ถามท่าน เตช

กระทู้สนทนา
1. ท่านเตช บอกว่า ทันที ที่มีปัญญา อวิชชา จะหาย ปัญญาคือ การ ระลึกได้ว่า เราไม่มีตัวตน และเมื่อปัญญาหาย อวิชชา ก็มา "ขณะที่อวิชชาหาย" นั่นล่ะ คือนิพพาน

ผมสงสัยว่า เมื่อขนาดปัญญาดับ แล้วอวิชชา โผล่มาใหม่ อวิชชา โผล่มาจากไหนครับ ของที่ไม่มีรากเหง้า จู่ ๆ โผล่มาจากความว่างเปล่า ? ได้อย่างไร
เช่นเดียวกับ ปัญญา ปัญญา มีรากเหง้ามาจากอะไรครับ จู่ ๆ ก็โผล่ออกมา โผล่มาจากไหนครับ "แล้วอะไรทำให้ อวิชชา กับ วิชชาดับไป"

2. ท่านเตช บอกว่า จิตไม่มีดวง แต่การที่จิตมีการระลึกอะไร สักอย่าง แล้วดับไปเป็นช่วง ๆ "และในขณะที่หลับและไม่ฝัน" คือจิตดับไป
การที่จิตดับ และจิตโผล่เป็นช่วง ๆ นั้น สงสัยว่า จิตท่านเตชนี่ ระยะเวลานานห่างกันเพียงใด

เช่นท่านเตช ใจจดจ่อ อยู่กับ บทสวดมนต์ ยาวห้านาที จิตท่านเตชจะอยู่ถึงห้านาที หรือไม่  และขณะที่หลับและไม่ฝัน คือไม่มีจิต หรือไม่

3. ท่านเตชบอกว่า นิพพาน เป็นภาวะไม่มีทุกข์ เกิดจากการเข้าใจว่าไม่มีตัวเรา เป็นช่วง ๆ จนกว่าจะมีอวิชชา เกิดขึ้นใหม่ (อันนี้ ผมอาจจะเข้าใจผิด ท่านเตชอธิบายได้เลยครับ) ผมสงสัยว่า ถ้านิพพานหาย (อวิชชาเกิดขึ้นใหม่) ก็ทุกข์อีก แล้วจะต่างกับการไม่ปฏิบัติอย่างไร เมื่อที่สุดแล้ว ทุกข์ก็เกิดใหม่อีกที

หรือท่านเตช เชื่อว่า มีนิพพาน ที่หมดทุกข์ ไปเลย กับ นิพพาน เป็นช่วง ๆ สองอย่าง
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่