“  ตะวัน คุณอย่ายอมแพ้คุณพ่อกับคุณแม่ของจามนะคะ จามรักคุณ  ”
“  ท่านไม่ต้องการให้คุณมายุ่งกับผมใช่ไหม  ”
“  จามจะทำให้ท่านยอมรับคุณให้ได้ เราจะอยู่ด้วยกัน  ”
“  คุณจาม ผมบอกคุณแล้วใช่ไหมว่าคุณพ่อคุณแม่ของคุณ ไม่มีวันยอมรับผมหรอก ท่านจะเอาห่านไปอยู่ในฝูงหงส์ได้อย่างไร  ”
“  แต่จามไม่สนใจ มันคือความสุขของจาม จามรักตะวัน รักตะวันคนเดียว  ”

ตะวันเงียบ วูบหนึ่งเขานึกสงสารเธอ จามจุรียอมทำทุกอย่างเพราะรักเพราะหลงเขา เธอยอมแม้กระทั่งโอนหุ้นที่เป็นของเธอให้กับเขา ป่านนี้นายทุติยะคงสั่นเป็นเจ้าเข้าถ้ารู้ว่าจามจุรีโอนหุ้นให้กับเขา  ตะวันคาดไม่ผิด ทุติยะโกรธจนหน้าเขียว

“   อีนังลูกสิ้นคิด เสียแรงที่ให้มันถือหุ้นด้วย ดูมันทำ มันไม่นึกเลยว่าเราจะเสียหายแค่ไหน หุ้นตั้งสิบเปอร์เซ็นต์  ”
“  เราส่งคนไปเจรจาขอซื้อคืนสิคะ มันคงขายคืนให้เราหรอกเพราะหุ้นแค่นั้นมันทำอะไรไม่ได้อยู่แล้ว  ”
“  แล้วดูสิ ต้องไปเสียเงินให้กับมันทั้งๆที่ไม่น่าจะเสีย พรุ่งนี้คุณให้ทนายของเราไปเจรจากับมันดูให้มันไปสักล้านสองล้านแล้วให้มันโอนมาเป็นชื่อของผม  ”
“  ค่ะ พรุ่งนี้ฉันจะรีบให้ทนายไปจัดการให้   ”
“  อ้อวันประชุมคราวหน้าผมจะปลดนังลูกไม่รักดีออกจากตำแหน่ง ให้มันไปทำรีสอร์ทอยู่กับป้าของมันโน่น  ”
“  อย่านะคะ ยายจามจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนถ้าคุณปลดเขาออกจากตำแหน่ง  ”
“  ก็ช่างหัวมันปะไรมันทำงามหน้านักนี่ หนอยโอนหุ้นให้ชู้รักนี่ถ้ามันเป็นเจ้าของบริษัทมันมิเอาบริษัทไปยกให้เขาหรอกหรือ พูดแล้วเจ็บใจนัก นังลูกไม่รักดี  ”

ทนายของทุติยะไปขอพบตะวัน

“  คุณตะวันผมมาเจรจาแทนท่านรัฐมนตรีทุติยะ  ”
“  ครับ  ”
“  ผมไม่อ้อมค้อมเลยนะครับ ท่านทุติยะท่านอยากได้หุ้นที่คุณจามจุรีโอนให้คุณคืน  ”

ตะวันเงียบ  

“  คือท่านไม่ได้ขอคืนเฉยๆท่านยินดีจ่ายเงินให้คุณ ถือว่าเป็นการซื้อคืน
“  เท่าไหร่  ”
“  สองล้านบาท  ”
“  สองล้านบาทกับหุ้นสิบเปอร์เซ็นต์ของทุติยะเอ็นจิเนียนี่น่ะหรือ มันไม่ถูกไปหน่อยหรือ  ”
“  แล้วคุณจะขายให้เท่าไหร่ ผมยินดีจะซื้อคืน  ”
“  หนึ่งพันล้านบาทถ้าไม่ได้เท่านี้ผมไม่ขาย  ”

ทนายของทุติยะตาเหลือก

“  อะไรกัน หนึ่งพันล้านคุณฝันไปหรือเปล่าคุณตะวัน  ”
“  กลับไปบอกท่านรัฐมนตรีว่าผมจะขายหุ้นคืนก็ต่อเมื่อผมได้เงินหนึ่งพันล้านบาทไม่มีลดแม้แต่แดงเดียว  ”
“  นี่คุณกล้าต่อกรกับท่านรัฐมนตรีเชียวหรือคุณตะวัน  ”

