สวัสดีค่ะ เราอยากมาปรึกษาเรื่องเพื่อนคนนึงที่อยู่กลุ่มเดียวกัน ..
เรากับเพื่อนเป็นผู้หญิงทั้งคู่นะคะ ไม่เลสนะ 55555555555
ขอแทนเพื่อนว่าBละกันนะคะ คือเราสนิทกับBมาก เพราะชอบอะไรคล้ายๆกัน
ไปไหนก็ไปด้วยกัน ชอบชวนกันเสียตังค์ซื้อของ 55555 ชอบมีของคู่กัน
ติ่งเกาหลีเหมือนกันอีก เลยคุยกันได้ทุกเรื่อง คุยไลน์กันทุกวันแบบไม่เคยดองไลน์กันเเลยสักครั้ง
เราสองคนก็เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันตลอด จนมาวันนึงเราสองคนเกิดทะเลาะกัน
ต้นเหตุก็คือเรารู้สึกแย่ เราน้อยใจเวลาที่Bอยู่กับเพื่อนสนิทอีกคนของเขา(นอกกลุ่ม)แล้วลืมเรา
ลืมแบบไม่คุยด้วยเลย คุยกันแค่สองคน จนเรารู้สึกแย่แบบเป็นส่วนเกิน อาจจะดูเหมือนเรางี่เง่า
แต่ ณ จุดนั้น เราอยู่ด้วยกันแค่สามคน และมันเกิดขึ้นบ่อยมาก แรกๆเราก็มองข้ามเฉยๆเล่นโทรศัพท์ไป
พอนานๆเข้าเราทนไม่ไหว เพราะเราอึดอัดเหมือนมาคนเดียวทั้งๆที่มีเพื่อนอยู่ อีกอย่างเราไม่ได้สนิทกับอีกคน
(ปล. เราลงเรียนพิเศษที่เดียวกันสองคนหลายที่ จึงทำให้เพื่อนเราคนอื่นไม่ได้อยู่ด้วย เราเลยตกอยู่ในสภาวะส่วนเกินบ่อยๆ)
เราเลยกลายเป็นไม่อยากคุยกับB เวลาเราโกรธเรารู้สึกแย่จะเงียบ เราจะคุยกับทุกคนยกเว้นB
เพราะเรากลัวพาล และเราไม่อยากพูดถึงเรื่องที่ผ่านมาที่ทำให้รู้สึกแย่ เพื่อนในกลุ่มก็บอกว่าวันหลังไม่ต้องไปกับBแล้วให้ไปกับพวกมันแทน
จากนั้นBก็มาคุยและง้อละก็ดีกันเหมือนเดิม หลังจากนั้นเราก็มีทะเลาะมีเคลียร์แบบนี้มาเรื่อยๆ เราร้องไห้บ่อยมาก เราเคยแบบจะไม่เอาแล้ว
เราเป็นพวกเจ็บแล้วจำฝังใจ เราจะไม่ยุ่งกับB จะไม่สนิทกันเท่านี้ละ แต่Bก็มาง้ออีกจนเราใจอ่อนอีก เราก็ดีกัน แต่เรากลายเป็นอคติกับเพื่อนของBไปแล้ว
Bก็รับรู้ละ พยายามไม่ให้เราสองคนมาเจอกัน ซึ่งทุกอย่างก็ปกติดีพักใหญ่ๆ เป็นช่วงเวลาที่ไม่ได้ทะเลาะกันนานที่สุด
จนเมื่อครั้งล่าสุด มันเป็นแบบเดิมอีกครั้ง แต่เป็นเพื่อนใหม่ที่Bรู้จักที่เรียนพิเศษ แบบแถวนึงเรานั่งกันสามคน เรานั่งริมสุดBนั่งกลางเพื่อนใหม่นั่งริมขวา
คือก็รู้จักกันมาสักพักละ แต่พอเริ่มเรียน ครูมีแบบฝึกหัดให้ทำก่อนเรียนแต่จับเวลา Bกับเพื่อนก็คุยกันแค่สองคนจนเลิอกเรียน เราก็นั่งเงียบคนเดียว
