วันนี้เกิดอยากลองกินอาหารอินเดียขึ้นมา นึกขึ้นได้ว่า ในห้างมีร้านแบบนี้อยู่แต่ไม่เคยไปทานสักที
เลยขับรถตรงดิ่งไปห้างนั้นทันที พอไปถึงก็เดินไปตรงหน้าร้านที่มีเมนูโชว์อยู่ พลิกเมนูไปมารอพนักงานมารับออร์เดอร์
ตั้งนานสองนานไม่มาสักที เงยหน้าขึ้นมองไปในร้าน ปรากฏว่าจับกลุ่มกันเล่นโทรศัพท์หมด ไม่สนใจหน้าร้านเลย
จนพ่อครัวสังเกตเห็นจึงตะโกนว่ารับลูกค้าหน่อย จึงค่อยสลายตัวกัน พนักงานหญิงคนหนึ่งเดินมารับออร์เดอร์
เธอจดยิกๆแล้วหายเข้าครัวไปประมาณสิบนาทีก็มาพร้อมอาหาร วางปุ๊บก็หายไปเลย ไม่รอว่าลูกค้าจะสั่งเครื่องดื่มอะไร
จนต้องเดินไปสั่งเองถึงได้กิน
กินเสร็จก็เงยหน้ากะจะเรียกคิดเงิน หายหมดอีกแล้ว เรียกใครก็ไม่อยู่ ต้องตะโกนเข้าไปในครัว เห็นพ่อครัวคนเดิมนั่งอยู่
จึงบอกว่าคิดเงินด้วยครับ พ่อครัวทำหน้าเหรอหรา คงงงๆว่าทำไมไม่เรียกพนักงาน
สักพักมีคนหนึ่งเดินมาจากตรงไหนไม่รู้พร้อมบิล เธอยื่นให้โดยไม่พูดอะไรซักคำ
ผมรับบิลมาแล้วก็วางเงินตรงสมุดบิล เธอปิดสมุดแล้วเดินไปอย่างรวดเร็ว แล้วกลับมาพร้อมเงินทอนที่มากางอยู่ตรงหน้าแบบขอไปที
ไม่มีแม้แต่คำขอบคุณสักคำ สำหรับงานบริการนี่ถือว่าเป็นคำพูดพื้นฐานที่ขาดไม่ได้เลยนะครับ
ผมหยิบเงินทอนอย่างงงๆ นึกในใจว่าร้านนี้เค้าอยู่ได้ด้วยการต้อนรับลูกค้าแบบนี้เหรอ
ถึงรสชาติอาหารจะไม่ขี้เหร่ แต่การบริการทำให้ความประทับใจเหลือศูนย์ทันที
อยากจะบอกไปถึงเจ้าของร้านทั้งหลายนะครับ ถ้าท่านไม่ได้อยู่ร้านเป็นประจำ
อาจจะไม่ได้เห็นว่าพนักงานของท่านปฏิบัติกับลูกค้าอย่างไร หากไม่ใส่ใจเรื่องนี้
ระวังลูกค้าจะหดหายเอานะครับ ถึงอาหารจะอร่อยแต่พนักงานของท่านจะช่วยไล่ลูกค้าทางอ้อมให้เอง
ใบ้ให้นิดนึง ร้านนี้อยู่ในห้างใหญ่เก่าแก่แห่งหนึ่งของเชียงใหม่ครับ