ก่อนหน้านี้ นั่งสมาธิ ดูท้องพองยุบ ก็บริกรรม พองหนอ ยุบหนอ ...บางวันก็พุทโธ ตามดูลมหายใจค่ะ ทุกครั้งก็มีคำบริกรรมค่ะ ใจหนีไปคิดบ้าง ก็ตามกลับมาบริกรรมต่อ หนีไป ก็ตามกลับมา ก็เป็นยังนี้เรื่อยมา ... แต่

ขอรบกวนสอบถามค่ะ ถ้านั่งสมาธิ ขณะนั่งในท่านั่งสมาธิ(ตามแบบแผน)เรียบร้อยแล้ว ให้ดูลมหายใจ ท่อง พุท-โธๆๆ หรือคำอื่นๆ โดยมีสติจดจ่ออยู่กับคำว่าพุทโธ --> ถูกมั้ยคะ แต่ถ้านั่งเพื่อเจริญสติ (ในแนวทางสต

กำหนด สภาวะของสัญญาที่ปรากฏเด้งมาเรื่อยๆ เป็น ธัมมุทธัจจะ กับ กุกกุจจะ จิตก็ว่างจากสัญญา สมาธิก็พุ่งคันเร่งขึ้นเหนือ อรูปฌานไปแล้ว แต่ว่า มันก็ว่าง ก็นั่งเพ่งไปมาอยู่แบบนั้น จนอายตนะดับสนิท แต่แล้ว ทำ

"การบำเพ็ญสมาธิ  เอาแค่เพียง เป็นบาทของวิปัสสนา  คือการพิจารณา ก็พอแล้ว  ส่วนการจะอยู่ในวิหารธรรมนั้น ก็ให้กำหนดรู้ การหลงฌานมากไปนั้น จะทำให้ตกไป  สู่...โ

สวัสดีครับ คือผมทำอานาปานสติ หายใจทีนึง จิตก็เด้งเข้าอรูป หรือ อากาสา แล้ว ลมดับทันทีคำบริกรรมดับทันที มันก็จะมาแน่นตรงกลางอก เหมือนอะไรมันตัน ทีนี้พอลมเเละคำบริกรรมดับ ผมก็ใช้การกำหนดดูจิต คือกำหนด

ภาวนาไปไม่ถึงไหนเลยพิจารณาอสุภะย้ำๆเลยได้มั้ยแล้วจิตจะฟุ้งซ่านไหมถ้าพิจารณาอสุภะสลับลมหายใจทั้งๆที่จริงเพิ่งเริ่มจะภาวนานี่สามารถพิจารณาอสุภะสลับกับลมหายใจแล้วจิตจะฟุ้งไหม

รบกวนสอบถามคะ คือตัวเราเองเริ่มปฏิบัติธรรมครั้งแรกคะ แล้วมีปัญหาคือ 1.หายใจผิดคะคือการหายใจที่ถูกต้องคือหายใจเข้าต้องท้องพองแต่ของเราท้องยุบคะ ผู้ชำนาญฝึกกันอย่างไรบ้างคะ 2.เราปฏิบัติแบบอานาปนสติคะแต่

มีความรู้สึกว่าเวลาใช้คำบริกรรม จิตไปอยู่กับคำบริกรรม ยุบหนอ พองหนอ หรือ พุท โธ มากกว่าเอาจิตไปอยู่ที่ท้อง หรือ ลมหายใจจริงๆ แล้วก้อกลายเป็นว่า ในหัวท่องคำบริกรรมไป แต่ใจยังหลุดไปคิดเรื่องอื่น แต่พอลอ