ด้วยไลฟ์สไตล์ผมเป็นคนไม่ชอบใช้รถยนต์ เพราะขี้เกียจขับ ขี้เกียจหาที่จอด
วันทำงานจึงแทบไม่เคยใช้รถยนต์ นั่งรถเมล์ เสียบหูฟัง กระดิกเท้าฟังเพลง
มื้อเย็นของผมหากไม่ได้มีนัด ก็จะปล่อยให้รถเมล์พาไป ผมเลือกแค่รถเมล์ที่ผ่านแถวบ้าน ตีตั๋วสุดสาย
ส่วนปลายทางจะลงไหน ค่อยว่ากัน อาจจะกลางทาง ที่หมาย หรือสุดสาย ไม่รู้ครับ
เย็นพฤหัสที่ผ่านมา ผมก็เลยคิดเอากลางทางว่า กินร้านนี้ดีกว่า

ปรากฏว่า อดครับ


ไม่ซีเนอะ สบายๆ เล็งข้าวแช่สูตรชาววังโบราณดีฟ่า แต่ฟ้าก็กลั่นแกล้ง นอกจากจะปิดวัดพฤหัสแล้ว ร้านก็เปิดถึงแค่ 16.00 ในวันทำการ


ข้อดีของการใช้ชีวิตในเมือง คือ ร้านอร่อยๆ ดีๆ มีเยอะแยะครับ แค่ก้าวเดินต่อกันไม่กี่ก้าวก็ถึง
กิมเล้ง ชื่อจีน แต่เน้นอาหารไทย กิมเล้งเป็นภาษาจีนแปลว่ามังกรทอง
แต่เดิมขายที่ถนนข้าวสาร ต่อมาย้ายอยู่ตรงที่ปัจจุบัน บนถนนตะนาว ข้างอนุสรณ์ 14 ตุลา


มาเล็งหน้าร้านกันก่อนดีกว่า ไฮไลท์ที่น่าโดน


มาดูในร้านกันบ้าง บรรยากาศคลาสสิคคอดๆ




ผมตัดสินใจละ หลังจากยืนเลือกแล้วได้ยินเสียงโขลกน้ำพริก โป๊กป๊ากจากครกหินหลังร้าน
น้ำพริกกะปิ ไม่ผัก ผมกินผักไม่เป็น


มีน้ำพริกแล้ว ก็ต้องมีของมากินตัดรสหน่อย หมูก้อนทอด ดูแน่นน่าโดน


ว่าแล้วห่อหมกช่อนด้วยก็ดีนะ

แน่นๆใสๆ


ครบละ ยัดโลด


อุ้ย...มันหกหมดเลย น่าเสียดาย


ท้องน่ะอิ่ม แต่ใจน่ะอยาก ว่าแล้วขออีกหน่อยเถอะมันเร้าใจโคตรรรรร
แพนงหมู กับ สามชั้นหวาน


สรุป เช็คบิลมา 200 กว่าๆ เน้นกับ ไม่เน้นข้าว 555

น้ำพริกกะปิ ถือว่าเดอะเบสส์วันเจ้านึงเลยครับ กลมกล่อมครบรส ปาดเหงื่อหัวล้านกันเลยทีเดียว
หมูก้อนทอด ปรุงรสได้นวลหอมหวล ปั้นแน่นๆ ไม่อมน้ำมัน อร่อยมากๆครับ
ห่อหมก รสไม่ดุเดือด สไตล์บอดี้แน่นๆ ดีครับ
สามชั้นหวาน ดูด้วยตาแล้ว น่าจะแข็งกระด้าง แต่..เปล่าเลย นุ่ม หวาน หอม อร่อยครับ
แพนงหมู เห็นหมูก้อนหนาๆ นึกว่าจะแน่นๆกระด้างๆ แต่เอาเข้าจริงนุ่ม เคี้ยวง่าย แกงก็ครบรสหอมเครื่องเข็มข้น

โดยรวมงานผ่านทุกจานครับ ไปคนเดียวไหวแค่นี้ พวกหมี่กรอบ มะระตุ๋น แปะไว้โอกาสหน้า ไม่ไหวแล้ว