.....................ครับสวัสดีครับ วันนี้ผมอยากจะมาแชร์ประสบการณ์อกหักของผม ตัวผมมีแฟนมาประมาณ 4 คน 3คนแรก ไม่รู้สึกรักหรือหลงเลย อารมณ์แบบมีแฟนไว้เท่ๆตอนนั้นอยู่ ปวช.1-2 พอขึ้น ปวช.3 ผมได้รู้จักกับผู้หญิงคนหนึ่งตอนแรกก็เฉยๆคือแบบจีบแบบเด็กๆทั่วไป ประมาณ 1 เดือน ปรากฎว่า
ได้เป็นแฟนกัน ผมใช้เวลาอยู่กับเขาบ่อยมาก ยอมขาดเรียนเพื่อไปอยู่กับเขา ตัวแฟนผมชอบเรื่องธุรกิจ เขาชอบอ่านหนังสือ เขาเป็นคนดีมากกกกกก จากผมที่เป็นเด็กเล่นแต่เกมส์ เห็นแก่ตัว ขอเงินแม่กิน เหมือนเขาดึงผมให้เป็นผู้ใหญ่ขึ้น เขาสอนผมให้คิดดีตลอด จากผมไม่สนใจอะไรเลยผมเริ่มอ่านหนังสือ
เริ่มคิดสร้างครอบครัว เลิกเล่นเกมส์ ผมติดแฟนคนนี้มาก ผมใช้ชีวิตอยู่กับแฟนผมคนนี้ตลอด เขาเป็นคนมองโลกในแง่บวก (ตอนแรกผมก็ไม่รู้หรอกว่าคนมองโลกในแง่บอกแง่ลบอะไรมันเป็นยังไงเพราะผมยังเด็กผมไม่ค่อยสนใจเรื่องพวกนี้) แฟนผมทำงานแล้วครับเป็นคนไม่เคยทะเลาะกับใครเลยจริงๆ ไม่มี
ศัตรูเลย มีแต่มิตร เมื่อความหลงบังเกิดในตัวผม ผมจึงเริ่มออกอาการหึงเพราะแฟนผมทำงานต้องเจอผู้ชายมากมาย คุยงานทีผมก็หึงๆ สุดๆ มานั่งเคลียกันหลายรอบมากแล้วแต่ละรอบก็ทะเลาะกันทุกรอบ ผมงองแงเป็นเด็กน้อย เอาแต่ใจ สั่งให้แฟนลบลูกค้าที่เป็นผู้ชายออกทั้งหมดออกจากไลน์ ตอนแรกเขาก็
ไม่ยอมลบ เคลียกันประมาณ 3 รอบเขาจึงยอมลบ แล้วก็มีเรื่องราวเกี่ยวกับที่ผมหึงมากมาย จนผมทนไม่ไหว เพราะอารมณ์หลง (ตอนนั้นผมไม่รู้หรอกว่า รักกับหลงมันต่างกันยังไง) ผมก็วางแผนการร้ายอีก ตอนประมาณ ตี3 ผมลงมานั่งพิมพ์ Line ยาวเป็นกิโล ประมาณว่า เลิกกันเถอะเรางองแงขนาดนี้ เธอ
ยังจะเก็บเราไว้ทำไมเราดึงเธอตกเหวมาชัดๆ(แต่ที่จริงในใจผมแน่ใจอยู่แล้วว่าเขาไม่ทิ้ง ผมเลยวางแผนประชดแม้งเลย เหมือนเรียกร้องความสนใจอะ ตอนนั้นผมแม้งเด็กจริงๆอ่อนต่อโลกมาก) แต่มันก็สำเร็จนะ เมื่อแฟนผมตื่นมาอ่าน Line เขาตอบกลับว่า จะยังอยู่กับผมต่อไป แค่ผมไม่ต้องไปใส่ใจเธอมาก
ก็พอ (แฟนผมเป็นคนเฉยชาหน่ะ แบบ......คือไงอะพูดไม่ค่อยถูก แบบทำอะไรแล้วไม่ค่อยสนใจความรู้สึกผมอะ) ..........สักพักผมเริ่มคิดได้ ว่าเขาต้องการให้เราตั้งใจเรียนมากกว่ามา สนใจในตัวเธอเพราะอารมณ์ผมตอนนั้นคือหลงมาก เช้า สาย บ่าย เย็น หายใจออกเข้า คือแฟนเลย ถือโทรศัพท์ เติม
