กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของเราเลยค่ะ เกี่ยวกับเรื่องของเราเอง หากผิดพลาดอะไร หรือมีเนื้อหาส่วนไหนที่กำกวมก็ขอโทษด้วยนะคะ
....
คือว่าตอนนี้เราอยู่บ้านกับพ่อแม่แล้วก็น้อง
พ่อเรากับแม่เราทำงานประจำ ไปเช้ากลับเย็น
ตอนเช้าพ่อจะตื่นมาดูต้นไม้(ตี5) ส่วนเราถ้าตื่นเช้า(6.00-7.00)ก็จะทำอาหารเช้า แต่ถ้าเราตื่นสาย พ่อเค้าก็จะทำค่ะ แต่บางทีท่านก็ทานอาหารกับกับข้าวเย็นๆไปเลย ซึ่งแม่เราจะไม่ทาน ถ้าเราตื่นไม่ทันพ่ออย่างน้อยเราก็ทันที่จะทำให้แม่ค่ะ
เมื่อเราตื่นเช้ามาเราก็จะลงมาจัดการอาหารเช้าค่ะ แล้วค่อยไปแปรงฟัน(เราแปรงฟันค่อนข้างนานอ่ะ) ดังนั้น พอพ่อจะทาน เราเลยไม่ทันได้ทานกับพ่อค่ะ(พอพ่อดูต้นไม้เสร็จแล้วพ่อค่อยอาบน้ำ ทานข้าว แล้วไปทำงานเลย) บางทีเราไม่ทันได้ลาพ่อเลย พ่อก็ไปทำงานซะแล้ว ซึ่ง ตอนเช้าเราไม่ได้คุยกับพ่อเลย
เมื่อตกเย็นพ่อกลับมาพ่อก็จะดูต้นไม้ ส่วนถ้าแม่กลับมาแม่ก็จะทำอาหารเย็นค่ะ ซึ่งเราและน้องก็จะช่วยแม่ด้วย ทำให้มีเวลาด้วยกัน ในช่วงที่ทำกับข้าวก็จะคุยกัน เมื่อทำอาหารเสร็จแล้วพ่อก็จะเข้ามาทานข้าว แล้วก็ไปดูต้นไม้ต่อ ดูเสร็จก็ขึ้นเล่นคอมบ้าง โทรทัศน์บ้าง ในขณะที่แม่ เรา น้อง ยังนั่งคุยกัน ล้างจาน ทำให้มีเวลาด้วยกันอีก เมื่อล้างจานเสร็จก็ต่างคนต่างแยกกันทำธุระส่วนตัวค่ะ บางวันก็นั่งคุยกันต่อค่ะ
ก็เป็นอย่างนี้ประจำจนวันนี้เราเริ่มรู้สึกว่ากลัวพ่อเหงา เพราะเหมือนว่าลูกๆจะอยู่กับแม่มากกว่า เราเลยไปคุยกับพ่อค่ะ ตอนก่อนทำอาหารเย็นเราเห็นพ่อเหงื่อออกก็ทักประมาณว่า"พ่อไม่ร้อนหรอ เข้าบ้านมั้ย?" พ่อเล่นโทรศํพท์อยู่ก็บอกประมาณว่าไม่ เราก็เลยช่วยแม่ทำกับข้าว
พอกินข้าว ล้างจานอะไรเสร็จ เราก็ไปคุยกับพ่อ ถามเรื่องพืชนี่ล่ะค่ะ พ่อก็ดูต้นไม้ สักพักก็ตอบเรา แล้วบอกเราให้ไปหยิบของหลังรถให้หน่อย ..(ตอนนั้นเราเสียใจนิดๆค่ะ เพราะเราอยากคุยกับพ่อ กลัวพ่อเหงา) แต่เราก็เอามาให้นะ แต่พ่อก็ไม่ได้คุยอะไรอีก เราก็คุยไม่เก่ง เลยขึ้นห้องตัวเองค่ะ
แต่เรารู้สึกไม่ค่อยสบายใจสักเท่าไรเลยไปหาแม่(แม่กำลังอ่านหนังสืออยู่) เราก็คุยกับแม่เรื่องหลายๆเรื่อง จนเราเข้าเรื่องพ่อได้ เราบอกแม่ว่า "กลัวพ่อจะคิดว่าลูกลำเอียงว่ารักแม่มากกว่า ไม่รู้ทำยังไงดี" แม่ก็บอกว่า"พ่อเค้าก็เป็นอย่างนี้แหละ ไม่ค่อยแคร์ใครอยู่แล้ว" แล้วก็เลยคุยเรื่องอื่นค่ะ แต่เราก็รู้สึกไม่ค่อยสบายใจอยู่ดี
