- นี่เป็นเรื่องที่เขียนเพิ่มเติมแทรกในช่วงสมัยเรียนของx-men ศิษย์หลวงพี่ชาร์ล รุ่น1 ที่มีกันอยู่แค่5คนนั่นน่ะ
- เนี้อเรื่องแสดงให้เห็นว่าในช่วงวัยรุ่นสมาชิกทีมแต่ละคนระหว่างที่ไม่ได้ออกปราบเหล่าร้ายวันๆนึงจะทำอะไรกันบ้าง อ่านจนจบสองเล่มจะเหมือนเป็นการสรุปเรื่องสมัยเรียนของศิษย์รุ่นแรกให้นักอ่านรุ่นหลังๆที่เกิดไม่ทันเข้าใจ เรื่องจะจบลงก่อนที่ทุกคนจะแยกย้ายกันไปมีงานทำ มีชีวิตของตัวเอง ไปเข้าอเวนเจอร์ ไปเป็นตัวโกง ออกอวกาศจนโดนฟีนิกส์สิง หรือห้อยติดอยู่ในโรงเรียนต่อไปแบบถึงไล่ยังไงก็ไม่ไปแล้วล่ะนะ
- เนี้อเรื่องในตอนนี้ไม่ต่อกับตอนก่อน แต่น่าจะหลังช่วงที่เจอกันรอบ2และจับจั๊กยัดเข้าไปขังไว้ในทับทิมแล้วแน่ๆ ตอนนี้มีเฉลยด้วยว่าที่ทั้งทีมแต่งตัวแตกต่างจากยูนิฟอร์มช่วงต้นเรื่องจริงๆกันอยู่นิดหน่อยเพราะที่ใส่เป็นเครื่องแบบสำรองเวอร์ชั่น2.0
- ...เนี้อหาในเรื่องไม่เกี่ยวอะไรกับจักรวาลหนังfoxจ้ะ
ตอนที่1
http://ppantip.com/topic/34648835
ตอนที่2
http://ppantip.com/topic/34712319
ตอนที่3
http://ppantip.com/topic/34753056
ตอนที่5
http://ppantip.com/topic/34884146
ตอนที่6
http://ppantip.com/topic/35123159
_____________________________________
(1)
หนังสือเล่มนี้เป็นสมบัติของ : วอร์เรน
(เหนือรูปสก็อต) น่าประหลาดใจจริงๆเลย
วันนี้สก็อตมาที่ห้องเรียนแต่เช้าเพื่อจองที่นั่งข้างๆจีน ไม่มีใครรู้เลยจริงจริ๊งว่าหมอนั่นจะทำแบบนั้นไปเพื่ออะไร
เลิกทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ได้แล้วน่า ชาร์ล รีบรับนักเรียนหญิงคนอื่นๆมาเพิ่มซะทีเถอะ
(เหนือรูปจีน) ถ้าจะถามว่าใครเจ๋งที่สุดในโรงเรียนนี้ล่ะก็ต้องเป็นจีนนี่แหละ เธอไปช็อปปิ้งแล้วซี้อเสี้อโค้ทมาฝากฉัน แถมเสี้อนั่นทั้งใช้ซ่อนปีกได้และใส่แล้วเท่สุดๆด้วย
(ข้างรูปชาร์ล) ...วันนี้หน้าต่างเปิดอยู่ แถมโปรเฟสเซอร์ออกจากห้องเรียนเพื่อไปรับโทรศัพท์พอดี ฉันออกไปบินเล่นดีกว่า...
ชิ ไม่ทัน โปรเฟสเซอร์กลับมาซะแล้ว
(เหนือรูปแฮงค์) ฉันน่าจะลองไปคุยกับแฮงค์ให้แอบดัดแปลงโปรแกรมของเซเรโบรซะหน่อย เอาแบบว่าให้เซเรโบรมองข้ามมิวแทนต์ที่เป็นผู้ชายให้หมดตอนที่สแกนหามิวแทนต์รอบโลกซะเลย การหานักเรียนมาเรียนที่นี่เพิ่มจะได้เสียเวลาน้อยลงและทุกคนจะมีความสุขมากขึ้นด้วย จริงมั้ย?
