กาพย์ยานี ๑๑

...น้อมนบเคารพครู..........สุนทรภู่ปราชญ์กาพย์กลอน
รอบรู้นำเล่าสอน..............โลกละครตระการตา

...กลอนแปดพระอภัยฯ......กาพย์พระไชยสุริยา
นิราศสุพรรณรจนา............ควรปวงข้าฯ ระลึกฝึกเลียน

toshare
***
๑) พระสุนทรโวหาร(ภู่)
๒) โลกละคร ที่นี้หมายถึง ละครชีวิต
กลอนพระอภัยฯ เล่าถึงเรื่องราว ผู้คนในประเทศอื่นรอบ ๆ เรา
กาพย์พระไชยสุริยา ใช้เป็นบทเรียน ให้ภาพเสมือนบ้านเมืองสมัยนี้

ข้าเฝ้าเหล่าเสนา มีกิริยาอัชฌาศัย พ่อค้ามาแต่ไกล ได้อาศัยในพารา
ไพร่ฟ้าประชาชี ชาวบุรีก็ปรีดา ทำไร่ข้าวไถนา ได้ข้าวปลาแลสาลี
อยู่มาหมู่ข้าเฝ้า ก็หาเยาวนารี ที่หน้าตาดีดี ทำมโหรีที่เคหา ค่ำเช้าเฝ้าสีซอ เข้าแต่หอล่อกามา
หาได้ให้ภริยา โลโภพาให้บ้าใจ ไม่จำคำพระเจ้า เหไปเข้าภาษาไสย ถือดีมีข้าไท ฉ้อแต่ไพร่ใส่ขื่อคา
คดีที่มีคู่ คือไก่หมูเจ้าสุภา ใครเอาข้าวปลามา ให้สุภาก็ว่าดี ที่แพ้แก้ชนะ ไม่ถือพระประเวณี
ขี้ฉ้อก็ได้ดี ไล่ด่าตีมีอาญา

๓) นิราศสุพรรณ เป็นโคลงสี่สุภาพ

...เดือนช่วงดวงเด่นฟ้า....ดาดาว
จรูญจรัสรัศมีพราว.........พร่างพร้อย
ยามดึกนึกหนาวหนาว......เขนยแนบ..แอบเอย
เย็นฉ่ำน้ำค้างย้อย..........เยือกฟ้าพาหนาว