ปอลิงงงงง - นี่คือแฟนฟิคจากละครเรื่อง "ตะวันตัดบูรพา" เวอร์ชั่น 2015
แต่งขึ้นมาเพื่อความจิ้นส่วนตัวเท่านั้นขอรับกระผมมมมมม


(แฟนอาร์ต บาย ข้าเจ้าเอง หึๆๆๆ)

บางที...ชีวิตมันก็พลิกผันแบบตั้งตัวไม่ทันได้เหมือนกัน
เมื่อจากการปกป้อง...นำพาไปสู่ความรัก
แม้คนที่ปกป้องนั้นจะกลายเป็น “คนร้าย” ก็ตาม...

http://ppantip.com/topic/34097118
[ทู้แนะนำเรื่องย่อค้าบบบ]

http://ppantip.com/topic/34100983
[EP.0]

http://ppantip.com/topic/34125330
[EP.1]

http://ppantip.com/topic/34129678
[EP.2]

http://ppantip.com/topic/34153960
[EP.3]

--------------------------------------------------------------------------------------------

ขออภัยที่ไม่ได้มาอัพฟิคนะครับผม //สัปดาห์ก่อนก็ยุ่ง มาเมื่อสองวันที่ผ่านมาก็เน็ตบ้านเน่าอีก 5555
เอาล่ะค่ะ ขออัพชดเชยเลยก็แล้วกันนะคะ

ปล-เมื่อคืนเฮียบูอย่างแมน แหม่ อยากกอดเฮียบูมั่ง //แต่ไม่เอาแอร์ติดลบ 25 องศาแบบเมื่อคืนนะคะ 5555

--------------------------------------------------------------------------------------------

           เวลาค่ำคืนเดินทางมาถึง สองหนุ่มอาบน้ำแล้วแยกย้ายไปห้องนอนของตัวเอง ส่วนเวศและภรรยาก็กลับเข้าห้องนอนเช่นกัน

