" .. เรื่องจิตนี้เป็นของสำคัญมาก ให้รู้อายตนะว่า มันส่งส่ายเข้ามาเป็นอย่างไร
ให้รู้จักสิ่งทั้งหลายเหล่านี้ เหมือนแมงมุมที่พอข่ายสะเทือน มันก็วิ่งไปจับเอาตัวแมลงได้ทันที

ฉะนั้น เมื่ออารมณ์มากระทบอายตนะ มันก็มาถึงจิตทันที
เมื่อไปจับผ่านทุกข์ ก็ให้เห็นมันโดยรวมเป็น "อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา"
แล้วจะเอามันไปไว้ที่ไหนล่ะ "อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา" เหล่านี้
ก็เอาไปไว้เป็นอาหารของจิตของเรา ถ้าทำได้อย่างนี้ มันก็หมดเท่านั้นแหละ

จิตที่มี "อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา" เป็นอาหาร เป็นจิตที่กำหนดรู้
เมื่อรู้ว่าอันนั้นเป็นอนิจจัง มันก็ไม่เที่ยง ทุกขังเป็นทุกข์ อนัตตาก็ไม่ใช่เราแล้ว
ดูมันให้ชัดมันไม่เที่ยง มันเป็นทุกข์ มันไม่เป็นแก่นสาร จะเอามันไปทำไม

มันไม่ใช่ตัว ไม่ใช่ตน ไม่ใช่ของเรา จะไปเอาอะไรกับมัน มันก็หมดตรงนี้ .. "

หลวงปู่ชา สุภัทโท