พระสงฆ์ มี 2 แบบ คือ สมมุติสงฆ์ กับ อริยะสงฆ์

พระอริยะสงฆ์ คือผู้ที่บรรลุธรรมแล้ว ตั้งแต่พระโสดาบันขึ้นไป

ส่วนพระสมมุติสงฆ์ ยังเป็นเพียงปุถุชนธรรมดา (ซึ่งก็คือพระสงฆ์ส่วนใหญ่ในประเทศ)

ในสมัยพุทธกาล ผู้ที่จะขอบวชกับพระพุทธเจ้าน่าจะเป็นพระโสดาบันแล้ว หรืออย่างน้อยได้ฟังธรรมะจนกระทั่งเกิดความเลื่อมใสศรัทธา จึงสละทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นทรัพย์สมบัติหรือครอบครัว เหลือตัวเปล่าๆ แล้วขอบวช

(แต่ในยุคปัจจุบัน คนที่บวชจะเป็นจุดประสงค์อื่นมากกว่า สังเกตว่าเมื่อตัดสินใจบวช ไม่ได้คิดสละทรัพย์สมบัติใดๆ แถมยังฝากให้ใครช่วยดูแลเก็บรักษาสมบัติให้ด้วย)

พระอริยะ (พระโสดาบันขึ้นไป) ท่านรักษาศีล 5 ยิ่งกว่าชีวิต และเป็นการรักษาโดยอัตโนมัติ ท่านไม่ทำผิดวินัยร้ายแรงแน่นอน เช่น ปาราชิก สังฆาทิเสส หรือปาจิตตีย์ ส่วนพระวินัยที่เป็นเรื่องมารยาทต่างๆ ก็อาจจะมีผิดบ้าง (ตามความเคยชินแต่ละท้องถิ่น)

ในขณะที่ พระสมมุติสงฆ์ยังเป็นปุถุชนครับ ยังต้องฝึกฝน โอกาสทำผิดพลาดสูง จะตั้งใจหรือลืมตัวก็ตาม จึงจำเป็นที่ฆราวาสหรือพุทธศาสนิกชนต้องช่วยกันดูแลครับ เห็นพระทำผิดวินัยต้องติเตียน ตักเตือน หรือแจ้งผู้รับผิดชอบทราบ

ถ้าเป็นอลัชชี หรือพระไม่ดี ย่อมจะต้องไม่พอใจแน่หากทำผิดพระวินัยแล้วถูกเราติเตียน ตักเตือน

แต่ถ้าท่านเป็นพระที่ดี ตั้งใจบวชเพื่อบรรลุธรรม ผมเชื่อว่าท่านน่าจะอนุโมทนาเราครับ

ก็ขอฝากพุทธบริษัททุกท่านช่วยกันปกป้องพระพุทธศาสนานะครับ