ตะวันยิ้มหากเป็นยิ้มที่ทนายของทุติยะสะท้านไปเชียว แววตาที่ท้าทายและดุดันของเขาทนายของทุติยะต้องล่าถอยกลับไป
ทุติยะกระแทกหูโทรศัพท์ลงแป้นอย่างแรงเพราะโมโหสุดขีด

“  ไอ้นรกนั่นมันกล้าเรียกร้องขนาดนั้นเชียวหรือวะ มันไม่รู้หรือไงว่ากูเป็นใคร ได้เห็นดีกับกูแน่ไอ้แมงหวี่  ”

ทุติยะตบหน้าจามจุรีอย่างแรงเมื่อเขากลับมาเจอหล่อน

“  คุณพ่อ  ”

จามจุรีร้องอย่างตกใจ

“  แกนังลูกไม่รักดี แกรู้ไหมแกโอนหุ้นให้ไอ้นรกนั่น แล้วมันมาเรียกร้องพ่อเท่าไหร่  ”
“  คุณพ่อคะ ตะวันถือหุ้นอยู่ด้วย บริษัทก็ไม่ได้เสียหายอะไรนี่คะ  ”
“  แต่ฉันไม่ต้องการให้ไอ้คนนอกมาเข้ามามีส่วนในบริษัทของฉัน  ”
“  ตะวันไม่ใช่คนนอกนะคะ เขาเป็นแฟนของจาม  ”
“  แฟน แฟนเฟินอะไร ฉันไม่มีวันให้แกไปแต่งงานกับมันหรอก แกเลิกฝันไปได้แล้ว  ”
“  แต่จามจะแต่ง คุณพ่อห้ามจามไม่ได้หรอก  ”
“  ก็ลองดูสิ ฉันจะฆ่าแกกับมือของฉันเลย ลองดู  ”
“  งั้นคุณพ่อก็ฆ่าจามเลยสิคะ จามจดทะเบียนสมรสกับตะวันแล้ว  ”
“  นังจาม  ”

ทุติยะเซแซดๆชี้หน้าลูกสาวมือสั่นระริก จามจุรีมองบิดาอย่างไม่สะทกสะท้าน

“  แก  แกทำเรื่องน่าละอายอย่างนี้ได้อย่างไร ฉันจะฆ่าแก  ”

ทุติยะปรี่เข้าหาลูกสาวกระชากร่างบางระหงของจามจุรีตบเต็มแรงจามจุรีเซถลาทาทองเข้ามาเห็นร้องเสียงลั่น

“  ว๊ายตายะ แกทำอะไรหลานฉันหยุดนะ  ”
“  หลีกไปนะพี่ทอง นังนี่มันทำเรื่องบัดสีผมจะฆ่ามัน  ”
“  ฆ่าไม่ได้ นี่หลานฉันนะ จามมันไปทำอะไรแกถึงต้องคิดฆ่าแกงมัน  ”
“  พี่รู้ไหมนังลูกชั่วนี่มันไปโอนหุ้นให้ชู้รักของมัน  ”
“  หา จริงหรือจาม จามไปโอนหุ้นให้ใคร  ”
“  ให้ผัวของมันนะสิ มันทำงามหน้าไหม  ”
“  เดี๋ยวก่อนๆ ใจเย็นๆเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฉันฟังก่อน  ”
“  ก็นังตัวดีมันไปโอนหุ้นของมันให้ไอ้ตะวันผัวของมันที่เป็นพนักงานกระจอกในบริษัทเรา  ”
“  ตายแล้วยายจาม จริงหรือนี่ ป้าอกจะแตก ทำไมจามถึงได้ทำอย่างนี้ หืมม์  ”
“  ถ้าจามไม่ทำอย่างนี้คุณพ่อก็ไล่เขาออกจากบริษัทสิคะ  ”
“  แต่หุ้นนั่นน่ะมันสำคัญกับบริษัทเรามากเลยนะหนูก็รู้  ”
“  ก็แค่สิบเปอร์เซ็นต์ ตะวันเขาก็ไม่ได้เอาไปทำอะไร  ”
“  ไม่ได้ทำอะไรหรือ แกรู้ไหมมันจะขายคืนให้ฉันเท่าไหร่  ”

ทุติยะชี้หน้าบอกลูกสาว

“  มันจะขายคืนให้ฉันหนึ่งพันล้าน ได้ยินไหม  ”
“  ไม่จริง  ตะวันต้องไม่ทำแบบนั้น นอกจากคุณพ่อจะไปบังคับเอาคืนจากเขา  ”
“  ก็ฉันต้องการหุ้นของฉันคืน ฉันไม่ต้องการให้ไปอยู่ในมือของมัน  ”
“  ก็ดีแล้วนี่คะที่ตะวันเขาไม่ขาย ไม่อย่างนั้นคุณพ่อก็บังคับให้เขาออกจากบริษัท  ”

