พระอาจารย์เทสก์ เทสรังสี
วัดหินหมากเป้ง
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย

...


ผู้ภาวนาต้องเห็นอนัตตาเสียก่อนแล้วก็อนิจจัง ทุกขัง  
สามอย่างนี้ก็อยู่ด้วยกันนั่นแหละ เห็นอะไรก็เอาเถอะ เห็นเหมือนกันนั่นแหละ
แต่ความชัดของผู้ปฏิบัตินั้นต้องเห็นอนัตตาเสียก่อน ความไม่เที่ยงเป็นทุกข์อย่างนี้คนเรา
ผู้ที่ตั้งใจพิจารณาอย่างนี้  เห็นเฉพาะในกายของตนอย่างนี้เรียกว่า “กัมมัฏฐาน”
ในภาษาพุทธศาสนาเรียกว่า "กัมมัฏฐาน"   กัมมัฏฐานอันนี้ทำแน่วแน่เต็มที่
จนกระทั่งหลุดพ้นจากทุกข์ได้ ไม่เหมือนกัมมัฏฐานทางโลก

กัมมัฏฐานทางโลกประกอบการงานต่างๆเฉพาะนั้นให้สำเร็จไปได้
เพราะเหตุที่จิตแน่วแน่ เพราะจิตตั้งมั่นในเรื่องนั้นแต่เป็น “ของภายนอก”  
ของภายนอกไม่มีที่สิ้นสุดสักที  ทำไปเถิด ทำเท่าไรก็ทำไปเถอะ มีปรุงมีแต่งไปเรื่อยไป
แต่ว่ากัมมัฏฐานทางพุทธศาสนานี้ทำที่สุดให้ถึงที่สุดได้  
ถึงที่สุดได้ยังไง  เราทำที่"จิต"   "เข้าถึงจิตแล้วมันที่สุดทั้งนั้น"
แล้วของนั้นทิ้งหมด เมื่อเข้าถึงจิตแล้วถึงที่สุดทั้งหมด