(ใต้รูปแฮงค์)**เขาบอกฉันมาแล้วว่าไม่จำเป็นต้องปรับโปรแกรม ถ้าอยากให้เซเรโบรทำแบบนั้นแค่บอกเซเรโบรดีๆก็พอ นี่มันเยี่ยมไปเลย
(ข้างรูปวอร์เรน) นักบัญชีของพ่อโทรมาถามฉันเรื่องทำไมปีนี้ถึงใช้เงินทุนการศึกษาน้อยกว่าทุกที โธ่ ปีนี้ทั้งสู้กับแม็กนีโต้ และบล็อบ ทั้งโดนจับลงไปขังไว้ใต้ทะเล ทั้งสู้กับโท้ด จะให้ฉันเอาเวลาที่ไหนไปใช้เงินล่ะ
(ข้างรูปบ็อบบี้) ไอ้กวนตีนบ็อบบี้ เลิกแช่แข็งขวดน้ำดื่มของฉันได้แล้ว
(2)
วอร์เรน: เจอตัวแล้ว เป็นเซ็นทิเนลอย่างที่คิดไว้จริงๆด้วย
บ็อบบี้: แต่เหมือนจะมีใครเอาไปโมจนแรงขึ้นด้วยนะ
จีน: และวันนี้มันไม่ได้พล่ามเรื่องเกี่ยวกับว่าเซ็นทิเนลเป็นหุ่นยนต์ที่ถูกสร้างขึ้นเป็นพิเศษเพื่อกำจัดมิวแทนต์ด้วย
แฮงค์: แต่ดูเหมือนนั่นจะยังเป็นเป้าหมายหลักของมันอยู่นะ
สก็อต: คงไม่มีใครอยากให้ชาวบ้านแถวนี้เข้ามาเห็นตอนพวกเราสู้กับเซ็นทิเนลพอดีใช่ไหม?
มาร์เวลเกิร์ลอยู่ตรงไหนน่ะ
จีน: ฉันอยู่นี่ ไซค์ อยู่ข้างต้นไม้ตายซากต้นเบ้อเริ่มนี่ไง
สก็อต: เธออยู่ใกล้เจ้านั่นมากกว่าฉันซะอีก
งั้นก็หวดมันได้เลย
(3)
จีน: ไม้ล้มมมมม
แฮงค์: ดูเหมือนอะไหล่ที่เสริมเข้ามาตรงนี้น่าจะเป็นส่วนที่ให้พลังงานขับเคลื่อนของเจ้าหุ่นนี่นะ งั้นฉันจะลองถอดมันออกดูก็แล้วกัน
อุ่ย
(เซ็นทิเนลหมุนหัวกลับไปหลังคอแล้วยิงบีมใส่ ดีที่แฮงค์โดดหลบทัน)
สก็อต: ทุกคนหลบไป ฉันจะยิงล่ะนะ
(สก็อตเห็นปิศาจตัวเบ้อเริ่มหลบอยู่หลังพุ่มไม้)
เฮ้ยยยย
(4)
วอร์เรน: เอิ่ม...
บ็อบบี้ : แม่เจ้า ฉันเพิ่งเคยเห็นนายยิงพลาดไปเป็นโยชน์แบบนั้นก็เคราวนี้แหละ ไซค์
จีน: ระวังหน่อยสิ สก็...ไซคลอปส์
สก็อต: เมื่อกี้ฉันไม่ได้ยิงเซ็นทิเนล แต่ยิงใส่ปิศาจที่หลบอยู่ในพุ่มไม้ตรงนั้นต่างหาก
จีน: ปิศาจที่ไหนกัน?
