คือเรามีเรื่องคาใจมาตั้งแต่เด็กจนตอนนี้คือตอนนั้นอายุ9-10ขวบประมาณเราไปเล่นกับเพื่อนแล้วก็ได้รู้จักป้าของเพื่อนที่เขามีแฟเป็นคนสวีเดนเขาเพื่อนเราชอบไปเล่นบ้านน้าแล้วก็จะชวนเราไปด้วยตลอดตอนแรกก็เล่นกันแค่สี่คนเรากับเพื่อนแล้วก็น้องสาวเพื่อนเราและเพื่อนของน้องสาวเพื่อนค่ะก็เล่นกันตามปกติ
จนลุงAมาเล่นด้วยถึงจะไม่เข้าใจที่เขาพูดแต่เข่ก็พยายามทำมือให้พวกเรารู้ความหมายเราก็เล่นกับเขามาเรื่อยๆจนน้าของเพื่อนชวนเพื่อนๆของเขามาดื่มเบียร์กันฟน้าบ้านเขาเรากับคนอื่นก็อยู่ในบ้านเล่นกับหมาชิวาว่าตัวนึงแล้วลุงAก็เดินเข้ามามองเรากับคนอื่นๆก่อนจะเดินมาหาเรากับคนอื่นเรากับคนอื่นก็งิ่งหนีกันเหมือนเป็นเกมวิ่งไล่จับเราวิ่งไปเรื่อยๆจนเขาจับเราได้แต่ครั้งนี้มันแปลกไปจากวิ่งไล่ที่เล่นทุกทีเขาจับเรากดลงกับเตียงด้วยความตินนั้นยังดีดๆก็เลยแกล้งดิ้นๆนึกว่าจะเขาหยอกหรือจั๊กจี้เราแต่ลุงAเขากดแขนเราไว้กับเตียงแรงมากก่อนจะก้มลงมาซุกที่คอเราตอนนั้นเราเลยคิดได้ว่ามันแปลกๆจากที่ตอนแรกแกล้งๆดิ้นเราพยายามดิ้นสุดแรงเราทั้งเตะทั้งอะไรที่พอทำให้หลุดจากลุงAได้แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ตอนนั้นเราแทบจะร้องไห้ความรู้ตอนนั้นเราจำได้ดีจนทุกวันนี้มันเป็นความขนะแขยงที่นึกถึงทีไรก็กลัวทุกทีจนเราเห็นผู้ใหญ่คนหนึ่งเดินมาจากหลังบ้านมาเห็นเราในสภาพนั้นตอนนั้นเราดีใจมากที่มีคนมาเห็นจะได้มาช่วยเรา แต่เขาแค่มองแล้งก็เดินออกไปหน้าบ้านไปหาเพื่อนๆของเขาตอนนั้นเหมือนโดนตบเลยมันอึ้งจนคิดอะไรไม่ออกความรู้สึกตอนนั้นมันทั้วอึ้งทั้งอยากร้องไห้ตอนนั้นเรากลั้นนํ้าตาไม่อยู่แล้วเราร้องไห้เสียงเรามันเบามากเพราะเราไม่มีแรงแล้วสักพักเขาถึงยอมปล่อยเราจำได้ว่าเขายิ้มแป้นเลยทันทีที่เห็นหน้าเรา เรารีบผลักเขาออกแล้วตรงกลับบ้านเลยในหัวมันคิดแค่ว่าอยากกลับบ้าน นั่นเป็นครั้งแรกที่เราเข้าใจความรู้สึกการโดนลวนลาม ตั้งแต่วันนั้นเราคิดมาตลอดว่ามันใช่การลวนลามรึป่าวมันอาจจะเป็นการเล่นของประเทศบ้านเขารึป่าว (ตอนนั้นเราไม่ได้ใส่ชุดวาบหวิวเลยนะคะเราแต่งตัวทอมมากใส่เสื้อโปโลสีนํ้าตาลติดกระดุมติดคอกับเกงขายาวสีเทาค่ะ)
ปกติฝรั่งเขาเล่นกับเด็กแบบนี้มั้ยคะ?
จนลุงAมาเล่นด้วยถึงจะไม่เข้าใจที่เขาพูดแต่เข่ก็พยายามทำมือให้พวกเรารู้ความหมายเราก็เล่นกับเขามาเรื่อยๆจนน้าของเพื่อนชวนเพื่อนๆของเขามาดื่มเบียร์กันฟน้าบ้านเขาเรากับคนอื่นก็อยู่ในบ้านเล่นกับหมาชิวาว่าตัวนึงแล้วลุงAก็เดินเข้ามามองเรากับคนอื่นๆก่อนจะเดินมาหาเรากับคนอื่นเรากับคนอื่นก็งิ่งหนีกันเหมือนเป็นเกมวิ่งไล่จับเราวิ่งไปเรื่อยๆจนเขาจับเราได้แต่ครั้งนี้มันแปลกไปจากวิ่งไล่ที่เล่นทุกทีเขาจับเรากดลงกับเตียงด้วยความตินนั้นยังดีดๆก็เลยแกล้งดิ้นๆนึกว่าจะเขาหยอกหรือจั๊กจี้เราแต่ลุงAเขากดแขนเราไว้กับเตียงแรงมากก่อนจะก้มลงมาซุกที่คอเราตอนนั้นเราเลยคิดได้ว่ามันแปลกๆจากที่ตอนแรกแกล้งๆดิ้นเราพยายามดิ้นสุดแรงเราทั้งเตะทั้งอะไรที่พอทำให้หลุดจากลุงAได้แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ตอนนั้นเราแทบจะร้องไห้ความรู้ตอนนั้นเราจำได้ดีจนทุกวันนี้มันเป็นความขนะแขยงที่นึกถึงทีไรก็กลัวทุกทีจนเราเห็นผู้ใหญ่คนหนึ่งเดินมาจากหลังบ้านมาเห็นเราในสภาพนั้นตอนนั้นเราดีใจมากที่มีคนมาเห็นจะได้มาช่วยเรา แต่เขาแค่มองแล้งก็เดินออกไปหน้าบ้านไปหาเพื่อนๆของเขาตอนนั้นเหมือนโดนตบเลยมันอึ้งจนคิดอะไรไม่ออกความรู้สึกตอนนั้นมันทั้วอึ้งทั้งอยากร้องไห้ตอนนั้นเรากลั้นนํ้าตาไม่อยู่แล้วเราร้องไห้เสียงเรามันเบามากเพราะเราไม่มีแรงแล้วสักพักเขาถึงยอมปล่อยเราจำได้ว่าเขายิ้มแป้นเลยทันทีที่เห็นหน้าเรา เรารีบผลักเขาออกแล้วตรงกลับบ้านเลยในหัวมันคิดแค่ว่าอยากกลับบ้าน นั่นเป็นครั้งแรกที่เราเข้าใจความรู้สึกการโดนลวนลาม ตั้งแต่วันนั้นเราคิดมาตลอดว่ามันใช่การลวนลามรึป่าวมันอาจจะเป็นการเล่นของประเทศบ้านเขารึป่าว (ตอนนั้นเราไม่ได้ใส่ชุดวาบหวิวเลยนะคะเราแต่งตัวทอมมากใส่เสื้อโปโลสีนํ้าตาลติดกระดุมติดคอกับเกงขายาวสีเทาค่ะ)