เน็ตไม่ขาด การเรียนแย่เลย เพราะผมติดอารมณ์หลง แต่ผมยังอ่านหนังสือพวกธุรกิจอยู่นะ เพราะมันคือ ความฝันของผมร่วมกับแฟน ..................นานๆไปนิสัยผมก็เป็นแบบเดิมคือ ก็งองแง เห็นแก่ตัว เอาแต่ใจ ชอบออกคำสั่งให้เขาทำนู้นทำนี้ ตลอด แฟนผมก็บอกเขาอึดอัดตลอด จนในที่สุดผม หนี้ออก
จากวิทยาลัยไม่ไปเรียน (ประชดเหมือนเดิม เรียกร้องความสนใจ) แต่มันก็สำเร็จอีก โอ้แม่เจ้า ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะยอม (แม้งเป็นผู้หญิงที่โคตรๆๆดี) จนในที่สุดผมทำเรื่องที่ร้ายแรงที่สุดคือ ด่าเธอเสียๆหายๆ และบอกเลิก วันต่อมาผมมาขอโทษ ปาฏิหาริย์ก็เกิดขึ้นกับเด็กอย่างผมจนได้ เธอบอกว่าไม่เป็นไร
แล้วก็เงียบ เงียบ เงียบ เงียบจริงๆๆ ผมแม้งโคตรโมโห คือผมถามอะไรไปคุยอะไรไปแม้งเงียบใส่ แม้งโคตรเจ็บไป แม้งโคตรอยากให้แฟนผม คือดีกับผมเลย เพราะผมเคยทำสำเร็จ แต่ครั้งนี้แม้งไม่สำเร็จ แล้วเขาก็ออกจากชีวิตผมไป แม้งโคตรเสียใจ แดรกเหล้า เป็นอาทิตย์ ง้อทุกวัน อารมณ์นี้แม้งโคตรทร
มาณ จะฆ่าตัวตาย 3 รอบ แต่ก็ไม่ทำ ผมง้อขู่จะฆ่าตัวตาย ครั้งแรกเขารีบกลับมาห้าม แล้วเขาก็ตบหน้าผมแล้วบอกทำไมไม่คิดถึงพ่อแม่ (ตอนนั้นคือแบบ พ่อแม่ก็ไม่เอาแล้ว ไม่คิดถึงใครคิดถึงแต่แฟนแม่โทรมาก็ตัดสายทิ้ง) พอผมสงบเขาก็จากไปด้วยความเงียบที่ผมถามแล้วก็ไม่ตอบเช่นเดิม ผมตื้อ ตลอด
(แฟนผมแม้งโคตรฉลาด ถ้าผมไปหาแล้วถามเขาจะใช้วิธีการเงียบ แล้วเดินหนีอย่างเดียว ผมจะทำอะไรได้อะ ก็เขาเงียบคำตอบก็ไม่ได้แถมเดิมหนี แม้งโคตรทรมาณ) จากนั้นผมก็ร้องไห้ทุกวัน .... ความเห็นแก่ตัวบังเกิดอีก ขู่ฆ่าตัวตายอีก (ส่งSMSไปบอก เพราะโดนแฟนบล็อค Face Line หมดละ) คราวนี้
เขาไม่ตอบ ไม่รู้ทำไม ผมก็ไม่ได้ฆ่าตัวตายหรอก ประชดไปงั้น แต่มันโคตรทรมาณเลยหว่ะ บ้าถึงขนาดโทรไปหาไอ้ที่เขารับปรึกษาปัญหาอะเบอร์ไรไม่รู้ลืม ผมก็ง้อ ไปงี้เขาก็เงียบจนท้อ จนเริ่มหาข้อมูลในเน็ตวิธีง้อแฟน มันก็ไปเจอพวก คำคมความรักต่างๆอะเน๊อะ เต็มเว็ปเลย ก็อ่านๆไป อ่านแบบเซงๆ แต่
