สวัสดีค่ะ นี่เป็นครั้งแรกที่เขียนกระทู้นะคะ หากผิดพลาดประการใด จขกท. ขออภัยมา ณ ที่นี้ค่ะ
เริ่มเลยละกัน... จขกท. ชอบออกกำลังกายค่ะ ตั้งแต่สมัยประถมและมัธยม กีฬาที่เล่นและลงแข่งก็มี วิ่ง ฟุตบอล ชะคะเย่อ ส่วนใหญ่เล่นแบบสนุกสนานเฮฮาเพื่อคลายเครียด พอเข้ามหาลัยก็มี แชร์บอล ชักคะเย่อ เล่นแบบไม่จริงจังค่ะ และตอนเย็นหลังเลิกเรียนก็จะไปวิ่งทุกวัน วันละ 2-5 km.
พอจบมหาลัยก็ต้องทำงาน ทีนี้แหละเวลาในการออกกำลังกายเหมือนจะหายวับไปกับตา(หรือจะเป็นเพียงข้ออ้างกันแน่) 2 ปีเต็มๆ ที่ไม่ได้ออกกำลังกายเลย พอมาคิดๆ อีกที "ไม่ได้การล่ะ ถ้าขืนปล่อยแบบนี้ไปเรื่อยๆ ฉันคงต้องเป็นหมูแน่ๆ"
การกลับมาที่ยิ่งใหญ่.... ไม่ใช่ขนาดเอวนะคะ หมายถึงกำลังใจค่ะ เราเริ่มเข้าฟิตเนส มีเข้าคลาส body combat, body step ล่ะก็เวทเทรนนิ่งค่ะ ก่อนหรือหลังเล่นเวทเราก็จะมาวิ่ง ระยะหลังมานี้วิ่งบ่อยขึ้น indoor บ้าง outdoor บ้าง แล้วแต่ความสะดวกในแต่ละวัน วิ่งไปวิ่งมา "คุณพระ!!! ทำไมมันมีความสุขขนาดนี้" เวลาเครียดเรื่องอะไรมาก็ตาม พอได้วิ่งแล้วหายเครียดเลยค่ะ มีความสุขมากๆ แบบพูดไม่ถูก วันไหนไม่ได้วิ่งรู้สึกเหมือนบางอย่างขาดหายไป
เวลาวิ่งเราไม่ได้บังคับหรือวางกฎเกณฑ์อะไรกับตัวเองมากเลยนะคะ แต่จะทำให้ดีที่สุด ส่วนใหญ่ที่วิ่งจะอยู่ที่ระยะ 5-10 km. ค่ะ ใช้แอพ running ของ nike จับระยะและเวลาค่ะ
งานวิ่งแรกที่ลงคือ Brother Run&share 2016 (วิ่งฝันปันน้ำใจเพื่อผู้ป่วยโรคมะเร็งครั้งที่ 2) ที่เลือกวิ่งงานนี้เพราะได้แรงบันดาลใจมาจากคุณพ่อค่ะ ท่านเป็นคนที่ชอบออกกำลังกายมากๆ โดยเฉพาะการวิ่ง อีกอย่างท่านเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งท่อน้ำดี เราเห็นว่าเป็นโอกาสที่ดีที่จะได้ช่วยทำบุญด้วยค่ะ เลยลงวิ่ง Mini Marathon 10.5 km. เวลาที่วิ่ง 1.16.41 hr. อยู่ในระดับที่น่าพอใจค่ะ ถ้ามีโอกาสและเวลาก็จะลงวิ่งบ่อยๆค่ะ และจะไม่มีวันหยุดวิ่งแน่นอน
เป้าหมาย : จะวิ่งให้ถึง Full Marathon ให้ได้ค่ะ "รู้ตัวว่าเดินช้า แต่ไม่มีวันหยุดเดินแน่นอน"
สุดท้ายค่ะ : อยากทราบว่า พี่ๆน้องๆ ลุงป้าน้าอา ทำไมถึงหลงรักการวิ่งคะ แล้วงานวิ่งแรกที่ลงคืองานอะไร ผลเป็นอย่างไรกันบ้าง // ขอบคุณค่ะ
เมื่อฉันรู้ตัวว่าหลง รั ก ก า ร วิ่ ง [ทำไมคุณถึงรักการวิ่ง มาแชร์เหตุผลกันนะคะ]
เริ่มเลยละกัน... จขกท. ชอบออกกำลังกายค่ะ ตั้งแต่สมัยประถมและมัธยม กีฬาที่เล่นและลงแข่งก็มี วิ่ง ฟุตบอล ชะคะเย่อ ส่วนใหญ่เล่นแบบสนุกสนานเฮฮาเพื่อคลายเครียด พอเข้ามหาลัยก็มี แชร์บอล ชักคะเย่อ เล่นแบบไม่จริงจังค่ะ และตอนเย็นหลังเลิกเรียนก็จะไปวิ่งทุกวัน วันละ 2-5 km.
