หัวข้อกระทู้ไม่รุ้จะตั้งชื่อว่ายังไงดี คิดหัวข้อไม่ออก ตั้งมั่วๆ 555555

เรื่องที่ผมจะมาแชร์เป็นเรื่องที่เคยเกิดขึ้นกับผม และผมก็ผ่านมันมาได้ไง งง กับตัวเองเหมือนกัน อิอิอิ บอกก่อนว่าเป็นคนเล่าเรื่องไม่เก่งครับ อาจจะใช้ภาษามั่วบ้าง ก็ขออภัยด้วยครับ ^^
ครั้งนึงตอนเรียนปี1 ณ จังหวัด ที่มีอำเภอชื่อดัง ที่เด็กเรียนแพทย์มาสิงอยู่ที่นี่ ณ ภาคใต้(เดาเอาเองว่าที่ไหน5555) ผมเคยมีเพื่อนสนิทคนนึงคับ เราอยู่หอเดียวกันคับ(ในที่นี้ผมขอแทนชื่อเค้าว่า “เทียนซิน”) ไปไหนมาไหนด้วยกัน กินก็กินด้วยกัน ทำอะไรทำด้วยกัน ที่ไหนมีผมที่นั้นจะมีเค้าอยู่ ทุกเช้าเค้าจะตื่นมาปลุกผมไปอาบนํ้า เพื่อแต่งตัวไปเรียน ระหว่างรอเทียนซิน ผมก็หุงข้าวแล้วซื้อกับข้าวข้างล่างหอมาเตรียมไว้ พอเค้าอาบเสร็จ ผมก็อาบต่อ ระหว่างนี้เค้าจัดหนังสือตามตารางเรียนใส่กระเป๋าให้ผมและรอกินข้าวพร้อมกัน ไปเรียนพร้อมกัน เรียนเสร็จทพการบ้านเสร็จ จะออกไปขี่รถเล่นด้วยกัน ........
ชีวิตพวกเราเป็นแบบนี้ทุกวัน และวันไหนที่ผมไม่สบายเค้าบังคับให้ผมกินยาเพราะปกติผมเป็นคนขี้เกียจกินยามากๆ แล้วหลายครั้งเวลาซื้อขนมมาเค้าจะป้อนผม เวลาดูหนังในห้อง เรานั่งตัวติดกันเลย ยิ่งเวลานอนนี่ นอนกอดกันทุกคืน....แต่พวกเราไม่เคยเป็นแฟนกัน ......แต่เทียนซินชอบทำตัวกับผมพิเศษกว่าเพื่อนคนอื่นๆ....จนมันพิเศษเกินไป...จนผมก็ไม่รู้ตัวเหมือนกันว่ารักเค้าไปตอนไหน คิดแค่ว่าเวลาอยู่ด้วยกันเป็นช่วงเวลาที่วิเศษมาก ผมมีความสุข.....แต่วันนึงความสุขเหล่านั้น มันหายไป เมื่อต้องซิ่วไปเรียน ปวส. ไกล้บ้าน และเค้าบอกผมว่าที่ผ่านมาเราผูกมัดกันเกินไป ใช้ชีวิตเยี่ยงผัวเมีย ต่อไปขอเป็นเพื่อนธรรมดาๆทั่วไปก็พอ กุรับเมิงไม่ไหวอีกแล้ววะ

ลืมบอกไปคับ ว่าเทียนซินเป็นชายแท้ ไม่ใช่เกย์คับ(เวลาดูหนังโป๊หรือรูปโป๊ก็ดูแต่รูป ผญ ตลอด ไม่เคยดูหนังเกย์เลย) เค้ารับไม่ได้ที่ผมชอบเค้า ถ้าผมยังคิดอะไรเกินเลยแม้แต่เพื่อน ก็คงเป็นอีกไม่ได้ "เมิงไม่ได้แอ้มตรูดกุหรอก ไอ่ตุ๊ด ไอ่เกย์ควาย" และขอโทษนะที่ผ่านมาที่ทำว่าดีด้วยหนะ เพราะสงสารและสมเพช ก็เลยดีด้วย โทษทีนะเล่นละครเนียนไปหน่อย ไม่อยากให้ความหวังอะไรอีกแล้ว ต่อไปขออยู่ห่างๆละกัน แล้วเค้าก็เก็บข้าวของเสื้อผ้าออกไปเลย// ทิ้งให้ผมนั่งร้องไห้ราวคนบ้า ผมไม่เคยมีความคิดเรื่องบนเตียง ผมไม่เคยคิดลามกเชิงชู้สาวกับเทียนซิน ผมรักเค้าจากใจจริงโดยบริสุทธิ์ใจ แต่คำพูดนั้นมันดูถูกและทำร้ายผมมากๆ เสียใจที่โดนพูดกระแทกขนาดนั้น ทำไมต้องว่ากันขนาดนี้ แล้วที่เราเคยดีต่อกัน มันหายไปไหนหมด เทียนซินเปลี่ยนไปเป็นคนละคน สายตาหมางเมินผม ไม่เข้าไกล้ผมเลย มันเจ็บปวดมากเลยครับ ผมพึ่งรู้ว่าความรู้สึกอกหักมันเป็นแบบนี้นี่เอง ทั้งโกรธทั้งเกลียดทั้งคิดถึง หึงหวง อาลัยอาวร สับสน งงงวย มันรวมกันจนไม่รู้จะเรียกความรู้สึกนี้ว่าอะไร กว่าจะตัดใจได้มันยากมากเลย...แต่ก็ยังมีกำลังใจจากคนรอบข้าง มีพ่อแม่ที่คอยเป็นห่วงใย ทำให้ผมเข้มแข็งขึ้นมาได้ ขอบคุณพระเจ้าที่ทำให้เค้าไม่จากชีวิตผมได้เร็ว ไม่งั้นผมคงเสียใจมากกว่านี้......... แต่ถึงยังงั้นผมก็ยังลืมเค้าไม่ได้หรอก แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรกับเค้าแล้วหละ(ถึงจะเคยแอบหวังให้กลับมาสนิทเหมือนเดิม แต่มันคงเป็นไปไม่ได้) หลังจากนั้นความสัมพันหลังจากนั้นไม่ได้เลวร้ายนะ ผมก็โทรไปคุยกับเทียนซิน เราเคลียร์กัน ผมก็ขอโทษที่คิดเกินเลยไป เทียนซินก็ไม่ว่าอะไรผมครับ บอกว่าเป็นเพื่อนเฉยๆก็พอแล้ว ผมก็อืม โอเค ได้ (ไม่อยากหวังอะไรมาก หวังมากก็ผิดหวังมาก)