บ็อบบี้: งั้นก็ช่วยคิดว่าไอ้เซ็นทิเนลตัวนี้เป็นปิศาจอีกตัวด้วยได้ป่าว
แล้วก็มาช่วยกันยิงทางนี้หน่อยสิเฟ้ย
ชาร์ล: วอร์เรน รีบแบกแฮงค์ไปที่ตึกที่อยู่บนภูเขาทางตะวันออกเฉียงใต้ของที่นี่ที ฉันว่าฉันเจอแหล่งผลิตของเซ็นทิเนลตัวนี้แล้ว
จีน: ไซคลอปส์ ฉันว่าไอซ์แมนคงถ่วงเวลาเจ้าหุ่นยนต์นั่นอยู่คนเดียวต่อไปไม่ไหวแล้วนะ
(5)
(สก็อตยิงปิศาจที่อยู่ข้างหลังจีนทันที)
จีน: สก็อต ทำอะไรของเธอน่ะ
ไอซ์แมน: แค่เจ้าหุ่นยนต์นี่ฉันเองก็แทบรับมือไม่ไหวแล้วนะ
นายไม่จำเป็นต้องไปช่วยมันทำให้เรื่องยุ่งไปกันใหญ่แบบนี้หรอก
วิศวกร: แค่ยิงคลื่นความถี่นี้เข้าไปเดี๋ยวมาร์เวลเกิร์ลก็จะใช้พลังจิตไม่ได้แล้ว
จีน: กรี๊ดดดด ปวดหัว
แฮงค์: ตึกหลังนี้เองสินะ
วิศวกร: แว้กกกก
(6)
สก็อต: ที่ยิงไปเมื่อกี้โดนเจ้านั่นหรือเปล่านะ?
บ็อบบี้: ไม่โดนเฟ้ย มันอยู่ทางนี้ นายมองไปทางไหนอยู่เนี่ย?
สก็อต: ทุกคนหลบไป เดี๋ยวฉันยิงเจ้านี่เอง
จีน: เออ แบบนั้นแหละ
(เซ็นทิเนลชาร์จเลเซอร์ที่ตา เตรียมยิง)
ไอซ์แมน: อุ่ย
ชาร์ล: แฮงค์ แองเจิ้ลและฉันยึดแผงควบคุมเจ้าหุ่นนี่ไว้แล้ว
บ็อบบี้ : เฮ้อ
สรุปแล้วเซ็นทิเนลตัวเมื่อกี้ก็คือตัวที่เราเคยทำพังไปแล้วหมอนี่ก็เก็บมาซ่อมไว้ใช้งานสินะ
วอร์เรน: ท่าทางต่อไปหลังรบกับเซ็นทิเนลเสร็จเราคงต้องเผาซากพวกมันให้เกลี้ยงด้วยแล้วมั้งนี่
จีน: ไม่ต้องห่วง ถ้าให้โปรเฟสเซอร์มาสอบสวนเองแบบนี้เดี๋ยวพวกเราก็จะได้รู้ทุกอย่างที่พวกเราอยากรู้แล้วล่ะ
วิศวกร: ขอโทษครับ แต่ผมเองก็ไม่รู้จริงๆว่าผมทำเรื่องแบบนี้ลงไปทำไม
ชาร์ล: เขาไม่ได้โกหก เขาไม่รู้จักพวกเรา และไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเซ็นทิเนลเลย
แฮงค์: นั่นสิครับ การที่อยู่ดีๆก็เก็บหุ่นยนต์พังๆมาซ่อมแล้วบังคับให้มันออกล่ามิวแทนต์นี่มันเรื่องธรรมดาจะตายไป ใครๆก็ทำกันอยู่แล้วล่ะ
สก็อต: ช่วยถามเขาเกี่ยวกับรอยเหมือนกรงเล็บประหลาดๆที่อยู่บนแขนของเขาหน่อยได้ไหมครับ ผมสงสัยมาตั้งแต่ตอนที่เห็นเขาแล้ว
บ็อบบี้: โธ่เอ๊ย ตาแก่ไซค์นี่ วันนี้นายออกปฎิบัติภารกิจทั้งที่ยังเป็นไข้อยู่รึยังไงกัน นายดูแปลกๆไปตั้งแต่พวกเรามาถึงที่นี่แล้วนะ
สก็อต: ทำไมพวกนายถึงทำเหมือนกับว่าฉันเป็นบ้าอยู่คนเดียวฟะ? ตอนอยู่ในป่าพวกนายก็มองไม่เห็นปิศาจที่ซ่อนอยู่แถวนั้น แล้วคราวนี้ยังจะบอกว่ามองไม่เห็นรอยกรงเล็บที่แขนของเขาอีก วันนี้มันคือวันที่ทุกคนนัดกันมาแกล้งไอ้สก็อตคนนี้กันหรือยังไง?
บ็อบบี้: เฮ้ยๆ มีคนอื่นอยู่ด้วยนะ อย่าลืมเรียกกันด้วยโค้ดเนมสิ
(7)
ชาร์ล: ดูเหมือนเรื่องคราวนี้จะมีบางอย่างผิดปกติซะแล้ว
ฉันขอเข้าไปในจิตของเธอหน่อยได้ไหม สก็อต?
