าชัดก็ชัดอยู่แต่ก็มีบางสิ่งที่กวนใจคุณหมอ นิดเดียวเท่านั้นแหละ เขา ... แสดงเจตนาแน่ชัดว่าเขาจะก้าวไปพร้อมเธอ หากในความเป็นผู้หญิงความเป็นห่วงเป็นใยความกังวลถึงอันตราย และ ความไกลห่างก็ต้องมีบ้างไม่มากก็น้อย ... เธอเข้าใจงานเขามากขึ้นและยอมรับได้ ก็ไม่ใช่เด็กสาวแรกรุ่นเสียหน่อยนี่ แต่ความรู้สึกเหล่านี้ความกังวลเป็นห่วงเป็นใย หากจัดการไม่ได้ จัดการไม่ถูก ก็อาจจะเป็นภัยกับทั้งสองฝ่าย งานของเขาและของเธอต้องการความมั่นคงทางอารมณ์อย่างสูง ถ้าจดจ่อกับเรื่องส่วนตัวสลัดไม่ออก คงเจ๊งกะบ๊งกันทุกฝ่าย



ก็จริงอย่างที่เธอว่า อยู่ใกล้กันก็ไม่ต้องมโน เขาทำอะไร อยู่ไหน เป็นอย่างไร ตายก็เห็น อยู่ก็เห็น ไม่ต้องประสาทกินให้เสียรังวัด เขาเคยเห็นเธอเสี่ยงตาย เธอเคยเห็นเขาเสี่ยงตาย เขารักษาชีวิตเธอ เธอช่วยต่อชีวิตเขา ทั้งหมดนี้ "เรา" ทั้งคู่ผ่านกันมาได้ .... เออ มันก็ได้นี่ เราก็อยู่ด้วยกันได้ไง ทำไมทั้งเขาและเธอต่างไปคิดเผื่อนั่นนี่ก็อะไรกันยาก ๆ ก็ที่นี่ ที่อุรุค .... อุดมการณ์ของเธอร้อยเรียงเป็นหนึ่งเดียวกับอุดมการณ์ของเขา หัวใจดวงเดียวของเธอก็สัมพันธ์กับชีวิตและลมหายใจของเขา



เมื่อเธอมั่นใจและแน่ใจว่าเขาจะเดินร่วมทาง ทุกอย่างก็ crystal clear คำตอบรับคำนั้นกลายเป็นการดึงสลักในใจของยูชีจินออก สิ้นสุดแล้วการรอคอย ท่ามกลางแสงอาทิตย์อัสดง สำหรับเขาโลกใบนี้คงหยุดหมุน ไร้ซึ่งกาลเวลา จุมพิตที่ยืดยาวต่อเนื่องไม่รู้จบราวกับบ่งบอกว่า .... ไม่ว่าสิ่งใดจะเกิดขึ้น เขาและเธอได้ตัดสินใจ  เธอจะยอมรับอุดมการณ์ของเขา เขาจะยอมรับและสนับสนุนอุดมการณ์ของเธอ เขาและเธออาจจะเคยกลัวว่าความแตกต่างความไม่เข้าใจจะทำให้ต้องปล่อยมือกันอีกหน ความเจ็บปวดจะซ้ำรอย