สวัสดีค่ะ ยาวหน่อยนะคะ TT

คือเรามีปัญหากับเพื่อนสนิทค่ะ แล้วเราระบายให้แฟนฟัง แต่ขอไว้ว่าเราขอจัดการปัญหานี้เอง ไม่อยากให้เค้าเล่าเรื่องที่เราระบายให้เพื่อนสนิทเราฟัง (เพื่อนคนนี้แฟนก็สนิทด้วยค่ะ) หรือพยายามเป็นตัวกลางให้ เพราะเรายังไม่พร้อมเคลียตอนนี้ แต่สุดท้ายแฟนก็พยายามเป็นตัวกลางให้ ซึ่งทำให้เราได้เคลียกับเพื่อนสนิทค่ะ แต่มันกลายเป็นว่ามันทำให้เรากับแฟนผิดใจกันเอง

เหมือนเราตอนแรกที่ยังไม่ได้เคลียกับเพื่อนก็รู้สึกแย่ที่แฟนเล่าเรื่องเราให้เพื่อนฟัง แต่ลึกๆก็เข้าใจว่าเค้าหวังดี ส่วนแฟนเราก็รู้สึกแย่ที่เค้าหวังดี แต่กลับทำให้เรารู้สึกแย่ ก่อนที่เราจะเคลียกับเพื่อนแฟนโทรหาเราค่ะ แต่เราร้องไห้แล้วขอวางสายไปเคลียกับเพื่อนก่อน เค้าเลยรู้สึกแย่มากๆ แล้วโกรธเราไปเลยค่ะ คิดว่าเราทิ้งเค้าไปดีกับเพื่อน หาว่าเราจับผิดว่าเค้าบอกเพื่อน เราเคลียเสร็จกะว่าจะมาอธิบายทุกอย่างให้ฟัง จะมาขอโทษ แล้วก็ขอบคุณที่ทำให้เราเคลียกับเพื่อน แต่เค้าไม่ฟังแล้ว บอกอยากอยู่คนเดียว ไม่อยากเจอหน้าเรา เราพยายามถามพยายามอธิบายจนเค้าขึ้นเสียงใส่ให้เราวางสายไป

วันนั้นเรากังวลมากค่ะ ไม่เคยทะเลาะกันแรงแบบนี้ จนผ่านไปสักพักเค้าบอกโอเคขึ้นแล้ว แต่ยังรู้สึกแย่อยู่ เราเลยถามว่าถ้าเค้าอารมณ์ดีขึ้นแล้วเราขอคุยกันดีๆอีกรอบได้มั้ย เค้าบอกไม่อยากคุย ไม่อยากเจอหน้าเรา แล้วเค้าก็ถามว่าทำไมถึงอยากคุย เราบอกเราอยากอธิบายเรื่องที่เค้าเข้าใจผิด เราไม่ได้ทิ้งไม่ได้จับผิด เค้าก็เหมือนไม่อยากคุยแล้ว พอวันต่อมาเค้าบอกเค้าโอเคแล้วหายโกรธทุกอย่างปกติเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น และเพื่อนเราเล่าให้ฟังว่าแฟนเราโทรหาไปร้องไห้ว่าโกรธเรามาก แต่เพื่อนก็ช่วยอธิบายแล้วว่าเราไม่ได้หมายถึงแบบนั้น

ตอนนี้คือเราดีกันกับแฟนแล้ว แต่เหมือนเป็นเราที่ยังคาใจที่เราไม่มีสิทธ็ได้อธิบายเลย เหมือนระหว่างที่เค้าเลี่ยงไม่ยอมฟังเราไม่คุยกับเรา เราคิดมากกังวลไปหมด แล้วพอเค้าดีขึ้นก็ไม่อยากพูดถึงแล้ว เราไม่มีโอกาสอธิบายมุมของเราเลย เรารู้สึกแย่ตอนที่เค้าขออยู่คนเดียว แล้วไประบายให้เพื่อนฟังแต่หลังจากดีขึ้นกลับไม่เล่าให้เราฟังเลยว่าเค้าไม่โอเคตรงไหนบ้าง เราได้แต่คิดกังวลเอาเอง จนกลายเป็นเราที่สลัดความคิดออกไปไม่ได้ จัดการความรู้สึกตัวเองไม่ได้ พอคุยกับเค้าเรารู้สึกว่าเรายังกังวลแปลกๆ ควรแก้ความคิดตัวเองยังไงดีคะ