หลากหลายความนำกล่าวร้อยราวเรื่อง
คำขุ่นเคืองเปลืองจิตต่างคิดหา
เหตุผลอ้างวางกรอบมอบศรัทธา
เพื่อได้มาซึ่งการวานวันคอย

โอ้..ใดหนอกำหนดรันทดจิต
ให้ชีวิตรับแต่แพ้เหงาหงอย
เส้นทางฝันฝันวางอย่างเลิศลอย
กลับต้องพลอยอ่อนล้าน้ำตาริน

กรรมเคยสร้างปางไหนให้ปวดปร่า
ชลนาหลั่งไหลดั่งใจสิ้น
ปานเลือดอาบฉาบในขาดใครยิน
สิ้นถวิลห่วงหาอ่อนล้าทรวง

ในความหวังหวังพ่ายกลายสลด
โศกรันทดกฎกรรมช้ำใหญ่หลวง
หรือต้องสิ้นวิญญาณ์ลับลารวง
การถามทวงทั้งหมดด้วยกฎใด

ดังชี้ช่องมองทางเพื่อขวางกั้น
สื่อสารอันรันทดไร้สดใส
หวังสิ่งมุ่งมุ่งหวังสว่างไกล
แต่..ดวงใจถูกปิด จากจิตมาร

โอ้.ชะตาฟ้าสร้างวางเป็นกฎ
ให้รันทดหมดแรงแกร่งห้าวหาญ
เหลือแต่ท้อก่อความตามรังควาน
รอยร้าวรานบั่นทอน...ให้นอนซม...

“สุนันท์ยา”