สก็อต: ได้ครับ
ชาร์ล: นี่ไม่ใช่ภาพหลอน แต่เป็นร่องรอยของเวทย์มนต์ ซึ่งนั่นไม่ใช่สาขาที่ฉันถนัดเลย
ฉันคิดว่าเราคงต้องกลับไปปรึกษากับคนที่เคยช่วยเธอจัดการกับเคน มาร์โก้ น้องชายนอกคอกของฉันเสียแล้ว
เพราะคนที่เคยนำทางให้เธอในคราวนั้นมีพลังเวทย์และความรู้ด้านเวทย์มนต์พอที่จะเข้าไปยังมิติที่เป็นที่อยู่ของเทพอสูรซิโตแร็คได้
จีน: คนที่อาจารย์พูดหมายถึงดร.สเตรนจ์หรือคะ
สก็อต: แต่คราวนั้นเขาเป็นฝ่ายเข้ามาหาพวกเราเองในตอนที่เราจำเป็นต้องเข้าไปในมิตินั้นนะครับ แล้วเราจะติดต่อกับเขาได้ยังไงกัน?
ชาร์ล: หลังจากที่ฉันช่วยวิศวกรโชคร้ายคนนี้ซ่อมแซมความเสียหายทางจิตซึ่งเกิดจากเวทย์มนต์ที่เขาโดนเข้าไปแล้ว เราจะกลับไปที่โรงเรียนกัน
พอไปถึงแล้วฉันจะช่วยพวกเธอตามหาดร.สเตรนจ์ที่เธอว่าเอง
(8)
บ็อบบี้: โธ่เอ๊ย ถ้าถามฉันเสียตั้งแต่แรกว่าจะหาตัวเขายังไงฉันก็จะบอกว่าให้ไปเปิดสมุดหน้าเหลืองหาที่อยู่และเบอร์โทรเอาแล้วเชียว
ชาร์ล: ครับ ผมจะเตรียมให้ตามที่คุณขอ ขอบคุณที่ช่วยพวกเรานะครับ เราจะไปถึงอาศรมของคุณกันภายในเย็นวันนี้
เดี๋ยวไปพบกันที่หน้าโรงเรียนนะ และขอให้พวกเธอเตรียมชุดเครื่องแบบเวอร์ชั่น2.0ไปด้วย เผื่อจะต้องใช้
จีน: ไม่รู้เมื่อไหร่หน้ากากแหลมๆของชุดฉันจะซ่อมเสร็จซะทีนะนี่
บ็อบบี้: เอาล่ะ ในที่สุดวันนี้เราก็จะได้นั่งเครื่องเจ็ตที่เพิ่งสร้างเสร็จนั่นซะทีใช่ไหมเนี่ย?
หว่าย อีแบบนี้มันไม่โบราณไปหน่อยเหรอ
ชาร์ล: จอมเวทย์คนนี้อาศัยอยู่ใจกลางเมืองแมนฮัตตั้นนะ บ็อบบี้ ที่นั่นไม่มีที่พอจะให้เครื่องลงจอดหรอก และอีกอย่างนึงก็คือใกล้แค่นี้นั่งรถไฟไปแค่แป๊บเดียวก็ถึงแล้วล่ะ
บ็อบบี้: (ว่าแล้วก็ร้องเพลงดักแก่ Folsom prison blues ของจอห์นนี่ แคชที่ออกอากาศครั้งแรกในปี1957เลยจ้า
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
บ็อบบี้แก้ตัวที่เผลอเล่นมุขx-boxในคอมิคที่เหตุการณ์ทั้งหมดควรดำเนินอยู่ในไทม์ไลน์ยุค60ไปแล้ว อย่าหาว่าทำอะไรผิดยุคผิดสมัยอีกนะ)
เฮ้ ย่านกรีนวิชวิลเลจนี่ก็ไม่เลวเลยนะเนี่ย ถ้าเรามาตั้งฐานทัพที่นี่ได้ล่ะก็คงยอดไปเลย
จีน: ใช่ รับรองว่าเราจะกลมกลืนไปกับสภาพแวดล้อมที่นี่แน่นอน
บ็อบบี้: นี่คงเป็นที่อยู่ของเขาสินะ