รู้สึกอึดอัดมาก จนเราอยากร้องไห้เลยอะ แบบเราโดนทิ้งอีกแล้วหรอวะ รู้สึกแย่อีกแล้ว เหมือนแผลที่เคยแห้งกลับโดนสะกิดขึ้นมาง่ายดาย
เหตุการณ์มันซ้ำรอยมาก และมันก็จบด้วยการที่Bมาขอโทษอีกแล้ว คือเขามองข้ามเราความรู้สึกเรา แล้วมาขอโทษทีหลังตลอดเลย
จนเราเฉยชา ไม่อยากคุยด้วยแล้ว เราไม่อยากร้องไห้เสียใจอีก ละวันนั้นก็ทะเลาะกันหนักมาก จากนั้นเราก็เป็นฝ่ายไม่ตอบ
เพราะเราทนไม่ไหว ไม่อยากเจอเรื่องแบบนี้แล้ว เพื่อนในกลุ่มก็เป็นห่วงคอยปลอบอยู่ข้างๆเราตลอด
เราไม่ได้เป็นคนหวงเพื่อนอะไรขนาดนั้นนะ แต่แบบเราไม่ชอบความรู้สึกที่เราโดนเมิน เพราะมีเหตุการณ์ตอนเด็กที่เราฝังใจ
มันกลายเป็นปมด้อยเราตั้งแต่เด็กๆ เราพยายามจะมองข้ามแต่กลับกลายเป็นว่าเราแบกมันไว้เยอะขึ้นๆ
จากที่เคยอยู่กับเพื่อนคนนี้ละแฮปปี้ กลายเป็นคิดมากว่าจะโดนทิ้งหรือทำให้เป็นส่วนเกินอีกมั้ย
บางทีเราก็คิดแบบจะเอาเราไปเป็นส่วนเกินทำไม เราไปเรียน เราไปเที่ยวคนเดียวหรือไปกับเพื่อนในกลุ่มคนอื่นยังแฮปปี้กว่าอยู่กับB
เราคิดทุกวันเลยว่าทำไมเพื่อนคนนึงจะทำเราเสียความความรู้สึกได้บ่อยและมากมายขนาดนี้
อันนี้เราเล่าเรื่องหลักๆคร่าวๆนะคะ จริงๆมีอีกเยอะค่ะ 5555 เพื่อนเราทำเราเสียความรู้สึหลายเรื่องเหมือนกัน ขอไม่อุ๊บอิ๊บไม่เล่า . .
เรายอมรับว่าเรางี่เง่า แต่เป็นเพราะเราแคร์และคาดหวังกับเขามากไปเราเลยเป็นแบบนี้
เพราะเราคิดว่าเพื่อนคนนี้จะไม่มีวันทิ้งเราแน่นอน แต่เรากลับรู้สึกเหมือนโดนทิ้งทุกครั้งที่อยู่กับเพื่อนคนนี้ .. มันหดหู่มาก
เราควรทำไงต่อไปดีคะ เราเสียความรู้สึกกับเพื่อนคนนี้มามาก จนเราไม่อยากยุ่งกับเขาแล้ว
เราไม่ได้คุยกับBมาสักสองสามวันได้แล้ว เพื่อนสนิทเราอีกโรงเรียนบอกให้เรามองข้อดีเขาไว้
อย่าตัดเพื่อนเลย เพื่อนดีๆไม่ได้หาได้ง่ายๆนะ แต่เรากลัวต้องเสียใจอีก เราเลยไม่รู้จะทำยังไง
เราควรกลับไปเป็นเหมือนเดิม หรือห่างกันไปเลยดีคะ จะไม่ได้ซ้ำรอยอีก T_ T
ขอคำแนะนำด้วยนะคะ เราคิดตื้นเกินไปมั้ย ความรู้สึกของคนเรามันละเอียดอ่อนมากจริงๆค่ะ .....