แต่บางทีพ่อเค้าก็อ้อนแบบ มากอดอะไรอย่างนี้นะคะ แต่เราอยากพูดคุยอะไรทำนองนี้มากกว่า (เราว่าการพูดคุยทำให้เข้าใจแต่ละฝ่ายมากกว่าน่ะค่ะ อยากมีความรู้สึกว่า เวลามีปัญหาอะไรก็ปรึกษาพ่อได้ แต่เราไม่ค่อยคุยปัญหากับพ่อเลยค่ะ ส่วนใหญ่เป็นแม่มากกว่า)
เวลานั่งรถกับพ่อ น้องก็ได้คุยกับพ่อบ้างนะคะ เราก็รู้สึกดีใจด้วย น้องเราคุยเก่งอยู่(น้องเราบ้าๆบอๆอ่ะ 5555) แต่ตอนอยู่บ้านพ่อเค้ามักเหมือนปลีกๆมากเลย
แต่เรื่องเรียนพ่อเค้าก็ห่วงเรานะ ก็คอยช่วยบ้าง (แต่เราไม่ค่อยอยากให้พ่อคุยเรื่องนี้อ่ะ มันค่อนข้างเครียด) แต่โดยทั่วไปก็ไม่ค่อยได้คุยอยู่แล้วค่ะ ขึ้นอยู่กับอารมณ์พ่อ ถ้าพ่ออารมณ์ดี(มากๆ)ก็จะแซะๆ คุยๆแหย่ๆค่ะ แต่โดยมากถ้าอยู่บ้านท่านก็จะปลีกตัวมากกว่าค่ะ
??เราควรทำยังไงดีคะ จะคุยพ่อ พ่อเค้าก็ไม่ค่อยคุย บางทีพอจะเข้าหาก็ไม่รู้ว่าจะเข้าหายังไง ช่วยแนะนำหน่อยนะคะ
??แล้วถ้าเราพูดตักเตือนอะไรพ่อได้มั้ยคะ (ประมาณว่าบางเรื่องที่พ่อทำเองได้ก็อยากให้พ่อทำน่ะค่ะ พวกเก็บจาน หรือปิดประตูบ้าน ปิดมุ้งลวด หรือหยิบของอะไรทำนองนี้น่ะค่ะ เราเห็นพ่อออกกำลังกายเลย เห็นแค่ดูต้นไม้ กลัวสุขภาพท่านน่ะค่ะ)
ซึ่งปกติเราก็บอกพ่อบ้าง(บาปมั้ยง่ะ) (เราคิดว่าอะไรช่วยพ่อได้ก็ช่วย แต่บางทีก็บอกให้ท่านทำเองบ้าง) ถ้าเราบอกพ่อบ่อยๆจะดีไหมคะ??
..อย่าว่าพ่อเรานะคะ เพราะเราก็รักพ่อเหมือนกัน แค่อยากปรับตัวเข้าหาพ่อค่ะ
เราควรวางตัวยังไงคะ เมื่อพ่อท่านเงียบๆ?
....
คือว่าตอนนี้เราอยู่บ้านกับพ่อแม่แล้วก็น้อง
พ่อเรากับแม่เราทำงานประจำ ไปเช้ากลับเย็น
ตอนเช้าพ่อจะตื่นมาดูต้นไม้(ตี5) ส่วนเราถ้าตื่นเช้า(6.00-7.00)ก็จะทำอาหารเช้า แต่ถ้าเราตื่นสาย พ่อเค้าก็จะทำค่ะ แต่บางทีท่านก็ทานอาหารกับกับข้าวเย็นๆไปเลย ซึ่งแม่เราจะไม่ทาน ถ้าเราตื่นไม่ทันพ่ออย่างน้อยเราก็ทันที่จะทำให้แม่ค่ะ
เมื่อเราตื่นเช้ามาเราก็จะลงมาจัดการอาหารเช้าค่ะ แล้วค่อยไปแปรงฟัน(เราแปรงฟันค่อนข้างนานอ่ะ) ดังนั้น พอพ่อจะทาน เราเลยไม่ทันได้ทานกับพ่อค่ะ(พอพ่อดูต้นไม้เสร็จแล้วพ่อค่อยอาบน้ำ ทานข้าว แล้วไปทำงานเลย) บางทีเราไม่ทันได้ลาพ่อเลย พ่อก็ไปทำงานซะแล้ว ซึ่ง ตอนเช้าเราไม่ได้คุยกับพ่อเลย
เมื่อตกเย็นพ่อกลับมาพ่อก็จะดูต้นไม้ ส่วนถ้าแม่กลับมาแม่ก็จะทำอาหารเย็นค่ะ ซึ่งเราและน้องก็จะช่วยแม่ด้วย ทำให้มีเวลาด้วยกัน ในช่วงที่ทำกับข้าวก็จะคุยกัน เมื่อทำอาหารเสร็จแล้วพ่อก็จะเข้ามาทานข้าว แล้วก็ไปดูต้นไม้ต่อ ดูเสร็จก็ขึ้นเล่นคอมบ้าง โทรทัศน์บ้าง ในขณะที่แม่ เรา น้อง ยังนั่งคุยกัน ล้างจาน ทำให้มีเวลาด้วยกันอีก เมื่อล้างจานเสร็จก็ต่างคนต่างแยกกันทำธุระส่วนตัวค่ะ บางวันก็นั่งคุยกันต่อค่ะ