Marvel Comic] X-Men First Class v.1 (4/8) วันว่างๆสมัยเรียนของเด็กๆ X-Men รุ่นแรก (ถ้าผีมาให้ปรึกษาหมอแปลก)
- เนี้อเรื่องแสดงให้เห็นว่าในช่วงวัยรุ่นสมาชิกทีมแต่ละคนระหว่างที่ไม่ได้ออกปราบเหล่าร้ายวันๆนึงจะทำอะไรกันบ้าง อ่านจนจบสองเล่มจะเหมือนเป็นการสรุปเรื่องสมัยเรียนของศิษย์รุ่นแรกให้นักอ่านรุ่นหลังๆที่เกิดไม่ทันเข้าใจ เรื่องจะจบลงก่อนที่ทุกคนจะแยกย้ายกันไปมีงานทำ มีชีวิตของตัวเอง ไปเข้าอเวนเจอร์ ไปเป็นตัวโกง ออกอวกาศจนโดนฟีนิกส์สิง หรือห้อยติดอยู่ในโรงเรียนต่อไปแบบถึงไล่ยังไงก็ไม่ไปแล้วล่ะนะ
- เนี้อเรื่องในตอนนี้ไม่ต่อกับตอนก่อน แต่น่าจะหลังช่วงที่เจอกันรอบ2และจับจั๊กยัดเข้าไปขังไว้ในทับทิมแล้วแน่ๆ ตอนนี้มีเฉลยด้วยว่าที่ทั้งทีมแต่งตัวแตกต่างจากยูนิฟอร์มช่วงต้นเรื่องจริงๆกันอยู่นิดหน่อยเพราะที่ใส่เป็นเครื่องแบบสำรองเวอร์ชั่น2.0
- ...เนี้อหาในเรื่องไม่เกี่ยวอะไรกับจักรวาลหนังfoxจ้ะ
ตอนที่1
http://ppantip.com/topic/34648835
ตอนที่2
http://ppantip.com/topic/34712319
ตอนที่3
http://ppantip.com/topic/34753056
ตอนที่5
http://ppantip.com/topic/34884146
ตอนที่6
http://ppantip.com/topic/35123159
_____________________________________
(1)
หนังสือเล่มนี้เป็นสมบัติของ : วอร์เรน
(เหนือรูปสก็อต) น่าประหลาดใจจริงๆเลย
วันนี้สก็อตมาที่ห้องเรียนแต่เช้าเพื่อจองที่นั่งข้างๆจีน ไม่มีใครรู้เลยจริงจริ๊งว่าหมอนั่นจะทำแบบนั้นไปเพื่ออะไร
เลิกทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ได้แล้วน่า ชาร์ล รีบรับนักเรียนหญิงคนอื่นๆมาเพิ่มซะทีเถอะ
(เหนือรูปจีน) ถ้าจะถามว่าใครเจ๋งที่สุดในโรงเรียนนี้ล่ะก็ต้องเป็นจีนนี่แหละ เธอไปช็อปปิ้งแล้วซี้อเสี้อโค้ทมาฝากฉัน แถมเสี้อนั่นทั้งใช้ซ่อนปีกได้และใส่แล้วเท่สุดๆด้วย
(ข้างรูปชาร์ล) ...วันนี้หน้าต่างเปิดอยู่ แถมโปรเฟสเซอร์ออกจากห้องเรียนเพื่อไปรับโทรศัพท์พอดี ฉันออกไปบินเล่นดีกว่า...
ชิ ไม่ทัน โปรเฟสเซอร์กลับมาซะแล้ว
(เหนือรูปแฮงค์) ฉันน่าจะลองไปคุยกับแฮงค์ให้แอบดัดแปลงโปรแกรมของเซเรโบรซะหน่อย เอาแบบว่าให้เซเรโบรมองข้ามมิวแทนต์ที่เป็นผู้ชายให้หมดตอนที่สแกนหามิวแทนต์รอบโลกซะเลย การหานักเรียนมาเรียนที่นี่เพิ่มจะได้เสียเวลาน้อยลงและทุกคนจะมีความสุขมากขึ้นด้วย จริงมั้ย?
