การแสดงความเห็น โต้ตอบกันด้วยเหตุผล ยอมรับฟังความคิดเห็นคู่สนธนา
พิจารณาให้เห็นตามความเป็นจริง ชี้แจงตามเหตุผลที่ตนเองมี เป็นสิ่งที่ควรทำ

   แน่นอนว่า คนที่เห็นต่างออกไป ต้องโต้แย้ง ซึ่งก็อาจเป็นความเห็นที่ถูกต้อง
หรือเป็นความเห็นที่ผิดก็ได้ เขาเห็นถูกก็ดี เขาเห็นผิดก็ดี เราควรพิจารณาให้เกิดปัญญา ให้ได้ความรู้จากการสนธนานั้น

   ถ้าเก็บเอามาเป็นอารมย์ ต้องเอาแพ้ เอาชนะ ฉันถูก เธอผิด
นั้นยังถือว่าโง่อยู่ ยิ่งมีอารมย์โกรธ แค้นฝังหุ่น นั้นยิ่งโง่เข้าไปใหญ่

   อย่าบอกว่าพิมพ์ไปงั้นๆ แต่จิตสงบ ไม่มีอารมย์เกิดขึ้น
เพราะถ้าจิตสงบมีสติ การแสดงความคิดความเห็น จะเป็นในเชิงแลกเปลี่ยนความรู้
ให้เกีรยติคู่สนธนา แม้เขาจะผิดหรือจะถูกก็ตาม

   เรายังโง่อยู่หรือเปล่าหนอ?