ขนมปักษ์ใต้เป็นวัฒนธรรมผสมผสานน่ะครับ หลายชนิดก็ได้รับอิทธิพลมาจากมลายู บางชนิดเป็นขนมท้องถิ่น กลายเป็นขนมที่ขึ้นชื่อของจังหวัดนั้นๆ ขนมเหล่านี้จึงหากินได้ทั่วไปทั้งปักษ์ใต้และประเทศเพื่อนบ้าน ต่างเพียงแค่ชื่อเรียก อาจมีบ้างที่เป็นขนมท้องถิ่นที่ไม่มีในจังหวัดอื่น เช่น ขนม บุหงาปูดะ (Kuih Bunga Pudak) แปลว่า ขนม ดอกเตย เป็นขนมชั้นสูงในวังเจ้าเมืองมลายูสมัยก่อน เป็นขนมท้องถิ่นของจังหวัดสตูล แถบชายแดนมาเลเซีย
ขนมปักษ์ใต้หลายอย่าง ใช้เป็นขนมสำหรับงานบุญ เช่น ขนมเจาะหู อาจเป็นขนมพื้นๆ ที่บางคนอาจจะไม่ค่อยชอบ แต่คนสมัยก่อนเค้าค่อนข้างจะพิถีพิถัน จะตำแป้งเองใช้ครกไม้ จะใช้น้ำตาลโตนด จึงอร่อย เดี๋ยวนี้จะใส่เป็นน้ำตาลทรายแทน ขนมจึงร่วน ความอร่อยจึงน้อยลง แต่ที่ทำอร่อยๆก็ยังพอมีครับ พูดถึงขนมเจาะหูเนี่ย ในจังหวัดแถบอีสานใต้ก็มีขนมที่คล้ายๆกันกับขนมเจาะหู ชื่อขนมจำไม่ได้แหละครับ และที่ประเทศมาเลเซียจะเรียกว่า Kuih Denderam (Kuih คือ ขนม) มีทั้งเจาะรูเดียว เจาะสี่รู รสชาติเหมือนกันกับที่ปักษ์ใต้นี่แหละครับ เพราะเป็นขนมชนิดเดียวกัน
ขนม โกสุ้ย น่าจะเป็นขนมตำรับ ยอนยา (Nyonya) หรือ ชาวเปอรานักกัน (Peranakan) เป็นลูกครึ่ง มาเลย์-จีน มีอยู่มากใน มาเลเซีย สิงคโปร์ อินโดนีเซีย และ ไทย แถบ ภูเก็ต ปัจจุบันยอนยาจะเป็นจีนแทบเต็มตัวเหลือแค่วัฒนธรรมด้านอาหารครับ ขนมโกสุ้ยเนี่ย มาเลเซียจะเรียกว่า Kuih Kosui / Ko Swee / Kaswi ทำจากแป้งมันและแป้งข้าวเจ้า ผสมกับ น้ำตาลโตนด หรือ น้ำตาลแดง ที่เคี่ยวใส่ใบเตย ใส่ถ้วยหรือถาดนำไปนึง ตัดเป็นชิ้นสี่เหลี่ยม โรยด้วยมะพร้าวขูดเคล้าเกลือนิดหน่อย ขนมนี้จะมีแบบใส่น้ำตาล ใบเตย ด้วย จะเป็นขนมสีเขียว แบบที่ใส่น้ำตาลโตนดจะเป็นสีน้ำตาล รสชาติหอมหวานมากครับ วิธีทำหาดูได้จาก YouTube ครับ ไม่เคยทำครับ แต่เคยกิน แหะๆ นึกแล้วอยากกินขึ้นมาทันทีเลยครับ