อ้อ!! ผมเคยบอกประโยคนึงกับเทียนซินก่อนจะมา กทม. ว่า"เมิงไม่ว่านะถ้ากุยังชอบเมิงยุ ใจกุตัวกุยังว่างเสมอ ตอนนี้เมิงไม่ต้องชอบกุหรอกเมิงจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม ในฐานะแฟนเพื่อนสนิทหรืออะไรก็แล้วแต่ตอนไหนก็ได้ ถ้าใจกุยังว่างอยู่กุก็พร้อมรับเมิงเสมอ แต่ถ้าวันไหนที่กุเป็นของคนอื่นวันไหนที่กุรักคนอื่นไปแล้ว ถึงตอนนั้นจะกลับมาเป็นอะไร กุคงจะไม่เปิดใจให้อีกแล้ว” แล้วเมิงก็หายไปจริงๆ T^T แต่ก็อย่างว่าเค้าเลือกทางเค้าแล้ว ผมเองก็ควรเลือกทางของผมบ้าง หึหึหึ........ก่อนที่ผมจะย้ายมาเรียนที่ กทม ผมยังติดต่อกับเค้าบ้างคุยบ้างนิดๆหน่อยๆ มากดไลค์รูปมาเม้นบ้างประปราย แต่ไม่นานเค้าก้อหายไปเลย ไม่คุยไม่ทักผมมาอีกเลย เราเหมือนคนแปลกหน้ากันเข้าไปทุกวัน วันเกิดเค้าผมไปอวยพรนะ ก็ได้แค่คำว่า ขอบคุณ 2 คำ แต่วันเกิดดิไม่มีซักคำอวยพระเลย แต่ผมก็ไม่ว่าอะไรหรอกเพราะเค้าก้อเรียนหนักเอาเรื่อง เวลาพักไม่ค่อยมี ต้องทำงานส่ง ต้องฝึกงานวุ่นวายมาก ภาระมหาศาล คงไม่มีเวลามาสนใจโลกภายนอก หรือแม้แต่ผมคงลืมไปแล้วมั้ง 55555+
เพื่อนผมที่ได้เจอเค้าเมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมา บอกว่าเทียนซินดูโทรมไปเยอะ สีหน้าเครียด ดูเหมือนคนไม่มีความสุข ผมนี่ใจหายเหมือนกันที่ได้ยินแบบนั้น ลึกๆก็ยังเป็นห่วงอยู่นะ อยากจะทักไปถามว่าสบายดีมั้ย เรียนเป็นไงบ้าง...อยากคุย....แต่ผมก็ไม่กล้า 5555 กลัวว่าจะไปทำให้เค้ารำคาญแล้วเด่วจะเบื่อผมแล้วอยากบล็อกเฟสไปอีก ผมก็เลยปล่อยไว้เฉยๆ ไม่ต้องทำอะไรไม่ต้องทำอะไร ถ้าเค้ายังไม่ลืมผม เด่วเค้าก็คงเข้ามาหาผมเองแหละ ผมไม่อยากรุกเค้าเกินไป เด่วจะกล่ยเป็นว่าเสียเพื่อนไปอีกคน....แต่ถึงทักไปจริงๆผลลัพท์จะเป็นยังไงมันก็ไม่ต่างกัน เพราะยังไงเค้าก็ไม่เลือกผมแน่ๆ อีกอย่างตอนนี้จะมีหรือไม่มีเค้าอยู่มันก็ไม่ได้สำคัญอะไรกับผมแล้ว และไม่มีอะไรจะเสียใจอีก
เพราะผมเชื่อว่าโลกนี้ ยังมีคนดีๆอีกมากมาย ที่ยังรอผมอยู่ และแน่นอนว่าผมก็พร้อมจะเจอเค้า(ซึ่งไม่รู้ว่าคือใคร)เหมือนกัน 55555 ขอเรียกเค้าว่า “อาหลง” ไปก่อนนะครับ(ชื่อจากจินตนาการและอิมเมจิ้นขั้นเทพของผมเอง 555555) ตอนนี้ผมเข้มแข็งขึ้น และพร้อมจะเปิดใจกับอาหลงแล้วหละคับ ^^ รออยู่ว่าอาหลงของผมเป็นใครกัน แล้วจะได้เจอตอนไหนหว่า???
ทุกวันนี้ผมมีความสุขดีครับ ผมใช้เวลาว่างนั่งดูนักร้องเกาหลี ฟังเพลง ดูซีรีส์ตามประสาติ่งไปเรื่อย (ผมเป็นโซวอน 55555 รักแทยอนมากก) ออกไปเที่ยวข้างนอกกับเพื่อนบ้างฮะ ตามประสาหนุ่มโสดคนนึง ถึงผมจะพักอยู่คนเดียว เหงาบ้าง จนร้องไห้หลายครั้งเพราะเหงาคิดถึงบ้าน อยากได้อาหลงบ้าง 5555555+ แต่ชีวิตผมตอนนี้เรียบง่าย สงบและมีความสุขดีครับ วันไหนเบื่อๆก็ออกไปนั่งรถเล่น แถมชอบออกไปเที่ยวคนเดียว เต็มที่สุดๆคือไปร้องเกะคนเดียว(เพลงเกาหลีด้วยนะ) เพราะเพื่อนไม่มีใครติ่ง ผมเลยต้องติ่งคนเดียว เมื่อปลายเดือนที่แล้ว SNSD มาไทย ผมไม่มีตังซื้อตั๋วเลยอดดู T^T

