ผมเสาะแสวงหาเส้นทางสายนี้มีหลายปีแล้วครับ แต่ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ทำไม่ได้ทั้งการทำสมาธิ หากหายใจอย่างเป็นธรรมชาติ ลมหายใจเข้าออก ที่ปลายจมูก ลิ้นปี่ หรือ ท้องพองยุบ ก็ไม่สามารถรู้สึกได้หรือหากหายใจแรงขึ้นก็จะอึดอัดไม่สบายทุกครั้งที่ทำ พอลองนั่งทีไรก็รู้สึกเหนื่อยมาก    พอเปลี่ยนมาบริกรรมพุทโธ แม้จะพยายามไม่ดูลมเลยแต่ก็จะรู้สึกถึงลมหายใจที่ไม่ธรรมชาติทุกครั้ง  หรือแม้กระทั่งการเดินจงกรม เดินทีไรก็จะรู้สึกเกร็งไปหมด ทั้งที่จะทราบว่าต้องเดินอย่างสบายๆ เป็นธรรมชาติ แต่ก็ไม่ทำได้   หรือการเจริญสติทำความรู้สึกตัวระหว่างชีวิตประจำวัน ที่กัลยาณมิตรหลายคนแนะนำว่าให้ทิ้งความอยากปฏิบัติและรู้สึกสบายๆ ว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับกายนี้ก็ยังทำไม่ได้เลยครับ เพื่อนๆ บอกว่าใหม่ๆ ก็จะเป็นการตั้งใจไปรู้แต่สักพักก็จะจับจุดได้เอง แต่ผมยิ่งทำยิ่งไปจ้องยิ่งเครียดทำติดต่อกับมาเป็นหลายเดือนทั้งที่เครียดๆอ่ะครับ สุดท้ายก็เลิกทำ แล้วกลับมาทำใหม่ เป็นอย่างนี้มานานแล้ว  พอเป็นนานเข้าจนช่วงนี้จิตตกกับการเดินทางสายนี้มาก  ซึ่งมีผู้บอกว่ามันแล้วแต่บุญกรรมในอดีตด้วย  เราอาจจะเคยไปขัดขวางการภาวนาของผู้อื่นไว้  ปกติผมก็ทำทาน รักษาศีล สวดมนต์ อธิษฐานจิตตลอดให้เดินทางไปสู่มรรคผลโดยเร็ว อย่าได้มีอุปสรรคใดๆ  เพื่อนๆ กัลยาณมิตรท่านใดพอมีวิธีอื่นๆ นอกจากการดูลมหายใจ การเดินจงกรม หรือ คำแนะนำอื่นๆ เพิ่มเติม เช่น การทำบารมีอื่นๆ ที่จะลดทอนอุปสรรคในการปฏิบัติธรรมได้ไหมครับ  กราบขออนุโมทนาบุญกับทุกท่านที่เดินทางสายนี้ครับ ขอให้ทุกท่านเจริญในเส้นทางสายนี้ยิ่งๆ ขึ้นไป