ลุงกับป้าแบ็คแพ็ครอบโลก ตะลุยมาเลเซีย-สิงคโปร์ โดยไม่นั่งเครืองบิน ตอนที่ 4 นั่งรถไฟฟรี แวะเที่ยวปัตตานี

ตอนที่ 4 นั่งรถไฟฟรี แวะเที่ยวปัตตานี
                                                     
                                                     
                                                     
                                                     
                                                     
                                                     
เสาร์ที่ 16 มกราคม 2559 เวลา 05.45 น. ปารุส เรียกรถมอเตอร์ไซด์รับจ้างให้ นั่งซ้อน 2 คนขี่ชื่อ มะ ออกไปสถานีรถไฟ ค่ารถคนละ 30 บาท รวมเป็น 60 บาท รอรถออกจากสถานีในเวลา 06.40 น. ลุงนั่งข้างสตรีท่าทางจะเป็นครู แต่ลุงไม่ได้ถามเธอบอกว่าเดินทางกลับบ้านวันหยุด ลุงสงสัยเรื่องวัดช้างไห้ เธอเป็นคนมุสลิม อธิบายให้ลุงฟังแต่ป้าหลับอยู่ ดูเหมือนเธอจะอธิบายคลาดเคลื่อนจากช้างร้องไห้ เป็นช้างให้ที่สร้างวัด
                                                     
                                                     
                                                     
                                                     
                                                     
                                                     
เราไปลงที่สถานีปัตตานี หรือ โคกโพธิ์ ในเวลา 07.15 น. เดินออกไปที่คิวรถสองแถว นั่งรถไปตัวเมืองปัตตานี ค่าโดยสารคนละ 30 บาท ไปลงที่หน้ารร.เบญจมราชูทิศ มีจ่าสิบตำรวจวิชัย คชกูล ช่วยบอกที่ตั้งของสภานที่ท่องเที่ยว และข้ามถนนไปส่ง พร้อมกับขออนุญาตให้เข้าไปถ่ายรูป ในบริเวณศาลากลางจังหวัด แล้วเราก็จ้างรถกะเป๊าะไปเที่ยวตามสถานที่ต่างๆ ในราคา 400 บาท
                                                     
"ปัตตานีเมืองงาม สามวัฒนธรรม ศูนย์ฮาลาลเลิศล้ำ ชนน้อมนำศรัทธา ถิ่นธรรมชาติงามตา ปัตตานีร่วมสามัคคีแดนใต้"
                                                     
                                                     
เริ่มต้นที่ศาลเจ้าแม่ลิ้มกอเหนี่ยว ถนนอะเนาะลู หญิงจีนใจเด็ดที่มาตามพี่ชาย ซึ่งเป็นเจ้าเมืองหน้าด่าน ให้กลับบ้านไปอยู่กับแม่ซึ่งแก่มากแล้ว แต่พี่ชายได้รับปากกับเจ้าเมืองปัตตานีไว้ว่า จะสร้างมัสยิดกรือเซะให้เสร็จก่อน เขาไม่ยอมกลับจีน เธอจึงฆ่าตัวตายประชด ก่อนตายได้อธิษฐานว่า อย่าให้มีวันที่มัสยิดกรือเซะสร้างเสร็จ เพราะพี่ชายเป็นลูกอกตัญญู มัสยิดกรือเซะยังคงสร้างไม่เสร็จมาจนถึงปัจจุบัน
                                                     
                                                     
                                                     
รอบๆ ศาลเจ้าแม่เป็นชุมชนจีน แต่ตรงข้ามมัสยิดกรือเซะ เป็นพิพิธภัณฑ์ที่เกี่ยวข้องกับมุสลิม ต่อจากนั้นก็ไปที่หอนาฬิกา 3 วัฒนธรรม ต่อด้วยจวนผู้ว่าทั้งหลังใหม่และหลังเก่า แล้วกลับไปที่ท่ารถเลยเชิงสะพานเดชานุชิต ด้านหน้าเป็นอาคารเทศบาลที่ทาสีเหมือนการ์ตูน ใกล้ๆ กับโรงเรียนเบญมราชูทิศ เพื่อกลับไปสถานีโคกโพธิ์
                                                     
                                                     
                                                     
                                                     
                                                     
                                                     
ขากลับรถส่งที่ลานจอดรถนอกรั้วสถานี เราเดินเข้าไปในสถานี เช็คเวลารถและขอตั๋ว จนท. บอกว่ารถเสียเวล า ยังไม่ให้ตั๋ว เราจึงออกจากสถานีย้อนไปทางที่เข้ามา ข้ามถนนไปหาข้าวกลางวันกิน ขณะนั่งในร้านอาหาร มีสาวๆ แต่งชุดทหารกลุ่มหนึ่ง 14 คน ทุกคนผมยาวมัดรวบและเก็บปลายผมด้วยโบว์ติดถุงเก็บผม ป้าสงสัยว่า พวกเธอเป็นทหารยศอะไร พวกเธอตอบว่า พวกเธอเป็นนักศึกษาวิชาทหารปี 5 จากมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี
                                                     
                                                     
                                                     
                                                     
เวลา 12.02 น. รถเร็วกทม.-ยะลา เข้าสถานีปัตตานี (โคกโพธิ์) มีเสียงวิดวิ่ว คึกคักดังมาจากบนรถไฟ ปรากฏว่าเป็นนศท.ชาย เป่าปากใส่นศท.สาว ตอนรถเข้าและออกจากสถานี ซึ่งพวกนศท.สาวขึ้นตู้สุดท้ายขบวนเดียวกัน
                                                     
                                                     
ที่สถานีโคกโพธิ์เราต้องรอรถที่เสียเวลาจนถึงเวลา 13.20 น จึงได้ไป ผู้โดยสารขึ้นมากกว่าลง เราขึ้นเร็วจึงโชคดีที่ได้ที่นั่ง มีนศ.สาวมุสลิมขึ้นมา เราขยับที่ให้นั่ง ได้คุยกันหลายเรื่อง น้องๆ จะไปลงที่สุไหงปาดี ส่วนเราจะไปลงที่ตันหยงมัส อำเภอรือเสาะ ตอนแรกเราคิดว่า ตันหยงมัสเป็นชื่ออำเภอ เพราะเรารู้จักลองกองตันหยงมัส ไม่เหมือนคนรู้จักลางสาดหวาน ที่ความจริงมาจากตำบลนานกกก อำเภอลับแล แต่คนรู้จักแต่ลับแล ไม่รู้จักนานกกก
                                                     
ลงรถที่สถานีตันหยงมัส คิวรถไปตัวเมืองนราธิวาสอยู่หลังสถานี เรามีเวลา 3 ชั่วโมงไปเที่ยวตัวเมืองนราธิวาส