จามจุรีเถียงไม่ลดละ

“  นี่ยายจาม ฟังป้านะ ไอ้นั่นน่ะวันวิเศษแค่ไหน จามไปยกหุ้นให้มัน ถ้าเกิดมันเอาไปขายให้คนอื่นแล้วเราจะทำยังไง  ”
“  หุ้นแค่สิบเปอร์เซ็นต์ใครเขาจะมาทำอะไรได้คะ  ”
“  แกก็ประมาทอย่างนี้ รู้ไหมหุ้นแม้แต่เปอร์เซ็นต์เดียวเราก็ไม่ควรจะให้ไปให้อยู่ในมือคนอื่น  ”
“  ทีนี้เราจะทำอย่างไรล่ะพี่ทอง ไอ้นรกนั่นเรียกร้องตั้งเป็นพันล้านถ้าเราจะเอาหุ้นคืน  ”
“  ก็ปล่อยมันไปก่อนสิ เราทำเฉยซะ มันเห็นเราไม่สนใจอีกหน่อยมันก็คายออกมาเอง  ”

ทาทองแกล้งพูดเพราะจามจุรียืนฟังอยู่หล่อนฉลาดและเยือกเย็นกว่าทุติยะ ขืนพูดให้จามจุรีรู้หล่อนก็ต้องเอาไปบอกตะวันละซิ ถ้าจะจัดการกับตะวันก็ต้องไม่ให้จามจุรีรู้
ตะวันมาขอพบพลเอกอุเทนที่บ้านของท่านในตอนบ่าย แม่บ้านของท่านออกมาต้อนรับเขา

“  ตอนนี้ท่านนอนหลับพักผ่อน คุณมีอะไรจะสั่งเอาไว้ไหม  ”
“  ไม่เป็นไรครับ ผมจะคอยจนกว่าท่านจะตื่น  ”
“  ก็ได้ค่ะ  แต่คงอีกชั่วโมงกว่านั่นแหระค่ะ  ”
“  ครับ  ”

ตะวันนั่งรอให้ท่านอุเทนตื่นเขาถือซองกระดาษไว้ในมือไม่ห่างจนเวลาผ่านไปเกือบสองชั่งโมงแม่บ้านของท่านนายพลจึงออกมาบอกเขา

“  ท่านตื่นแล้วค่ะ คุณจะให้ฉันเข้าไปเรียนท่านว่าใครมาขอพบคะ  ”
“  ช่วยไปเรียนท่านว่า สุรียา สุรียาบดีมาขอกราบเท้าท่าน  ”

แม่บ้านของท่านอุเทนเข้ามาบอกท่าน

“  ท่านคะ คุณสุรียา สุรียาบดีมาขอพบท่านค่ะ  ”
“  หา   อะไรนะ  ”
“  คุณสุรียา สุรียาบดีมาขอพบท่านค่ะ เธอมารออยู่สองชั่วโมงกว่าแล้วค่ะ  ”
“  รีบไปพาเขาเข้ามาเลย  ”

ท่านอุเทนนั่งจ้องรอผู้ที่จะมาขอพบท่านเข้ามา ตะวันเดินตามแม่บ้านเข้ามาหาท่าน ตะวันก้มลงกราบท่านนายพล ชายชราจ้องเขาเขม็ง

“  นี่เธอหรือ ทำไมถึงบอกว่าชื่อสุรียา  ”
“  ผมชื่อสุรียา สุรียาบดีจริงๆครับท่าน  ”
“  นายตะวัน ฉันจำได้นะว่าเธอเป็นพนักงานบัญชีอยู่ที่ทุติยะ  ”
“  ครับ ผมทำงานอยู่ที่นั่น  แต่ผมคือสุรียาจริงๆผมมีหลักฐานมายืนยันต่อท่าน  ”

ตะวันส่งซองสีน้ำตาลซองเล็กที่เขาถือติดมืออยู่ตลอดเวลาให้ท่านอุเทน ท่านนายพลรับซองนั้นมาแกะออกดู อ่านข้อความในกระดาษที่อยู่ในซองนั้นแล้วเงยหน้ามองชายหนุ่มที่นั่งพับเพียบอยู่ตรงหน้าด้วยดวงตาเป็นประกายอย่างดีใจ

“  ใช่ นี่เป็นลายมือของธารเทพ และตราประทับของเขาจริงๆ ไหนเงยหน้าให้ฉันดูชัดๆหน่อยซิ  ”