(ใต้รูปแฮงค์)**เขาบอกฉันมาแล้วว่าไม่จำเป็นต้องปรับโปรแกรม ถ้าอยากให้เซเรโบรทำแบบนั้นแค่บอกเซเรโบรดีๆก็พอ นี่มันเยี่ยมไปเลย
(ข้างรูปวอร์เรน) นักบัญชีของพ่อโทรมาถามฉันเรื่องทำไมปีนี้ถึงใช้เงินทุนการศึกษาน้อยกว่าทุกที โธ่ ปีนี้ทั้งสู้กับแม็กนีโต้ และบล็อบ ทั้งโดนจับลงไปขังไว้ใต้ทะเล ทั้งสู้กับโท้ด จะให้ฉันเอาเวลาที่ไหนไปใช้เงินล่ะ
(ข้างรูปบ็อบบี้) ไอ้กวนตีนบ็อบบี้ เลิกแช่แข็งขวดน้ำดื่มของฉันได้แล้ว
(2)
วอร์เรน: เจอตัวแล้ว เป็นเซ็นทิเนลอย่างที่คิดไว้จริงๆด้วย
บ็อบบี้: แต่เหมือนจะมีใครเอาไปโมจนแรงขึ้นด้วยนะ
จีน: และวันนี้มันไม่ได้พล่ามเรื่องเกี่ยวกับว่าเซ็นทิเนลเป็นหุ่นยนต์ที่ถูกสร้างขึ้นเป็นพิเศษเพื่อกำจัดมิวแทนต์ด้วย
แฮงค์: แต่ดูเหมือนนั่นจะยังเป็นเป้าหมายหลักของมันอยู่นะ
สก็อต: คงไม่มีใครอยากให้ชาวบ้านแถวนี้เข้ามาเห็นตอนพวกเราสู้กับเซ็นทิเนลพอดีใช่ไหม?
มาร์เวลเกิร์ลอยู่ตรงไหนน่ะ
จีน: ฉันอยู่นี่ ไซค์ อยู่ข้างต้นไม้ตายซากต้นเบ้อเริ่มนี่ไง
สก็อต: เธออยู่ใกล้เจ้านั่นมากกว่าฉันซะอีก
งั้นก็หวดมันได้เลย
(3)
จีน: ไม้ล้มมมมม
แฮงค์: ดูเหมือนอะไหล่ที่เสริมเข้ามาตรงนี้น่าจะเป็นส่วนที่ให้พลังงานขับเคลื่อนของเจ้าหุ่นนี่นะ งั้นฉันจะลองถอดมันออกดูก็แล้วกัน
อุ่ย
(เซ็นทิเนลหมุนหัวกลับไปหลังคอแล้วยิงบีมใส่ ดีที่แฮงค์โดดหลบทัน)
สก็อต: ทุกคนหลบไป ฉันจะยิงล่ะนะ
(สก็อตเห็นปิศาจตัวเบ้อเริ่มหลบอยู่หลังพุ่มไม้)
เฮ้ยยยย
(4)
วอร์เรน: เอิ่ม...
บ็อบบี้ : แม่เจ้า ฉันเพิ่งเคยเห็นนายยิงพลาดไปเป็นโยชน์แบบนั้นก็เคราวนี้แหละ ไซค์
จีน: ระวังหน่อยสิ สก็...ไซคลอปส์
สก็อต: เมื่อกี้ฉันไม่ได้ยิงเซ็นทิเนล แต่ยิงใส่ปิศาจที่หลบอยู่ในพุ่มไม้ตรงนั้นต่างหาก
จีน: ปิศาจที่ไหนกัน?