พอจบมหาลัยก็ต้องทำงาน ทีนี้แหละเวลาในการออกกำลังกายเหมือนจะหายวับไปกับตา(หรือจะเป็นเพียงข้ออ้างกันแน่) 2 ปีเต็มๆ ที่ไม่ได้ออกกำลังกายเลย พอมาคิดๆ อีกที "ไม่ได้การล่ะ ถ้าขืนปล่อยแบบนี้ไปเรื่อยๆ ฉันคงต้องเป็นหมูแน่ๆ"
การกลับมาที่ยิ่งใหญ่.... ไม่ใช่ขนาดเอวนะคะ หมายถึงกำลังใจค่ะ เราเริ่มเข้าฟิตเนส มีเข้าคลาส body combat, body step ล่ะก็เวทเทรนนิ่งค่ะ ก่อนหรือหลังเล่นเวทเราก็จะมาวิ่ง ระยะหลังมานี้วิ่งบ่อยขึ้น indoor บ้าง outdoor บ้าง แล้วแต่ความสะดวกในแต่ละวัน วิ่งไปวิ่งมา "คุณพระ!!! ทำไมมันมีความสุขขนาดนี้" เวลาเครียดเรื่องอะไรมาก็ตาม พอได้วิ่งแล้วหายเครียดเลยค่ะ มีความสุขมากๆ แบบพูดไม่ถูก วันไหนไม่ได้วิ่งรู้สึกเหมือนบางอย่างขาดหายไป
เวลาวิ่งเราไม่ได้บังคับหรือวางกฎเกณฑ์อะไรกับตัวเองมากเลยนะคะ แต่จะทำให้ดีที่สุด ส่วนใหญ่ที่วิ่งจะอยู่ที่ระยะ 5-10 km. ค่ะ ใช้แอพ running ของ nike จับระยะและเวลาค่ะ
งานวิ่งแรกที่ลงคือ Brother Run&share 2016 (วิ่งฝันปันน้ำใจเพื่อผู้ป่วยโรคมะเร็งครั้งที่ 2) ที่เลือกวิ่งงานนี้เพราะได้แรงบันดาลใจมาจากคุณพ่อค่ะ ท่านเป็นคนที่ชอบออกกำลังกายมากๆ โดยเฉพาะการวิ่ง อีกอย่างท่านเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งท่อน้ำดี เราเห็นว่าเป็นโอกาสที่ดีที่จะได้ช่วยทำบุญด้วยค่ะ เลยลงวิ่ง Mini Marathon 10.5 km. เวลาที่วิ่ง 1.16.41 hr. อยู่ในระดับที่น่าพอใจค่ะ ถ้ามีโอกาสและเวลาก็จะลงวิ่งบ่อยๆค่ะ และจะไม่มีวันหยุดวิ่งแน่นอน
เป้าหมาย : จะวิ่งให้ถึง Full Marathon ให้ได้ค่ะ "รู้ตัวว่าเดินช้า แต่ไม่มีวันหยุดเดินแน่นอน"
สุดท้ายค่ะ : อยากทราบว่า พี่ๆน้องๆ ลุงป้าน้าอา ทำไมถึงหลงรักการวิ่งคะ แล้วงานวิ่งแรกที่ลงคืองานอะไร ผลเป็นอย่างไรกันบ้าง // ขอบคุณค่ะ