ครั้งถึงห้องสุวรรณบรรจง นั่งแนบแอบองค์นางโฉมศรี
               ทอดถอนฤทัยพลางทางพาที ภูมีแจ้งความแก่ทรามวัย
               บัดนี้ดะหมังเสนา ถือสารพระบิดามาให้
               เป็นเหตุด้วยดาหาเวียงชัย เกิดการศึกใหญ่ไพรี
               ให้พี่กรีธาทัพขันธ์ ไปช่วยป้องกันกรุงศรี
               จะรีบยกพหลมนตรี พรุ่งนี้ให้ทันพระบัญชา
               อยู่จงดีเถิดพี่จะลาน้อง อย่าหม่นหมองเศร้าสร้อยละห้อยหา
               เสร็จศึกวันใดจะไคลคลา กลับมาสู่สมภิรมย์รัก
                    
                    เมื่อนั้น จินตะหราวาตีมีศักดิ์
               ฟังตรัสขัดแค้นฤทัยนัก สะบัดพักตร์ผินหลังไม่บังคม
               แล้วตอบถ้อยน้อยหรือพระทรงฤทธิ์ ช่างประดิษฐ์คิดความพองามสม
               ล้วนกล่าวแกล้งแสร้งเสเล่ห์ลม คิดคมแยบคายหลายชั้น
               พระจะไปดาหาปราบข้าศึก หรือรำลึกถึงคู่ตุนาหงัน
               ด้วยสงครามในจิตยังติดพัน จึงบิดผันพจนาไม่อาลัย
               ไหนพระผ่านฟ้าสัญญาน้อง จะปกป้องครองความพิสมัย
               ไม่นิราศแรมร้างห่างไกล จนบรรลัยมอดม้วยไปด้วยกัน
               พระวาจาน่าเชื่อเป็นพ้นนัก จึงหลงรักภักดีไม่เดียดฉันท์
               พาซื่อสุจริตคิดสำคัญ หมายมั่นว่าเมตตาปรานี
               มิรู้มาอาภัพกลับกลาย จะหลีกเหลี่ยงเบี่ยงบ่ายหน่ายหนี
               ยังสมคำสัญญาที่พาที กี่ร้อยปีพระจะกลับคืนมา

                    โลม

                         เมื่อนั้น พระสุริย์วงศ์เทวัญอสัญหยา
                โลมนางพลางกล่าววาจา จงผินมาพาทีกับพี่ชาย
                ซึ่งสัญญาว่าไว้กับนวลน้อง จะคงครองไมตรีไม่หนีหน่าย
                 มิแกล้งกลอกกลับอภิปราย อย่าสงกาว่าจะวายคลายรัก

ตัวละครหลักคือใครบ้างคับ ช่วยหน่อยคับ
ครั้งถึงห้องสุวรรณบรรจง          นั่งแนบแอบองค์นางโฉมศรี
               ทอดถอนฤทัยพลางทางพาที          ภูมีแจ้งความแก่ทรามวัย
               บัดนี้ดะหมังเสนา                         ถือสารพระบิดามาให้
               เป็นเหตุด้วยดาหาเวียงชัย              เกิดการศึกใหญ่ไพรี
               ให้พี่กรีธาทัพขันธ์                        ไปช่วยป้องกันกรุงศรี
               จะรีบยกพหลมนตรี                       พรุ่งนี้ให้ทันพระบัญชา
               อยู่จงดีเถิดพี่จะลาน้อง                   อย่าหม่นหมองเศร้าสร้อยละห้อยหา
               เสร็จศึกวันใดจะไคลคลา                กลับมาสู่สมภิรมย์รัก
                    
                    เมื่อนั้น                                   จินตะหราวาตีมีศักดิ์
               ฟังตรัสขัดแค้นฤทัยนัก                    สะบัดพักตร์ผินหลังไม่บังคม
               แล้วตอบถ้อยน้อยหรือพระทรงฤทธิ์    ช่างประดิษฐ์คิดความพองามสม
               ล้วนกล่าวแกล้งแสร้งเสเล่ห์ลม          คิดคมแยบคายหลายชั้น
               พระจะไปดาหาปราบข้าศึก               หรือรำลึกถึงคู่ตุนาหงัน
               ด้วยสงครามในจิตยังติดพัน              จึงบิดผันพจนาไม่อาลัย
               ไหนพระผ่านฟ้าสัญญาน้อง              จะปกป้องครองความพิสมัย
               ไม่นิราศแรมร้างห่างไกล                  จนบรรลัยมอดม้วยไปด้วยกัน
               พระวาจาน่าเชื่อเป็นพ้นนัก                จึงหลงรักภักดีไม่เดียดฉันท์
               พาซื่อสุจริตคิดสำคัญ                      หมายมั่นว่าเมตตาปรานี
               มิรู้มาอาภัพกลับกลาย                      จะหลีกเหลี่ยงเบี่ยงบ่ายหน่ายหนี
               ยังสมคำสัญญาที่พาที                      กี่ร้อยปีพระจะกลับคืนมา
                    โลม
                         เมื่อนั้น                                พระสุริย์วงศ์เทวัญอสัญหยา
                โลมนางพลางกล่าววาจา                   จงผินมาพาทีกับพี่ชาย
                ซึ่งสัญญาว่าไว้กับนวลน้อง                จะคงครองไมตรีไม่หนีหน่าย
                 มิแกล้งกลอกกลับอภิปราย                อย่าสงกาว่าจะวายคลายรัก