พล่ามมาซะยาว 5555+ สุดท้ายอยากจะฝากถึงทุกคนที่อกหักรักคุด เขาทิ้งหรือทิ้งเขา อะไรก็แล้วแต่ ช่วงแรกๆมันทรมาณมากเลย นอนหลับไม่ได้ กินอะไรก็ไม่อร่อย ทำอะไรก็เหมือนสติหลุด ไร้วิญญาณ รู้สึกหดหู่ ทุกอย่างเหมือนจะดูโหดร้าย เหมือนโดนสาป .........แต่มันไม่ได้แย่อย่างที่คิดนะคับ ลองหันกลับมามองคนรอบข้าง พ่อแม่ครอบครัว เพื่อนๆ ยังมีคนที่ห่วงใยเราอยู่ พวกเค้ายังรักพวกคุณอยู่ไม่ต้องเสียใจนะ โลกนี้ไม่ได้มีคุณคนเดียว ช่วงนี้ที่เลวร้ายแบบนี้ ลองไปเที่ยวกับเพื่อนบ้าง หาอะไรที่ชอบทำ เช่น ดูหนัง ฟังเพลง ร้องเพลง วาดรูป
ปลูกต้นไม้ เล่นเกมส์ เดินเล่น วิ่งเล่น ตีลังกาเล่น ตามแต่สะดวกเลยครับ ^^ ให้รู้สึกว่าสมองผ่อนคลายจากความเศร้าพวกนั้น และบอกตัวเองว่า "ไม่มีเค้า เราก็ไม่เป็นไร ชีวิตเรา ไม่ใช่ของเค้า เจ็บแค่นี้ไม่ถึงตาย ต้องอยู่ให้ได้!!! Yes!!!"


คิดซะว่าเค้ายังไม่ใช่ของเรา และเดินหน้าต่อไปครับ ความรัก เป็นสิ่งที่สวยงามเสมอ ถ้าเจอคนดีๆ ก็รักษาเค้าไว้ให้ดีนะคับ ยิ่งความรักเพศเดียวกันไม่ว่าจะเป็น ช-ช ญ-ญ มันผิดหวังง่ายไม่เหมือน ช-ญ ที่ดูแล้วเหมือนจะจีรังยั่งยืนกว่า แต่ถ้าเรารักษาความรักไว้ มันก็เบ่งบานและมีความสุขได้เหมือน ช-ญ ทั่วๆไปเช่นกันครับ คนสมัยนี้รู้หน้าไม่รู้ใจ ไม่ว่าจะเพศไหนๆ จะคบใคร ก็ให้ศึกษากันให้ดีๆนะคับ หลายคนสมหวัง เจอรักแท้ไปก็หลายคน ก็ยินดีด้วยครับ /// และถึงแม้จะมีหลายคนที่ผิดหวัง เมื่อเรื่องร้ายๆมันผ่านไป ผมเชื่อว่าพระเจ้าย่อมจะประธานสิ่งที่สุดให้แก่เราเสมอครับ ขอให้ยืนหยัดและต่อสู้กับความเจ็บปวดให้ได้นะคับ สู้ๆครับ ^^