มันก็เริ่มรู้สึกตัว จนเวลาที่เขาจากผมไปประมาณ 4-5เดือน ผมศึกษาจากในเน็ตและ Pantip youtube เกี่ยวกับความรัก ผมก็ได้ค้นพบว่าที่มันเกิดขึ้นมันไม่ใช่ความรักมันคือ ความหลงนั่นเอง คือที่ผมทำไปอะแม้ง ไม่ใช่ความรักสักนิด ผมเริ่มคิดได้ ได้ประสบการณ์ตรงเลย เหตุการณ์นี้แม้งทำให้ผมเป็นผู้ใหญ่
ขึ้นมากเลย รู้จักอารมณ์หลงเป็นอย่างดี รักพ่อแม่มากขึ้น แล้วตอนนี้ก็หันมาตั้งใจเรียนละแต่ก็ยังคิดถึงเขาอยู่แต่มันก็ปลงอะ คือปลงจริงๆเพราะทำอะไรไม่ได้ ตอนแรกผมก็นึกว่ามันคือบทเรียนที่เลวร้ายที่สุด แต่ ณ ตอนนี้ ผมคิดว่า ถ้าผมไม่ได้รู้จักเธอ ผมคงไม่ได้ประสบการณ์นี้มา และผมคิดว่าความรักครั้งต่อ
ไปของผมคงจะสวยงามแน่ เพราะผมเข้าใจความรู้สึกที่หลง มาแล้ว แล้วเวลา 4-5 เดือน มันทำให้ผมนั่งทบทวนอะไรหลายๆอย่าง นั่งอ่านแชทเก่าๆที่ทะเลาะกับตอนนั้นคิดว่าแฟนแม้งบ้าไม่ยอมกูสักตอน ตอนนั้นกลับไปกลับแม้งขำความคิดตัวเอง แต่ที่แฟนแชทมาแม้งตรงหมดทุกข้อความจริงๆ ไม่น่า
เชื่อ หรือเพราะตอนนั้นผมยังเด็ก ตอนนี้ชีวิตผมก็เริ่มจะดีขึ้นมาบ้างแต่อารมณ์หลง ก็เข้ามาทำร้ายบ้างบางที บทนี้เรียนทำให้ผมเป็นผู้ใหญ่ขึ้นจริงๆ ถ้าขอพรได้1ข้อ ผมก็อยากขอให้เขากลับมา คือแบบ คิดถึงมาก จะไม่งองแงอีก ไม่เห็นแก่ตัวอีก แต่ก็คงเป็นไปไม่ได้ สุดท้ายนี้ก็ขอบอกว่า อกหักดีกว่ารักไม่
เป็น อกหักคือประสบการณ์ที่น่าลอง นะครับ ลองดูๆ อิอิ
ใครผ่านช่วงอกหัก..........แล้วชีวิตดีขึ้น บ้างครับ?
ได้เป็นแฟนกัน ผมใช้เวลาอยู่กับเขาบ่อยมาก ยอมขาดเรียนเพื่อไปอยู่กับเขา ตัวแฟนผมชอบเรื่องธุรกิจ เขาชอบอ่านหนังสือ เขาเป็นคนดีมากกกกกก จากผมที่เป็นเด็กเล่นแต่เกมส์ เห็นแก่ตัว ขอเงินแม่กิน เหมือนเขาดึงผมให้เป็นผู้ใหญ่ขึ้น เขาสอนผมให้คิดดีตลอด จากผมไม่สนใจอะไรเลยผมเริ่มอ่านหนังสือ
เริ่มคิดสร้างครอบครัว เลิกเล่นเกมส์ ผมติดแฟนคนนี้มาก ผมใช้ชีวิตอยู่กับแฟนผมคนนี้ตลอด เขาเป็นคนมองโลกในแง่บวก (ตอนแรกผมก็ไม่รู้หรอกว่าคนมองโลกในแง่บอกแง่ลบอะไรมันเป็นยังไงเพราะผมยังเด็กผมไม่ค่อยสนใจเรื่องพวกนี้) แฟนผมทำงานแล้วครับเป็นคนไม่เคยทะเลาะกับใครเลยจริงๆ ไม่มี
ศัตรูเลย มีแต่มิตร เมื่อความหลงบังเกิดในตัวผม ผมจึงเริ่มออกอาการหึงเพราะแฟนผมทำงานต้องเจอผู้ชายมากมาย คุยงานทีผมก็หึงๆ สุดๆ มานั่งเคลียกันหลายรอบมากแล้วแต่ละรอบก็ทะเลาะกันทุกรอบ ผมงองแงเป็นเด็กน้อย เอาแต่ใจ สั่งให้แฟนลบลูกค้าที่เป็นผู้ชายออกทั้งหมดออกจากไลน์ ตอนแรกเขาก็
