๏ ครานั้นวันทองเจ้าพลายงาม    ได้ฟังความคร้ามครั่นหวั่นไหว

ขุนแผนเรียกวันทองเข้าห้องใน    ไม่ไว้ใจจึงเสกด้วยเวทมนตร์

สีขี้ผึ้งสีปากกินหมากเวท    ซึ่งวิเศษสารพัดแก้ขัดสน

น้ำมันพรายน้ำมันจันทน์สรรเสกปน    เคยคุ้มขังบังตนแต่ไรมา

แล้วทำผงอิทธิเจเข้าเจิมพักตร์    คนเห็นคนทักรักทุกหน้า

เสกกระแจะจวงจันทน์น้ำมันทา    เสร็จแล้วก็พาวันทองไป ฯ

๏ ครานั้นทองประศรีผู้มารดา    ครั้นได้แจ้งกิจจาไม่นิ่งได้

เด็กเอ๋ยวิ่งตามมาไวไว    ลงบันไดงันงกตกนอกชาน

พลายชุมพลกอดก้นทองประศรี    กูมิใช่ช้างขี่ดอกลูกหลาน

ลุกขึ้นโขย่งโก้งโค้งคลาน    ซมซานโฮกฮากอ้าปากไป

ครั้นถึงยั้งอยู่ประตูวัง    ผู้รับสั่งเร่งรุดไม่หยุดได้

ขุนแผนวันทองพระหมื่นไวย    เข้าไปเฝ้าองค์พระภูมี ฯ

๏ ครานั้นพระองค์ผู้ทรงเดช    ปิ่นปักนัคเรศเรืองศรี

เห็นสามราเข้ามาอัญชลี    พระปรานีเหมือนลูกในอุทร

ด้วยเดชะพระเวทวิเศษประสิทธิ    เผอิญคิดรักใคร่พระทัยอ่อน

ตรัสถามอย่างความราษฎร    ฮ้าเฮ้ยดูก่อนอีวันทอง

เมื่อกลับมาแต่ป่าใหญ่    กูสิให้ไอ้แผนประสมสอง

ครั้นกูขัดใจให้จำจอง    ตัวของไปอยู่แห่งไร

ทำไมไม่อยู่กับอ้ายแผน    แล่นไปอยู่กับอ้ายช้างใหม่

เดิมรักอ้ายแผนแล่นตามไป    ครั้นยกให้สิเต้นกลับเล่นตัว

อยู่กับอ้ายช้างไม่อยู่ได้    เกิดรังเกียจเกลียดใจด้วยชังหัว

ดูยักใหม่ย้ายเก่าเฝ้าเปลี่ยนตัว    ตกว่าชั่วแล้วไม่ไยดี ฯ

๏ ครานั้นวันทองได้รับสั่ง    ละล้าละลังประนมก้มเกศี

หัวสยองพองพรั่นทันที    ทูลคดีพระองค์ผู้ทรงธรรม์

ขอเดชะละอองธุลีบาท    องค์หริรักษ์ราชรังสรรค์

เมื่อกระหม่อมฉันมาแต่อารัญ    ครั้งนั้นโปรดประทานขุนแผนไป

ครั้นอยู่มาขุนแผนต้องจำจอง    กระหม่อมฉันมีท้องนั้นเติบใหญ่

อยู่ที่เคหาหน้าวัดตะไกร    ขุนช้างไปบอกว่าพระโองการ

มีรับสั่งโปรดปรานประทานให้    กระหม่อมฉันไม่ไปก็หักหาญ

ยื้อยุดฉุดคร่าทำสามานย์    เพื่อนบ้านจะช่วยก็สุดคิด

ด้วยขุนช้างอ้างว่ารับสั่งให้    ใครจะขัดขืนไว้ก็กลัวผิด

จนใจจะมิไปก็สุดฤทธิ    ชีวิตอยู่ใต้พระบาทา ฯ