สวรรค์บาป ตอนที่ 11>> http://ppantip.com/topic/33968894

ตอนที่ 12

"แปลกใจจริงๆ ทำไมวันนี้คุณนายออกมาเดินเล่นในสวนตั้งแต่เช้ามืด คงมีอารมณ์ดีเป็นพิเศษกระมัง เอ๊ะ แต่ดูใบหน้าของท่านแล้วดูไม่สบายใจเลย อืมม์ จริงๆนั่นแหละเช้านี้คุณนายท่านมีสีหน้าไม่ค่อยดีเลย ดูซีดเซียวไปหน่อย ดูเหมือนคนอดนอนหรือใช้ความคิดอะไรเยอะๆอย่างนั้นแหละ"

นายคง คนสวยเก่าแก่ประจำบ้านเกียรติยานนท์คำนึงอยู่ในใจ เมื่อแลเห็นสตรีวัยกลางคนผู้เป็นประมุขประจำบ้านปรากฎร่างขึ้นกลางถนนเล็กๆลักษณะคดเคี้ยวที่จะเข้าไปสู่สวนดอกไม้นานาพันธ์ของบ้าน

เมื่อท่านเดินมาถึงจุดที่นายคงกำลังพรวนดินร่องไม้ดอก ท่านก็หยุดชะงักพลางทักว่า "อ้อ ขยันจริงๆนะวันนี้ นายคง"

แล้วท่านก็เดินเลยไปอย่างไม่สนใจในคำตอบใดๆ คงทิ้งไว้ให้ชายคนสวนขมวดคิ้ว แลตามท่านไปอย่างสงสัย ด้วยคุณตรีรัตน์นั้นไม่เคยที่จะประหยัดถ้อยคำกับบริวารในบ้านของท่านถึงเพียงนี้!

"คุณนายท่านคงไม่สบาย!" นายคงคิด แต่แล้วก็รีบค้านความคิดตัวเองโดยเร็วว่า "เอ๊ะ แต่คงไม่ใช่หรอก ถ้าท่านไม่สบายก็คงนอนซมอยู่ในห้อง จะมาลุกเดินอะไรแต่เช้ามืด...อ้อ...นึกออกแล้วล่ะคุณนายจะต้องมีเรื่องกลุ้มใจแน่ๆ เอ...แต่ว่าเรื่องอะไรล่ะก็ เมื่อวานวันหมั้นของคุณหนูตา คุณนายท่านก็ดูยิ้มแย้มดีนี่"

นั่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง แต่เมื่อพยายามคิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออกถึงสาเหตุความไม่สบายใจของคุณนายตรีรัตน์ ดังนั้นนายคงจึงเลิกคิด และก็ทุ่มเทความสนใจทั้งหมดให้กับงานสวนของตนเองต่อไป

ด้านคุณตรีรัตน์เดินเรื่อยๆเข้าไปในเขตสวนอันร่มครึ้ม แต่ทว่าสายตาของท่านสายตาของท่านจะได้เหลือบแลสำรวจดูพืชผลอย่างเคยก็หาไม่ และแน่นอนที่สมาธิของท่านมิได้ขึ้นอยู่กับสภาพแวดล้อมที่มีแต่ธรรมชาติของไม้ดอกตรงหน้าเลย

มโนภาพของคุณตรีรัตน์ ดูจะปรากฎภาพที่บ่งบอกความรู้สึกของท่านอย่างสลัดไปไม่พ้น ถูกแล้ว ภาพในกลางดึกเมื่อคืนนี้ทำให้หัวใจของท่านแทบจะหยุดเต้น เมื่อได้แลเห็น! และในเวลาต่อมาภาพนั้นเองก็ได้ก่อความผิดหวัง และเคียดแค้นให้สุมอยู่ในอกของท่านจนเดี๋ยวนี้...โอ...ความสังหรณ์ใจของท่านเป็นความจริงเสียแล้วสิ...สุทธิ์นันท์ ชญากร มีความสัมพันธ์ฉันท์คนรักกับ พิมพ์มาดา สาวใหญ่ท่าทาง คมเค็ม และปราดเปรียวคนนี้จริงๆด้วย!

หล่อนจูบสุทธิ์นันท์ได้อย่างดูดดื่มเสียนี่กระไร! ฮึ ก็แล้วอย่างนี้ พ่อลูกเขยในอนาคตของฉันจะไม่รักไม่หลงหล่อนได้อย่างไรล่ะ เสียแรงที่ฉันปักใจว่าสุทธิ์นันท์จะเป็นสุภาพบุรุษจริงๆ แต่แท้จริงแล้วเขาก็คงจะเป็นแมงดาในคราบของเทพบุตร คงจะไม่แตกต่างไปจากพ่อของเขาหรอก!

นี่เขาคงจะได้รับคำสั่งสอนมาจากแม่ของเขาเอง น้องสาวของฉันนี่มันร้ายกว่าที่ฉันคิดอีกหรือนี่...การที่เขาแสร้งเป็นดีกับชลิตาก็เพื่อทำตามคำสั่งของลีลาวดีเพื่อที่จะได้ฮุบสมบัติของฉันหรืออย่างไร?