* ดิทคำผิดค่า .
เราทำแบบนี้ถูกต้องแล้วหรือเปล่า
เรากับเพื่อนเป็นผู้หญิงทั้งคู่นะคะ ไม่เลสนะ 55555555555
ขอแทนเพื่อนว่าBละกันนะคะ คือเราสนิทกับBมาก เพราะชอบอะไรคล้ายๆกัน
ไปไหนก็ไปด้วยกัน ชอบชวนกันเสียตังค์ซื้อของ 55555 ชอบมีของคู่กัน
ติ่งเกาหลีเหมือนกันอีก เลยคุยกันได้ทุกเรื่อง คุยไลน์กันทุกวันแบบไม่เคยดองไลน์กันเเลยสักครั้ง
เราสองคนก็เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันตลอด จนมาวันนึงเราสองคนเกิดทะเลาะกัน
ต้นเหตุก็คือเรารู้สึกแย่ เราน้อยใจเวลาที่Bอยู่กับเพื่อนสนิทอีกคนของเขา(นอกกลุ่ม)แล้วลืมเรา
ลืมแบบไม่คุยด้วยเลย คุยกันแค่สองคน จนเรารู้สึกแย่แบบเป็นส่วนเกิน อาจจะดูเหมือนเรางี่เง่า
แต่ ณ จุดนั้น เราอยู่ด้วยกันแค่สามคน และมันเกิดขึ้นบ่อยมาก แรกๆเราก็มองข้ามเฉยๆเล่นโทรศัพท์ไป
พอนานๆเข้าเราทนไม่ไหว เพราะเราอึดอัดเหมือนมาคนเดียวทั้งๆที่มีเพื่อนอยู่ อีกอย่างเราไม่ได้สนิทกับอีกคน
(ปล. เราลงเรียนพิเศษที่เดียวกันสองคนหลายที่ จึงทำให้เพื่อนเราคนอื่นไม่ได้อยู่ด้วย เราเลยตกอยู่ในสภาวะส่วนเกินบ่อยๆ)
เราเลยกลายเป็นไม่อยากคุยกับB เวลาเราโกรธเรารู้สึกแย่จะเงียบ เราจะคุยกับทุกคนยกเว้นB
เพราะเรากลัวพาล และเราไม่อยากพูดถึงเรื่องที่ผ่านมาที่ทำให้รู้สึกแย่ เพื่อนในกลุ่มก็บอกว่าวันหลังไม่ต้องไปกับBแล้วให้ไปกับพวกมันแทน
จากนั้นBก็มาคุยและง้อละก็ดีกันเหมือนเดิม หลังจากนั้นเราก็มีทะเลาะมีเคลียร์แบบนี้มาเรื่อยๆ เราร้องไห้บ่อยมาก เราเคยแบบจะไม่เอาแล้ว
เราเป็นพวกเจ็บแล้วจำฝังใจ เราจะไม่ยุ่งกับB จะไม่สนิทกันเท่านี้ละ แต่Bก็มาง้ออีกจนเราใจอ่อนอีก เราก็ดีกัน แต่เรากลายเป็นอคติกับเพื่อนของBไปแล้ว
Bก็รับรู้ละ พยายามไม่ให้เราสองคนมาเจอกัน ซึ่งทุกอย่างก็ปกติดีพักใหญ่ๆ เป็นช่วงเวลาที่ไม่ได้ทะเลาะกันนานที่สุด
จนเมื่อครั้งล่าสุด มันเป็นแบบเดิมอีกครั้ง แต่เป็นเพื่อนใหม่ที่Bรู้จักที่เรียนพิเศษ แบบแถวนึงเรานั่งกันสามคน เรานั่งริมสุดBนั่งกลางเพื่อนใหม่นั่งริมขวา
คือก็รู้จักกันมาสักพักละ แต่พอเริ่มเรียน ครูมีแบบฝึกหัดให้ทำก่อนเรียนแต่จับเวลา Bกับเพื่อนก็คุยกันแค่สองคนจนเลิอกเรียน เราก็นั่งเงียบคนเดียว
