๏ พ่อเจ้าตั้งสินสอดไว้แสนสอง
แต่พี่จนต่ำต้อยน้อยเงินทอง                         สู่ขอน้องมิได้ไม่ปรานี  ๚

๏ พักตร์พริ้มเพราเยาวเรศเป็นเหตุให้              ต้องลาไกลอู่นอนนครศรี
สู่กรุงทิพย์ระยิบฟ้าเฟื่องบุรี                           เก็บเงินรี่สู่ขอจงรอเรียม ๚

๏ กราบพระธาตุสรรเพชรเรืองเดชคุ้ม              ขอเนื้อนุ่มเลี่ยงหลบสงบเสงี่ยม
หนุ่มบ้านใต้บ้านเหนือมาเทียบเทียม               อย่าเยื้องเยี่ยมทักทายชายตาจร ๚

๏ จงจำถ้อยสัตย์ศรีที่มอบให้                         เพียงตัวไกลใจอยู่คู่สมร
จำนิราศจากเจ้าพี่เว้าวอน                             อย่ารักซ้อนจิตมั่นนะขวัญใจ ๚