ไม่ยอมลบ เคลียกันประมาณ 3 รอบเขาจึงยอมลบ แล้วก็มีเรื่องราวเกี่ยวกับที่ผมหึงมากมาย จนผมทนไม่ไหว เพราะอารมณ์หลง (ตอนนั้นผมไม่รู้หรอกว่า รักกับหลงมันต่างกันยังไง) ผมก็วางแผนการร้ายอีก ตอนประมาณ ตี3 ผมลงมานั่งพิมพ์ Line ยาวเป็นกิโล ประมาณว่า เลิกกันเถอะเรางองแงขนาดนี้ เธอ
ยังจะเก็บเราไว้ทำไมเราดึงเธอตกเหวมาชัดๆ(แต่ที่จริงในใจผมแน่ใจอยู่แล้วว่าเขาไม่ทิ้ง ผมเลยวางแผนประชดแม้งเลย เหมือนเรียกร้องความสนใจอะ ตอนนั้นผมแม้งเด็กจริงๆอ่อนต่อโลกมาก) แต่มันก็สำเร็จนะ เมื่อแฟนผมตื่นมาอ่าน Line เขาตอบกลับว่า จะยังอยู่กับผมต่อไป แค่ผมไม่ต้องไปใส่ใจเธอมาก
ก็พอ (แฟนผมเป็นคนเฉยชาหน่ะ แบบ......คือไงอะพูดไม่ค่อยถูก แบบทำอะไรแล้วไม่ค่อยสนใจความรู้สึกผมอะ) ..........สักพักผมเริ่มคิดได้ ว่าเขาต้องการให้เราตั้งใจเรียนมากกว่ามา สนใจในตัวเธอเพราะอารมณ์ผมตอนนั้นคือหลงมาก เช้า สาย บ่าย เย็น หายใจออกเข้า คือแฟนเลย ถือโทรศัพท์ เติม
เน็ตไม่ขาด การเรียนแย่เลย เพราะผมติดอารมณ์หลง แต่ผมยังอ่านหนังสือพวกธุรกิจอยู่นะ เพราะมันคือ ความฝันของผมร่วมกับแฟน ..................นานๆไปนิสัยผมก็เป็นแบบเดิมคือ ก็งองแง เห็นแก่ตัว เอาแต่ใจ ชอบออกคำสั่งให้เขาทำนู้นทำนี้ ตลอด แฟนผมก็บอกเขาอึดอัดตลอด จนในที่สุดผม หนี้ออก
จากวิทยาลัยไม่ไปเรียน (ประชดเหมือนเดิม เรียกร้องความสนใจ) แต่มันก็สำเร็จอีก โอ้แม่เจ้า ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะยอม (แม้งเป็นผู้หญิงที่โคตรๆๆดี) จนในที่สุดผมทำเรื่องที่ร้ายแรงที่สุดคือ ด่าเธอเสียๆหายๆ และบอกเลิก วันต่อมาผมมาขอโทษ ปาฏิหาริย์ก็เกิดขึ้นกับเด็กอย่างผมจนได้ เธอบอกว่าไม่เป็นไร
แล้วก็เงียบ เงียบ เงียบ เงียบจริงๆๆ ผมแม้งโคตรโมโห คือผมถามอะไรไปคุยอะไรไปแม้งเงียบใส่ แม้งโคตรเจ็บไป แม้งโคตรอยากให้แฟนผม คือดีกับผมเลย เพราะผมเคยทำสำเร็จ แต่ครั้งนี้แม้งไม่สำเร็จ แล้วเขาก็ออกจากชีวิตผมไป แม้งโคตรเสียใจ แดรกเหล้า เป็นอาทิตย์ ง้อทุกวัน อารมณ์นี้แม้งโคตรทร
