เหมือนเป็นสิ่งต้องรับด้วยอับโชค
อยู่บนโลก เดียวดายเปลี่ยวใจสาว
สิทธิ์ที่มี เพียงสลัก รักชั่วคราว
ดุจดั่งดาวสิ้นแสงแฝงเมฆมา

มีหัวใจ ไร้รัก ภักดีมั่น
ที่โศกศัลย์ ฉันยอม พร้อมใฝ่หา
เก็บกลืนช้ำร่ำรักโปรยฝากมา
เสน่หา ยวนเย้าคอยเคล้าคลอ

ซ่อนระทม ตรมท้อ เพื่อก่อเหตุ
ให้สังเวช ทุกข์ท้นทนร่วมหอ
สิ้นรักจริง เคียงเคล้าพะเน้าพะนอ
สิ่งที่รอ ก่อร่าง เพื่อสร้างตน

เพราะสังคม มองคน บนพื้นฐาน
มีเงินหว่าน พานพบ บรรจบผล
ซื้อสิ่งหมาย ได้เปรียบ เทียบชั้นชน
หนีความจน สิ้นศรี..ยอมพลีกาย

เป็นร่างทรง รักลวง ร่วงลงเหว
เป็นคนเลว ไร้รัก พักพิงหมาย
เป็นคนเศร้า เขาหมาง ไร้ยางอาย
เป็นคนร้าย ...ใจช้ำเพราะความจน….

“สุนันท์ยา”

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เป็นบทเพลงที่ลุงชิเขียนให้สุร้อง เป็นเพลงสุดท้ายก่อนที่จะรู้ว่าตัวเองเป็น  SLE ค่ะ
ตอนนั้นป่วยอยู่ พออาการดีขึ้นก็มาร้องเพลงนี้ เสียงจะแห้งๆนะคะ3ปีแล้วสำหรับเพลงนี้ค่ะ