๐ แสนเจ็บแค้นเคืองขุ่นวุ่นจิตนัก
เกินจะหักโทสะระงับขึ้ง
เมื่อรักลวงทรวงเสียดท้นเกลียดจึง
อยากทุบทึ้งแทงฟันให้บรรลัย ฯ

๐โอ้รักเอ๋ยเคยชื่นคืนฉ่ำหวาน
กลับร้าวรานเหินห่างร้างไฉน
ตัดสวาทขาดเยื่อมิเหลือใย
อยากควักใจเจ้านั้นมาหั่นชม ฯ

๐ จะเจ็บแค้นไปถึงปรโลก
เอาดินโบกกลบหน้าจึงสาสม
ให้สิ้นชาติขาดภพจบระทม
ข้าโง่ซมเศร้านักเพราะรักร้าว ฯ