ในวัยเยาว์เราเพียงไร้เดียงสา
ไม่รู้ด้านมารยาพาซื่อใส
คิดทุกอย่างต่างที่ดีต่อใคร
ไร้พิษภัยใดก่อต่อสังคม
เติบโตมาพาให้ได้เล่าเรียน
เริ่มอ่านเขียนเพียรตามความเหมาะสม
รับรู้สิ่งจริงเท็จเคล็ดนิยม
แล้วเพาะบ่มคมคิดจริตไป
สะสมเพิ่มเริ่มที่มีความรู้
จิตคิดสู่สิ่งร้ายคล้ายสุมใส่
รู้ดีชั่วกลั้วกลับระงับใจ
ว่าอย่างไรไหนผิดถูกคิดทำ
ความเดียงสาค่าลดแทบหมดสิ้น
กามเกียรติกินรินเหตุกิเลสล้ำ
เริ่มริร้ายหมายขอส่อกระทำ
หากไร้ธรรมกรรมคงส่งผลมา
แต่สุดท้ายปลายทางทุกอย่างรู้
เดินเข้าสู่สุดท้ายปลายทางว่า
สะสมสรรอันใดไขว่คว้ามา
สิ้นชีวาหาใดไปกับตน
ก่อนจะสายกายดับลับสังขาร
สร้างศีลทานภาวนาพาสุขล้น
สังสารวัฏชัดเด่นเช่นเวียนวน
บำเพ็ญตนจนรู้สู่นิพพาน
มีความรู้ตัว
เพื่อพบสุข
ในวันคริสต์มาสครับ
วัฏชีวี