[ตะวันฉาย x บูรพา] Bang your heart วิสามัญกลางใจนายผู้ร้ายหน้าหยก #เมื่อตำรวจอยากปกป้องผู้ร้าย EP.6

กระทู้สนทนา

ปอลิงงงงง - นี่คือแฟนฟิคจากละครเรื่อง "ตะวันตัดบูรพา" เวอร์ชั่น 2015
แต่งขึ้นมาเพื่อความจิ้นส่วนตัวเท่านั้นขอรับกระผมมมมมม

(แฟนอาร์ต บาย ข้าเจ้าเอง หึๆๆๆ)

บางที...ชีวิตมันก็พลิกผันแบบตั้งตัวไม่ทันได้เหมือนกัน
เมื่อจากการปกป้อง...นำพาไปสู่ความรัก
แม้คนที่ปกป้องนั้นจะกลายเป็น “คนร้าย” ก็ตาม...

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

--------------------------------------------------------------------------------------------

มามุ้งมิ้งกันเถอะ ใสๆ น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกก

--------------------------------------------------------------------------------------------

           เช้าวันต่อมา....
           ก๊อกๆๆ
           "อือ...ใครมันมาเคาะประตูห้องนอนเอาตอนเช้าๆเนี่ย??"
           บูรพางัวเงียลุกขึ้นมาบ่นอย่างเซ็งเมื่อโดนเคาะประตูปลุกให้ตื่นจากการนอนแสนสบายบนเตียงนุ่มๆ
           สองเท้ารีบก้าวไปให้ถึงประตูห้องนอนแล้วยื่นมือออกไปบิดลูกบิดประตูทันที
           แอ๊ด....คนที่เขาเห็นที่หน้าห้องนอนนั้นไม่ใช่พ่อเวศ ไม่ใช่คุณแม่บุญธรรมอย่างผกา

           (ปล - อิชั้นเพิ่งนึกชื่อแม่ของเฮียฉายกับเฮียบูออกค่ะว่าชื่อผกา //มนุษย์ขี้ลืมจริมๆตรูเอ้ยยยยย)

           แต่เป็น...ตะวันฉายที่โผล่หน้ามาทักทายยามเช้าอย่างร่าเริง
           "อรุณสวัสดิ์ครับบูรพา..."
           "พะ...พี่ฉายเองเหรอ? ผมนึกว่าใคร..."
           พอบูรพาเงียบ ตะวันฉายเองก็เงียบเช่นกัน...
           "..."
           "..."
           ยืนเงียบกันจนเกือบนาที บูรพาก็พูดทำลายความเงียบลง
           "ว่าแต่...พี่ฉายมาปลุกผมทำไมอ่ะ? ปกติพี่ไม่เคยมาปลุกผมด้วยตัวเองแบบนี้เลยนี่นา"
           ตะวันฉายยิ้มพร้อมยื่นมือเข้ามาขยี้หัวบูรพาอย่างแรงทันที
           "พี่ฉาย!!? อะไรของพี่เนี่ย...จู่ๆก็ยื่นมือเข้ามาขยี้หัวผมแบบนี้อ่ะ"
           "เอ่อ....ก็แค่อยากแกล้งบูรพานิดหน่อยเอง ไม่เห็นต้องโวยวายเหมือนเด็กแบบนี้เลยนี่นา"
           ตะวันฉายเอ่ย ประโยคท้ายกัดคนเป็นน้องแบบเต็มๆ
           "ก็พี่ฉายอ่ะ...ชอบแกล้ง ชอบเล่นกับผมทีเผลอตลอดแบบนี้ จะไม่ให้ผมโวยวายได้ยังไงกันล่ะครับ?"
           บูรพาเริ่มทำท่างอแงใส่ตะวันฉาย ท่าทางน่าแกล้งบวกกับสภาพซึมกะทือหลังตื่นนอนของบูรพาตอนนี้ ทำให้ตะวันฉาย
    อดขำออกมาไม่ได้
           "ฮะๆๆ"
           "พี่ฉาย!!! ผมโกรธพี่จริงๆแล้วด้วย เชิญพี่ไปกินข้าวเช้าคนเดียวเลยครับ"
           บูรพาตัดบทแล้วจัดการปิดประตูห้องนอนใส่หน้าตะวันฉายเสียเลย
           ปัง!!
           -โดนน้องมันงอนใส่เอาซะแล้วไง ไอ้ฉายเอ๊ย...ทำอะไรไม่ทำ ทำให้เจ้าบูรพามันหวั่นไหวซะงั้น...-
           ตะวันฉายคิดในใจพลางยิ้มออกมาแบบเจื่อนๆ ก่อนที่จะหันหลังกลับออกไปจากห้องนอนของบูรพา

           -เมื่อคืนพี่ฉายก็แกล้งทำให้เราหวั่นไหว มาเมื่อกี๊ยังจะแกล้งเราต่ออีก...อะไรของเขาเนี่ย??-
           บูรพาคิดอย่างสับสนกับท่าทีของตะวันฉายที่มีต่อตัวเองตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงเมื่อครู่ที่ผ่านมา
           -จู่ๆ พี่ฉายก็ทำตัวแปลกๆ ให้เรารู้สึกแปลกๆแบบนี้...สงสัยพี่แกจะไม่สบายจนเพี้ยนเลยเล่นแบบนี้กับเราได้-
           บูรพาพยายามคิดในแง่ดี
           พอ(ข่มใจ)คิดไปว่าคนเป็นพี่อาจจะไม่สบายจนสามารถทำอะไรเพี้ยนๆได้ บูรพาก็รีบเดินไปคว้าผ้าขนหนูที่
    แขวนไว้ที่หน้าตู้เสื้อผ้าเพื่อไปอาบน้ำทันที

           เจ็ดโมงนิดๆ สองหนุ่มก็เดินมาเจอกันที่โต๊ะทานอาหารประจำบ้านในสภาพสะอาดสะอ้านกันทั้งตัว
           "พี่ฉาย เชิญนั่งเลยครับ"
           "บูรพาน่ะแหละ นั่งก่อนได้เลย"
           "เชิญนั่งก่อนเลยครับพี่ฉาย"
           "แกแหละบูรพา นั่งเลย"
           "เอ้าๆๆ ลูกๆสองคนจะเกี่ยงกันอีกนานมั้ยจ๊ะ หือ?"
           ผกาเข้าฉากมาขัดขวางการเกี่ยงกันของตะวันฉายและบูรพาแบบขำๆ ลูกแท้ๆ และลูกบุญธรรมหันหน้ามาหาผกา
           "แม่ล่ะก็..."
           "...ก็แค่ขำๆล่ะครับ ไม่มีอะไรหรอกครับ"
           "อ่ะ ถ้าไม่มีอะไรก็นั่งที่ได้แล้วล่ะ เดี๋ยวแม่จะไปปลุกพ่อเขาก่อน ป่านนี้แล้วพ่อเวศยังไม่ตื่นเลย..."
           ผกาพูดแล้วก็ผละออกฉากไป ตะวันฉายกับบูรพาเดินไปนั่งที่เดิมของตัวเองทันทีโดยไม่พูดอะไรอีก

           ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

           บอกตรงๆ เขียนฟิคไป...ขัดกับบรรยากาศในละครช่วงนี้มากจริงๆ 55555
           แต่เอาเถอะ ถ้าละครจบเมื่อไหร่ ถึงตอนนั้นฟิคอิชั้นน่าจะยังไม่จบง่ายๆ แว้กกกกกกกก

           จะพยายามให้จบภายในปีนี้แล้วกันค่ะ //กราบบบบบ