มาณ จะฆ่าตัวตาย 3 รอบ แต่ก็ไม่ทำ ผมง้อขู่จะฆ่าตัวตาย ครั้งแรกเขารีบกลับมาห้าม แล้วเขาก็ตบหน้าผมแล้วบอกทำไมไม่คิดถึงพ่อแม่ (ตอนนั้นคือแบบ พ่อแม่ก็ไม่เอาแล้ว ไม่คิดถึงใครคิดถึงแต่แฟนแม่โทรมาก็ตัดสายทิ้ง) พอผมสงบเขาก็จากไปด้วยความเงียบที่ผมถามแล้วก็ไม่ตอบเช่นเดิม ผมตื้อ ตลอด
(แฟนผมแม้งโคตรฉลาด ถ้าผมไปหาแล้วถามเขาจะใช้วิธีการเงียบ แล้วเดินหนีอย่างเดียว ผมจะทำอะไรได้อะ ก็เขาเงียบคำตอบก็ไม่ได้แถมเดิมหนี แม้งโคตรทรมาณ) จากนั้นผมก็ร้องไห้ทุกวัน .... ความเห็นแก่ตัวบังเกิดอีก ขู่ฆ่าตัวตายอีก (ส่งSMSไปบอก เพราะโดนแฟนบล็อค Face Line หมดละ) คราวนี้
เขาไม่ตอบ ไม่รู้ทำไม ผมก็ไม่ได้ฆ่าตัวตายหรอก ประชดไปงั้น แต่มันโคตรทรมาณเลยหว่ะ บ้าถึงขนาดโทรไปหาไอ้ที่เขารับปรึกษาปัญหาอะเบอร์ไรไม่รู้ลืม ผมก็ง้อ ไปงี้เขาก็เงียบจนท้อ จนเริ่มหาข้อมูลในเน็ตวิธีง้อแฟน มันก็ไปเจอพวก คำคมความรักต่างๆอะเน๊อะ เต็มเว็ปเลย ก็อ่านๆไป อ่านแบบเซงๆ แต่
มันก็เริ่มรู้สึกตัว จนเวลาที่เขาจากผมไปประมาณ 4-5เดือน ผมศึกษาจากในเน็ตและ Pantip youtube เกี่ยวกับความรัก ผมก็ได้ค้นพบว่าที่มันเกิดขึ้นมันไม่ใช่ความรักมันคือ ความหลงนั่นเอง คือที่ผมทำไปอะแม้ง ไม่ใช่ความรักสักนิด ผมเริ่มคิดได้ ได้ประสบการณ์ตรงเลย เหตุการณ์นี้แม้งทำให้ผมเป็นผู้ใหญ่
ขึ้นมากเลย รู้จักอารมณ์หลงเป็นอย่างดี รักพ่อแม่มากขึ้น แล้วตอนนี้ก็หันมาตั้งใจเรียนละแต่ก็ยังคิดถึงเขาอยู่แต่มันก็ปลงอะ คือปลงจริงๆเพราะทำอะไรไม่ได้ ตอนแรกผมก็นึกว่ามันคือบทเรียนที่เลวร้ายที่สุด แต่ ณ ตอนนี้ ผมคิดว่า ถ้าผมไม่ได้รู้จักเธอ ผมคงไม่ได้ประสบการณ์นี้มา และผมคิดว่าความรักครั้งต่อ
ไปของผมคงจะสวยงามแน่ เพราะผมเข้าใจความรู้สึกที่หลง มาแล้ว แล้วเวลา 4-5 เดือน มันทำให้ผมนั่งทบทวนอะไรหลายๆอย่าง นั่งอ่านแชทเก่าๆที่ทะเลาะกับตอนนั้นคิดว่าแฟนแม้งบ้าไม่ยอมกูสักตอน ตอนนั้นกลับไปกลับแม้งขำความคิดตัวเอง แต่ที่แฟนแชทมาแม้งตรงหมดทุกข้อความจริงๆ ไม่น่า
เชื่อ หรือเพราะตอนนั้นผมยังเด็ก ตอนนี้ชีวิตผมก็เริ่มจะดีขึ้นมาบ้างแต่อารมณ์หลง ก็เข้ามาทำร้ายบ้างบางที บทนี้เรียนทำให้ผมเป็นผู้ใหญ่ขึ้นจริงๆ ถ้าขอพรได้1ข้อ ผมก็อยากขอให้เขากลับมา คือแบบ คิดถึงมาก จะไม่งองแงอีก ไม่เห็นแก่ตัวอีก แต่ก็คงเป็นไปไม่ได้ สุดท้ายนี้ก็ขอบอกว่า อกหักดีกว่ารักไม่
เป็น อกหักคือประสบการณ์ที่น่าลอง นะครับ ลองดูๆ อิอิ