ก็เป็นอย่างนี้ประจำจนวันนี้เราเริ่มรู้สึกว่ากลัวพ่อเหงา เพราะเหมือนว่าลูกๆจะอยู่กับแม่มากกว่า เราเลยไปคุยกับพ่อค่ะ ตอนก่อนทำอาหารเย็นเราเห็นพ่อเหงื่อออกก็ทักประมาณว่า"พ่อไม่ร้อนหรอ เข้าบ้านมั้ย?" พ่อเล่นโทรศํพท์อยู่ก็บอกประมาณว่าไม่ เราก็เลยช่วยแม่ทำกับข้าว
พอกินข้าว ล้างจานอะไรเสร็จ เราก็ไปคุยกับพ่อ ถามเรื่องพืชนี่ล่ะค่ะ พ่อก็ดูต้นไม้ สักพักก็ตอบเรา แล้วบอกเราให้ไปหยิบของหลังรถให้หน่อย ..(ตอนนั้นเราเสียใจนิดๆค่ะ เพราะเราอยากคุยกับพ่อ กลัวพ่อเหงา) แต่เราก็เอามาให้นะ แต่พ่อก็ไม่ได้คุยอะไรอีก เราก็คุยไม่เก่ง เลยขึ้นห้องตัวเองค่ะ
แต่เรารู้สึกไม่ค่อยสบายใจสักเท่าไรเลยไปหาแม่(แม่กำลังอ่านหนังสืออยู่) เราก็คุยกับแม่เรื่องหลายๆเรื่อง จนเราเข้าเรื่องพ่อได้ เราบอกแม่ว่า "กลัวพ่อจะคิดว่าลูกลำเอียงว่ารักแม่มากกว่า ไม่รู้ทำยังไงดี" แม่ก็บอกว่า"พ่อเค้าก็เป็นอย่างนี้แหละ ไม่ค่อยแคร์ใครอยู่แล้ว" แล้วก็เลยคุยเรื่องอื่นค่ะ แต่เราก็รู้สึกไม่ค่อยสบายใจอยู่ดี
แต่บางทีพ่อเค้าก็อ้อนแบบ มากอดอะไรอย่างนี้นะคะ แต่เราอยากพูดคุยอะไรทำนองนี้มากกว่า (เราว่าการพูดคุยทำให้เข้าใจแต่ละฝ่ายมากกว่าน่ะค่ะ อยากมีความรู้สึกว่า เวลามีปัญหาอะไรก็ปรึกษาพ่อได้ แต่เราไม่ค่อยคุยปัญหากับพ่อเลยค่ะ ส่วนใหญ่เป็นแม่มากกว่า)
เวลานั่งรถกับพ่อ น้องก็ได้คุยกับพ่อบ้างนะคะ เราก็รู้สึกดีใจด้วย น้องเราคุยเก่งอยู่(น้องเราบ้าๆบอๆอ่ะ 5555) แต่ตอนอยู่บ้านพ่อเค้ามักเหมือนปลีกๆมากเลย
แต่เรื่องเรียนพ่อเค้าก็ห่วงเรานะ ก็คอยช่วยบ้าง (แต่เราไม่ค่อยอยากให้พ่อคุยเรื่องนี้อ่ะ มันค่อนข้างเครียด) แต่โดยทั่วไปก็ไม่ค่อยได้คุยอยู่แล้วค่ะ ขึ้นอยู่กับอารมณ์พ่อ ถ้าพ่ออารมณ์ดี(มากๆ)ก็จะแซะๆ คุยๆแหย่ๆค่ะ แต่โดยมากถ้าอยู่บ้านท่านก็จะปลีกตัวมากกว่าค่ะ
??เราควรทำยังไงดีคะ จะคุยพ่อ พ่อเค้าก็ไม่ค่อยคุย บางทีพอจะเข้าหาก็ไม่รู้ว่าจะเข้าหายังไง ช่วยแนะนำหน่อยนะคะ
??แล้วถ้าเราพูดตักเตือนอะไรพ่อได้มั้ยคะ (ประมาณว่าบางเรื่องที่พ่อทำเองได้ก็อยากให้พ่อทำน่ะค่ะ พวกเก็บจาน หรือปิดประตูบ้าน ปิดมุ้งลวด หรือหยิบของอะไรทำนองนี้น่ะค่ะ เราเห็นพ่อออกกำลังกายเลย เห็นแค่ดูต้นไม้ กลัวสุขภาพท่านน่ะค่ะ)
ซึ่งปกติเราก็บอกพ่อบ้าง(บาปมั้ยง่ะ) (เราคิดว่าอะไรช่วยพ่อได้ก็ช่วย แต่บางทีก็บอกให้ท่านทำเองบ้าง) ถ้าเราบอกพ่อบ่อยๆจะดีไหมคะ??
..อย่าว่าพ่อเรานะคะ เพราะเราก็รักพ่อเหมือนกัน แค่อยากปรับตัวเข้าหาพ่อค่ะ