ตะวันมองท่านผู้เฒ่า นายพลอุเทนมองเขาอย่างพินิจ

“  เป็นเธอจริงๆสุรียา นี่แสดงว่าเธอเข้ามาปะปนกับพวกทุติยะนานแล้ว เธอเก่งมากสุรียา  ”
“  ผมจะมาขอความกรุณาจากท่านให้ท่านช่วยผม  ”
“  ฉันคงไม่ต้องช่วยอะไรเธอหรอก นอกจากจะคืนทุกอย่างที่พ่อของเธอฝากไว้กับฉัน  สุรียาเธอกล้าเข้ามาที่สุรียาบดี นับว่าเธอกล้าหาญมาก แต่เธอรู้ไหม ทุติยะกับทาทองไม่ใช่คนที่เธอจะไปต่อกรด้วยได้ ถ้าเขารู้ว่าเธอกลับมา เธอจะไม่ปลอดภัยแน่  ”
“  ผมถึงมาหาท่าน ตอนนี้ผมได้หุ้นเพิ่มมาอีกสิบเปอร์เซ็น ผมอยากจะให้ได้หุ้นมากกว่าที่คุณอาทุติยะและคุณป้าทาทองถือไว้  ”
“  เธอหมายความว่าเธอจะเอาบริษัทของพ่อเธอคืนจากทุติยะใช่ไหม หุ้นในส่วนของเธอที่ฉันดูแลอยู่น่ะมีสามสิบห้าเปอร์เซ็นต์ แล้วรวมกับที่เธอได้มาอีกสิบเปอร์เซ็นต์ก็เกือบครึ่งหนึ่งของจำนวนหุ้น ถ้าเธออยากได้เพิ่มคงไม่ยากแล้ว นิทัต เนตร และอนุชาเป็นคนของพ่อเธอเขาต้องช่วยเธอแน่ในเรื่องนี้  ”
  “  กลางเดือนหน้าจะมีการประชุมใหญ่ประจำปี ถ้าท่านจะกรุณาในวันนั้นผมจะเอาบริษัทของคุณพ่อผมคืน  ”
“  เธอเก่งจริงๆ ธารเทพมีเลือดเนื้อเชื้อไขอย่างเธอวิญญาณของเขาคงเป็นสุข ยังแต่แม่ของเธอที่ไม่รู้ว่าเป็นตายร้ายดีอย่างไร  ”
“  แม่ของผมปลอดภัยครับ ตอนนี้ท่านอยู่ในที่ที่ปลอดภัย  ”
“  โอ  นี่สุทธินีไม่เป็นอะไรหรอกหรือ ฉันนึกว่าเขามีอันเป็นไปแล้วซะอีก  ”
“  ท่านครับ หุ้นในส่วนสิบเปอร์เซ็นต์โอนมาอยู่ในชื่อของ ตะวัน วงพรตผมอยากให้มันรวมกันเป็นชื่อของสุรียา สุรียาบดี  ”
“  ไม่ยาก สำคัญแต่ตอนนี้เธอจะทำอย่างไรถ้าทุติยะเขาเอาหุ้นของเขาคืน
“  ผมรู้ว่าเขาไม่ยอมรามือแน่ ผมถึงมาพบกับท่านเพื่อยืนยันว่าสุรียายังไม่ตายและกลับมาแล้ว
“  เธอเก่ง แต่ตัวคนเดียว เอาอย่างนี้ฉันจะเรียกนิทัต เนตรและอนุชามาคุยเอง ส่วนเธอก็ระวังตัวเอาไว้ช่วงนี้ แม้จะเป็นตะวัน วงพรตก็ไม่ปลอดภัย แต่ฉันสงสัยจริงว่าเธอเอาหุ้นสิบเปอร์เซ็นต์นี่มาจากใครแล้วเอามาได้อย่างไร  ”
“  ผมได้มาจากจามจุรีครับ  ”

ท่านนายพลมองหน้าชายหนุ่ม ตะวันหลบสายตาที่คมกล้าของท่าน

“  ฉันจะไม่ถามหรอกนะว่าเธอใช้วิธีไหน คนเราบางทีก็ต้องทำในสิ่งที่ไม่อยากจะทำ ไม่รู้ว่าเธอคิดอย่างฉันหรือเปล่า  ”
“  ครับท่าน  ”