บ็อบบี้: งั้นก็ช่วยคิดว่าไอ้เซ็นทิเนลตัวนี้เป็นปิศาจอีกตัวด้วยได้ป่าว
แล้วก็มาช่วยกันยิงทางนี้หน่อยสิเฟ้ย
ชาร์ล: วอร์เรน รีบแบกแฮงค์ไปที่ตึกที่อยู่บนภูเขาทางตะวันออกเฉียงใต้ของที่นี่ที ฉันว่าฉันเจอแหล่งผลิตของเซ็นทิเนลตัวนี้แล้ว
จีน: ไซคลอปส์ ฉันว่าไอซ์แมนคงถ่วงเวลาเจ้าหุ่นยนต์นั่นอยู่คนเดียวต่อไปไม่ไหวแล้วนะ
(5)
(สก็อตยิงปิศาจที่อยู่ข้างหลังจีนทันที)
จีน: สก็อต ทำอะไรของเธอน่ะ
ไอซ์แมน: แค่เจ้าหุ่นยนต์นี่ฉันเองก็แทบรับมือไม่ไหวแล้วนะ
นายไม่จำเป็นต้องไปช่วยมันทำให้เรื่องยุ่งไปกันใหญ่แบบนี้หรอก
วิศวกร: แค่ยิงคลื่นความถี่นี้เข้าไปเดี๋ยวมาร์เวลเกิร์ลก็จะใช้พลังจิตไม่ได้แล้ว
จีน: กรี๊ดดดด ปวดหัว
แฮงค์: ตึกหลังนี้เองสินะ
วิศวกร: แว้กกกก
(6)
สก็อต: ที่ยิงไปเมื่อกี้โดนเจ้านั่นหรือเปล่านะ?
บ็อบบี้: ไม่โดนเฟ้ย มันอยู่ทางนี้ นายมองไปทางไหนอยู่เนี่ย?
สก็อต: ทุกคนหลบไป เดี๋ยวฉันยิงเจ้านี่เอง
จีน: เออ แบบนั้นแหละ
(เซ็นทิเนลชาร์จเลเซอร์ที่ตา เตรียมยิง)
ไอซ์แมน: อุ่ย
ชาร์ล: แฮงค์ แองเจิ้ลและฉันยึดแผงควบคุมเจ้าหุ่นนี่ไว้แล้ว
บ็อบบี้ : เฮ้อ
สรุปแล้วเซ็นทิเนลตัวเมื่อกี้ก็คือตัวที่เราเคยทำพังไปแล้วหมอนี่ก็เก็บมาซ่อมไว้ใช้งานสินะ
วอร์เรน: ท่าทางต่อไปหลังรบกับเซ็นทิเนลเสร็จเราคงต้องเผาซากพวกมันให้เกลี้ยงด้วยแล้วมั้งนี่
จีน: ไม่ต้องห่วง ถ้าให้โปรเฟสเซอร์มาสอบสวนเองแบบนี้เดี๋ยวพวกเราก็จะได้รู้ทุกอย่างที่พวกเราอยากรู้แล้วล่ะ
วิศวกร: ขอโทษครับ แต่ผมเองก็ไม่รู้จริงๆว่าผมทำเรื่องแบบนี้ลงไปทำไม
ชาร์ล: เขาไม่ได้โกหก เขาไม่รู้จักพวกเรา และไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเซ็นทิเนลเลย
แฮงค์: นั่นสิครับ การที่อยู่ดีๆก็เก็บหุ่นยนต์พังๆมาซ่อมแล้วบังคับให้มันออกล่ามิวแทนต์นี่มันเรื่องธรรมดาจะตายไป ใครๆก็ทำกันอยู่แล้วล่ะ
สก็อต: ช่วยถามเขาเกี่ยวกับรอยเหมือนกรงเล็บประหลาดๆที่อยู่บนแขนของเขาหน่อยได้ไหมครับ ผมสงสัยมาตั้งแต่ตอนที่เห็นเขาแล้ว
บ็อบบี้: โธ่เอ๊ย ตาแก่ไซค์นี่ วันนี้นายออกปฎิบัติภารกิจทั้งที่ยังเป็นไข้อยู่รึยังไงกัน นายดูแปลกๆไปตั้งแต่พวกเรามาถึงที่นี่แล้วนะ
สก็อต: ทำไมพวกนายถึงทำเหมือนกับว่าฉันเป็นบ้าอยู่คนเดียวฟะ? ตอนอยู่ในป่าพวกนายก็มองไม่เห็นปิศาจที่ซ่อนอยู่แถวนั้น แล้วคราวนี้ยังจะบอกว่ามองไม่เห็นรอยกรงเล็บที่แขนของเขาอีก วันนี้มันคือวันที่ทุกคนนัดกันมาแกล้งไอ้สก็อตคนนี้กันหรือยังไง?
บ็อบบี้: เฮ้ยๆ มีคนอื่นอยู่ด้วยนะ อย่าลืมเรียกกันด้วยโค้ดเนมสิ
(7)
ชาร์ล: ดูเหมือนเรื่องคราวนี้จะมีบางอย่างผิดปกติซะแล้ว
ฉันขอเข้าไปในจิตของเธอหน่อยได้ไหม สก็อต?