โอ...ขอบคุณพระเจ้าที่ทำให้ฉันได้เห็นภาพและเห็นนิสัยที่แท้จริงของสุทธิ์นันท์เสียก่อน ก่อนที่มันจะสายไปมากกว่านี้ และก็ดีสิ อย่างนั้นแผนการที่ฉันจะแก้แค้นกับครอบครัวชญากร มันก็จะยิ่งทำให้ฉันจัดการได้ง่ายขึ้น โดยที่ไม่ต้องเห็นใจหรือรู้สึกสงสารเด็กอย่างสุทธิ์นันท์อีกต่อไป!

ในตอนแรกฉันก็อยากจะดูเนื้อแท้ของสุทธิ์นันท์เหมือนกันว่า ถ้าหากเขาเป็นคนดีจริงๆ การแก้แค้นก็จะไม่เกิดขึ้นเป็นครั้งที่สอง...แต่นี่วันนี้ ฉันได้รู้แล้วว่าทุกคนในตระกูล ชญากร เลวเหมือนกันหมด...ทำไมทุกคนจะต้องทำให้ฉันผิดหวังเหมือนกันหมด!

ฉันพอจะรู้แล้วว่าความหวังของสุทธิ์นันท์และลีลาวดี คือจะต้องหาทางฆ่าลูกสาวของฉันอย่างเลือดเย็น เพื่อครอบครองสมบัติของฉัน และต่อจากนั้นเขาก็จะยกย่องพิมพ์มาดาคนรักของเขาในฐานะ ภรรยาที่เปิดเผย!

โอ...คิดแล้วมันช่างน่ากลัวเหลือเกิน แต่ดีแล้วที่ฉันได้มาเห็นเสียแต่วันนี้ ว่าเนื้อแท้ของสุทธิ์นันท์เป็นอย่างไร ดีแล้วฉันจะได้แก้แค้นและทำให้สุทธิ์นันท์และลีลาวดีน้องสาวทรยศ จะได้รับผลกรรมที่ทำไว้กับฉัน!

"อ้อ...คุณนายเองหรือครับ คุณนายต้องการอะไรไม่ทราบครับ ถึงได้เข้ามาในสวนแต่เช้ามืดอย่างนี้!"

เสียงห้วนๆแต่แหบเครืองของชายชราผู้หนึ่งดังขึ้นใกล้ทำให้คุณตรีรัตน์ตื่นจากความคิดในทันที และเมื่อหันไปทางทิศที่มาของเสียงก็ได้ประจักษ์ว่าผู้นั้นคือนายโชติ ชายพเนจรที่มานอนป่วนอยู่หน้ารั้วบ้าน ที่ชลิตาผู้เป็นบุตรสาวขอร้องให้รับไว้ดูแลเป็นคนสวนอีกคน

"เปล่า ออกมาเดินเล่นเท่านั้นแหละ" ตอบห้วนๆแล้วก็ทำท่าจะเดินออกไป แต่เสียงชายชราพเนจรได้ดังขึ้นมาอีกว่า

"อ่า...คุณนายครับ ผมอยากจะ..."

"จะรบกวนอะไรก็ว่ามาเร็วเถอะนายโชติ..." สีหน้าของคุณตรีรัตน์บ่งบอกถึงความไม่พอใจอย่างชักเจน เนื่องด้วยท่านต้องการความสงบ เพื่อที่จะปล่อยอารมณ์ครุ่นคิด และอยากจะอยู่คนเดียวมากกว่า

ชายพเนจรเหลือบมองประมุขของบ้านเกียรติยานนท์ แล้วก็ก้มหน้าลงต่ำ กล่าวตอบอย่างนอบน้อมอีกครั้งว่า

"มิได้ครับ ผมเพียงแต่อยากจะกราบเรียนท่านว่า ผมซาบซึ้งในความกรุณาของคุณท่านและคุณหนูชลิตาเสมอที่ได้อนุญาติให้ผมเข้ามาอาศัยใบบุญในบ้านนี้ ท่านมีอะไรก็โปรดเรียกใช้ผมเถิดครับ"

"ขอบใจตาโชติมากนะ แต่ช่วยทำสวนเล็กๆน้อยๆก็พอแล้วล่ะ คงไม่มีอะไรให้ตาโชติทำไปมากกว่านี้หรอก"

คุณตรีรัตน์ตอบ ปรายตาดูอาการก้มหน้าอย่างสำรวมของชายพเนจรแวบหนึ่ง แล้วก็เดินจากไป

พ้นจากที่นั่นได้เพียงสองสามก้าวท่านก็ต้องหยุดชะงักกับที่ คล้ายมีอะไรสักอย่างมาสะกิดใจและ "อะไร" ที่มาสะกิดใจท่านก็เห็นจะเป็นสำนวนพูด...ลักษณะสุภาพ สำรวมราวกับไม่ใช่คนสวนธรรมดา ตลอดจนเค้าหน้าและแววตาของนายโชตินั่นเอง...! คุณตรีรัตน์ขมวดคิ้ว พยายามจะทบทวนความทรงจำของท่านว่า ตนเองนั้นได้เคยเห็นแววตาและเค้าหน้าแบบนี้ที่ไหนมาก่อนหรือเปล่า แต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก....!


***************************