ตะวันกลับมาจากบ้านของท่านนายพลอุเทนเขาตรงไปยังบ้านของมารดา สุทธินีดีใจที่ลูกชายมาหา
“  แม่จ๋า  ”
“  ตะวัน ไม่ได้มาหาแม่ซะนาน รู้ไหมแม่เป็นห่วงลูกขนาดไหน  ”
“  แม่จ๋า ตาจ๋า ผมกำลังจะเอาสุรียาบดีคืนสำเร็จแล้ว  ”
“  จริงหรือลูก ลูกทำยังไง  ”
“  เอาไว้ผมจะเล่าให้แม่ฟัง คืนนี้ผมขอนอนกับแม่กับตาสักคืนหนึ่งนะครับ แล้วผมจะไม่มาสักสองเดือน แม่กับตาไม่ต้องเป็นห่วงผมนะ  ”
“  ตะวัน ทำไมหรือ  ”
“  ผมจะไปอยู่ที่อื่นสักพัก ประมาณกลางเดือนหน้าผมถึงจะกลับมากรุงเทพ แต่แม่ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมไปพักผ่อน ตาผมฝากดูแลแม่ด้วย  ”

เขาหันไปบอกตาเอี้ยง

“  เออเอ็งจะทำอะไรก็ทำไปเถอะ ไม่ต้องห่วงไม่ต้องพะวงทางนี้ ตากับแม่เอ็งไม่เป็นอะไรหรอก  ”
“  ตะวันแล้วลูกจะไปอยู่ที่ไหนบอกแม่ได้ไหม  ”
“  ผมจะไปภาคใต้ อาจจะเป็นที่เกาะสมุยหรือที่ไหนสักแห่งที่มันเงียบๆสบายๆ  ”
“  ไปจนถึงภาคใต้ ทำไมต้องไปไกลขนาดนั้นหืมม์ลูก  ”
“  มันเป็นเหตุผลอย่างหนึ่งด้วยครับแม่ แล้วเมื่อทุกอย่างเรียบร้อย ผมจะเล่าให้แม่ฟังให้หมดเลยนะครับ  ”

คืนนั้นตะวันนอนกับมารดาของเขาชายหนุ่มเป่าขลุ่ยให้แม่และตาเอี้ยงฟังจนดึก รุ่งเช้าตะวันลุกขึ้นมาใส่บาตรพระกับมารดาและอยู่กินข้าวด้วยกันเขากลับออกมาจากบ้านของแม่จนเกือบสิบโมง ตะวันไปหาซื้อของใช้ของกินที่ห้างสรรพสินค้ามากมายเอามาใส่ท้ายรถรวมทั้งเสื้อผ้าผู้หญิงอีกหลายชุดแล้วมุ่งหน้าไปที่มหาวิทยาลัย สมานเห็นตะวันเดินมานั่งรอจันทราที่ริมสระน้ำ เขาเข้ามาทักอย่างดีใจ

“  คุณตะวัน  ”
“  น้า มารอรับคุณจันทร์หรือ  ”
“  ครับ แต่ถ้าคุณตะวันมีธุระจะคุยกับคุณจันทร์ ผมออกไปหาซื้อของอะไรก่อนก็ได้  ”

ตะวันมองคนขับรถของจันทราอย่างแปลกใจ ท่าทางและสายตาที่สมานมองเขามันดูแปลกๆ ดูตื่นเต้นดีใจและเป็นมิตรเหลือเกิน

“  ถ้าน้าจะไปหาซื้อของก่อนก็ไม่เป็นไร ผมมีธุระจะคุยกับคุณจันทร์เธอไม่นาน  ”
“  นานก็ได้ครับ  ”

สมานมองหน้าเขา ยิ้มจนตะวันงง

“  คุณตะวันนี่หน้าตาดีเหลือเกินนะครับ  ”
“  น้า  ”
“  ครับ ผมขอโทษครับ คือผม  ”

สมานทำอะไรไม่ถูก ตะวันยิ่งงงไปใหญ่

“  นี่ใกล้เวลาเลิกเรียนของคุณจันทร์เธอแล้วครับ  งั้นผมไปซื้อของก่อนนะครับ  ”

ตะวันมองตามสมานที่เดินหันเดินหันมายิ้มกับเขาจนถึงรถ นี่มันเกิดอะไรขึ้น ตะวันหยิบหลอดยาดมออกมาจากถุงยาเอาใส่กระเป๋าเสื้อ กลุ่มนิสิตเดินออกมาจากตึกอาคารเรียนกันคลาคล่ำ ตะวันลุกขึ้นยืนมองหาจันทรา เขาเห็นเธอเดินปะปนออกมากับกลุ่มนิสิตหญิงสาวเดินตรงมายังที่ที่เคยจอดรถรอรับเธอ ตะวันเดินเข้าไปหา