สก็อต: ได้ครับ
ชาร์ล: นี่ไม่ใช่ภาพหลอน แต่เป็นร่องรอยของเวทย์มนต์ ซึ่งนั่นไม่ใช่สาขาที่ฉันถนัดเลย
ฉันคิดว่าเราคงต้องกลับไปปรึกษากับคนที่เคยช่วยเธอจัดการกับเคน มาร์โก้ น้องชายนอกคอกของฉันเสียแล้ว
เพราะคนที่เคยนำทางให้เธอในคราวนั้นมีพลังเวทย์และความรู้ด้านเวทย์มนต์พอที่จะเข้าไปยังมิติที่เป็นที่อยู่ของเทพอสูรซิโตแร็คได้
จีน: คนที่อาจารย์พูดหมายถึงดร.สเตรนจ์หรือคะ
สก็อต: แต่คราวนั้นเขาเป็นฝ่ายเข้ามาหาพวกเราเองในตอนที่เราจำเป็นต้องเข้าไปในมิตินั้นนะครับ แล้วเราจะติดต่อกับเขาได้ยังไงกัน?
ชาร์ล: หลังจากที่ฉันช่วยวิศวกรโชคร้ายคนนี้ซ่อมแซมความเสียหายทางจิตซึ่งเกิดจากเวทย์มนต์ที่เขาโดนเข้าไปแล้ว เราจะกลับไปที่โรงเรียนกัน
พอไปถึงแล้วฉันจะช่วยพวกเธอตามหาดร.สเตรนจ์ที่เธอว่าเอง
(8)
บ็อบบี้: โธ่เอ๊ย ถ้าถามฉันเสียตั้งแต่แรกว่าจะหาตัวเขายังไงฉันก็จะบอกว่าให้ไปเปิดสมุดหน้าเหลืองหาที่อยู่และเบอร์โทรเอาแล้วเชียว
ชาร์ล: ครับ ผมจะเตรียมให้ตามที่คุณขอ ขอบคุณที่ช่วยพวกเรานะครับ เราจะไปถึงอาศรมของคุณกันภายในเย็นวันนี้
เดี๋ยวไปพบกันที่หน้าโรงเรียนนะ และขอให้พวกเธอเตรียมชุดเครื่องแบบเวอร์ชั่น2.0ไปด้วย เผื่อจะต้องใช้
จีน: ไม่รู้เมื่อไหร่หน้ากากแหลมๆของชุดฉันจะซ่อมเสร็จซะทีนะนี่
บ็อบบี้: เอาล่ะ ในที่สุดวันนี้เราก็จะได้นั่งเครื่องเจ็ตที่เพิ่งสร้างเสร็จนั่นซะทีใช่ไหมเนี่ย?
หว่าย อีแบบนี้มันไม่โบราณไปหน่อยเหรอ
ชาร์ล: จอมเวทย์คนนี้อาศัยอยู่ใจกลางเมืองแมนฮัตตั้นนะ บ็อบบี้ ที่นั่นไม่มีที่พอจะให้เครื่องลงจอดหรอก และอีกอย่างนึงก็คือใกล้แค่นี้นั่งรถไฟไปแค่แป๊บเดียวก็ถึงแล้วล่ะ
บ็อบบี้: (ว่าแล้วก็ร้องเพลงดักแก่ Folsom prison blues ของจอห์นนี่ แคชที่ออกอากาศครั้งแรกในปี1957เลยจ้า
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
บ็อบบี้แก้ตัวที่เผลอเล่นมุขx-boxในคอมิคที่เหตุการณ์ทั้งหมดควรดำเนินอยู่ในไทม์ไลน์ยุค60ไปแล้ว อย่าหาว่าทำอะไรผิดยุคผิดสมัยอีกนะ)
เฮ้ ย่านกรีนวิชวิลเลจนี่ก็ไม่เลวเลยนะเนี่ย ถ้าเรามาตั้งฐานทัพที่นี่ได้ล่ะก็คงยอดไปเลย
จีน: ใช่ รับรองว่าเราจะกลมกลืนไปกับสภาพแวดล้อมที่นี่แน่นอน
บ็อบบี้: นี่คงเป็นที่อยู่ของเขาสินะ