           ก๊อกๆๆ
           "ใครน่ะ?"
           "ผมเองพี่ฉาย ขอเข้าไปคุยด้วยได้มั้ยครับ?"
           "ได้สิ รอเดี๋ยวนะ...จะเปิดประตูให้เดี๋ยวนี้แหละ"
           ตะวันฉายลุกขึ้นจากเตียง เดินไปเปิดประตูห้องนอนต้อนรับคนเป็นน้องชายให้เข้ามาในห้องทันที
           แอ๊ด....
           "มีอะไรจะคุยกับพี่เหรอ บูรพา? มาหาพี่ซะเกือบสามทุ่มเลยนะ"
           "คือ..."
           บูรพายืนทำท่าอึกอักก่อนที่ตะวันฉายจะจับมือพาน้องชายคนละสายเลือดให้เดินตามตัวเองเข้าไปนั่งที่เตียงนอนด้วยกัน
           หมับ!
           "พี่ฉาย!!? มะ...มาจับมือผมทำไมอ่ะ?"
           "ก็พี่อยากคุยกับบูรพาเร็วๆนี่นา เห็นท่าทางอึกอักแบบนี้...บูรพาต้องมีอะไรมาบอกพี่แน่ๆ"
           ตุบ...บูรพาทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงนอนของตะวันฉาย เจ้าของเตียงนอนทิ้งตัวลงนั่งข้างๆตามทันที
           "ผมมีเรื่องอยากจะถามพี่ฉายซักเรื่องสองเรื่องน่ะครับ"
           "อ่ะ ถ้าคำถามไม่เกินขอบเขตที่พี่จะสามารถตอบได้ ก็จะตอบให้นะ ถามมาเลย พี่รอฟังอยู่"
           บูรพาก้มหน้านึกคำถามไปเกือบนาที ใบหน้าเรียวก้มลงนิ่งจนตะวันฉายรู้สึกแปลกใจ ต้องรีบยื่นมือไปเชยคางบูรพาให้
    เงยหน้าขึ้นมามองตาตัวเองโดยที่สมองไม่ทันได้สั่งการให้ทำ....
           "อ่ะ!!?"
           "อ่า...พี่...."
           ตะวันฉายรีบชักมือตัวเองกลับมาวางบนเตียงพร้อมเอ่ยขอโทษแบบตะกุกตะกักทันที
           "พี่...พี่ขอโทษนะบูรพา...."
           "มะ...ไม่เป็นไรหรอกพี่ฉาย..."
           "??"
           "แต่พี่อย่าทำแบบนี้กับผมบ่อยๆก็แล้วกัน...ถึงพี่จะไม่ใช่พี่ชายสายเลือดเดียวกันกับผมก็เถอะ แต่จะให้ผมเผลอหวั่นไหว
    กับคนที่ผมนับถือและรู้จักว่าเป็นพี่ชายมาเกือบทั้งชีวิตน่ะ...ผมทำไม่ลงหรอกครับ พี่ฉาย"
           ตะวันฉายนิ่งไปกับคำพูดของบูรพา....
           "อืม...พี่จะพยายามนะ"
           "ได้ยินพี่ฉายรับปากแบบนี้ผมก็สบายใจ ผมจะไม่คิดมากเรื่องนี้ล่ะ"
           บูรพาหันหน้ามายิ้มให้ตะวันฉาย
           "งั้นกลับเข้าประเด็นเถอะ...บูรพามีเรื่องอะไรอยากจะถามพี่งั้นเหรอ?"
           ตะวันฉายพาวกกลับเข้าประเด็นคุยของบูรพาทันที
           "ผมอยากจะปรึกษาพี่ฉายเรื่อง...พาพ่อกับแม่ไปเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจน่ะ ผมไม่รู้จะเลือกสถานที่ไหนดีถึงจะดีที่สุด ก็เลย
    มาปรึกษาพี่ฉายเอาตอนเริ่มดึกแบบนี้ล่ะครับ"
           "แล้วบูรพามีลิสต์ชื่อสถานที่แล้วรึยัง? พี่จะได้ช่วยดูให้อีกคน"
           บูรพาล้วงกระดาษที่พับไว้สองสามทบออกมาจากกระเป๋าเสื้อนอนแล้วจัดการคลี่ให้ตะวันฉายเอาไปอ่านดู
           ตะวันฉายก้มหน้าอ่านลิสต์สถานที่ของบูรพาไม่นานก็เงยหน้าขึ้นมาพูดว่า
           "พี่ว่าสวนรถไฟน่าจะดีสุดนะ ได้ปั่นจักรยาน พายเรือ มีอาหารกิน บรรยากาศร่มรื่นดีด้วย พ่อกับแม่ พวกท่านคงจะชอบ"
           "ถ้าพี่บอกแบบนี้แล้ว งั้นพรุ่งนี้เราค่อยบอกพ่อกับแม่ตอนเรากินมื้อเช้ากันนะ พี่ฉาย"
           บูรพาเอ่ยยิ้มๆ พลางยื่นมือไปเอากระดาษลิสต์สถานที่จากมือตะวันฉาย
           วืบ!! ตะวันฉายนึกสนุก แกล้งยกมือข้างที่ถือกระดาษให้สูงขึ้นเหนือหัวทันที
           "พี่ฉาย!! อย่าแกล้งผมสิ..."
           "อะไรบูรพา...พี่ไม่ได้แกล้งบูรพาซักหน่อย"
           "อย่ามายิ้มเจ้าเล่ห์แบบนี้นะ!! เอากระดาษของผมคืนมาเดี๋ยวนี้เลย"
           "แน่จริงก็เอากระดาษคืนให้ได้สิครับ..."
           ยิ่งบูรพาพยายามคว้ากระดาษแค่ไหน ตะวันฉายก็ยิ่งแกล้งหนักขึ้นเท่านั้น
           "พี่ฉาย!! เอากระดาษคืนมานะ-----"

           ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

           เดากันได้ใช่มั้ยคะว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อ...เหอๆๆ
           (ปล - เนื่องด้วยฟิคของเรากำหนดไว้ว่าตะวันฉายกับบูรพาไม่ใช่พี่น้องสายเลือดเดียวกัน ก็น่าจะโอเคนะ เราว่า เหอๆๆๆ)

           ตอนต่อไปจะมาต่อแบบยาวๆเลยค่ะ บายจ้าาา