รู้สึกอึดอัดมาก จนเราอยากร้องไห้เลยอะ แบบเราโดนทิ้งอีกแล้วหรอวะ รู้สึกแย่อีกแล้ว เหมือนแผลที่เคยแห้งกลับโดนสะกิดขึ้นมาง่ายดาย
เหตุการณ์มันซ้ำรอยมาก และมันก็จบด้วยการที่Bมาขอโทษอีกแล้ว คือเขามองข้ามเราความรู้สึกเรา แล้วมาขอโทษทีหลังตลอดเลย
จนเราเฉยชา ไม่อยากคุยด้วยแล้ว เราไม่อยากร้องไห้เสียใจอีก ละวันนั้นก็ทะเลาะกันหนักมาก จากนั้นเราก็เป็นฝ่ายไม่ตอบ
เพราะเราทนไม่ไหว ไม่อยากเจอเรื่องแบบนี้แล้ว เพื่อนในกลุ่มก็เป็นห่วงคอยปลอบอยู่ข้างๆเราตลอด
เราไม่ได้เป็นคนหวงเพื่อนอะไรขนาดนั้นนะ แต่แบบเราไม่ชอบความรู้สึกที่เราโดนเมิน เพราะมีเหตุการณ์ตอนเด็กที่เราฝังใจ
มันกลายเป็นปมด้อยเราตั้งแต่เด็กๆ เราพยายามจะมองข้ามแต่กลับกลายเป็นว่าเราแบกมันไว้เยอะขึ้นๆ
จากที่เคยอยู่กับเพื่อนคนนี้ละแฮปปี้ กลายเป็นคิดมากว่าจะโดนทิ้งหรือทำให้เป็นส่วนเกินอีกมั้ย
บางทีเราก็คิดแบบจะเอาเราไปเป็นส่วนเกินทำไม เราไปเรียน เราไปเที่ยวคนเดียวหรือไปกับเพื่อนในกลุ่มคนอื่นยังแฮปปี้กว่าอยู่กับB
เราคิดทุกวันเลยว่าทำไมเพื่อนคนนึงจะทำเราเสียความความรู้สึกได้บ่อยและมากมายขนาดนี้
อันนี้เราเล่าเรื่องหลักๆคร่าวๆนะคะ จริงๆมีอีกเยอะค่ะ 5555 เพื่อนเราทำเราเสียความรู้สึหลายเรื่องเหมือนกัน ขอไม่อุ๊บอิ๊บไม่เล่า . .
เรายอมรับว่าเรางี่เง่า แต่เป็นเพราะเราแคร์และคาดหวังกับเขามากไปเราเลยเป็นแบบนี้
เพราะเราคิดว่าเพื่อนคนนี้จะไม่มีวันทิ้งเราแน่นอน แต่เรากลับรู้สึกเหมือนโดนทิ้งทุกครั้งที่อยู่กับเพื่อนคนนี้ .. มันหดหู่มาก
เราควรทำไงต่อไปดีคะ เราเสียความรู้สึกกับเพื่อนคนนี้มามาก จนเราไม่อยากยุ่งกับเขาแล้ว
เราไม่ได้คุยกับBมาสักสองสามวันได้แล้ว เพื่อนสนิทเราอีกโรงเรียนบอกให้เรามองข้อดีเขาไว้
อย่าตัดเพื่อนเลย เพื่อนดีๆไม่ได้หาได้ง่ายๆนะ แต่เรากลัวต้องเสียใจอีก เราเลยไม่รู้จะทำยังไง
เราควรกลับไปเป็นเหมือนเดิม หรือห่างกันไปเลยดีคะ จะไม่ได้ซ้ำรอยอีก T_ T
ขอคำแนะนำด้วยนะคะ เราคิดตื้นเกินไปมั้ย ความรู้สึกของคนเรามันละเอียดอ่อนมากจริงๆค่ะ .....
* ดิทคำผิดค่า .