สวัสดีค่ะ จขกท. เพิ่งขึ้นมอสี่นะคะ อารมณ์แปรปรวนตั้งแต่เด็กประมาณประถม
แบบโวยวาย กรี๊ด ตะโกน เวลาขัดใจหรือทะเลาะแย่งของอะไรกันกับพี่อ่ะค่ะ
แต่พอโตขึ้น อาการก็หนักขึ้น ควบคุมอารมณ์ไม่ได้เลยค่ะ โมโหร้าย โกรธง่าย
ขี้อิจฉาขั้นรุนแรง บางทีสนิทกับคนนั้นมากแล้วอยู่ๆ ก็เปลี่ยนมาเกลียดเขามากๆ เฉย
แต่พอโตแล้วเวลาอยู่รร. กับเพื่อนจะเฟคโดยส่วนใหญ่ค่ะเลยไม่ค่อยมีปัญหา
แล้วก็ไม่ได้ใส่ใจเพื่อนมาก คือจริงๆ ชอบอยู่คนเดียวน่ะค่ะ แต่กับแม่คือสนิทมาก
รักมาก เล่าให้ฟังทุกเรื่อง แต่บางครั้งแม่เตือนเรื่องนิสัยเสียๆ ของจขกท. แล้ว
ก็ทะเลาะกัน จขกท. ก็ถึงกับขว้างปาข้าวของ ร้องไห้ ตะโกน ทุบตีของรอบๆ ตัว
คือรู้สึกแย่กับนิสัยตัวเองมากนะคะ บางทีอยู่ในรถก็ตะโกนให้แม่จอดรถ
แล้วเดินลงไปนอกรถ เดินหนีแม่อ่ะค่ะ คือมันก็อายนะ สภาพเหมือนเด็กใจแตก
แล้วคือพอแม่ให้พี่ตามกลับ จขกท. ก็เริ่มเหนื่อย เริ่มสงบลงได้บ้าง สักพัก
ก็คุยปรับความเข้าใจกับแม่ ขอโทษแม่ แต่เหตุการณ์มันก็เวียนกลับมาซ้ำๆ อ่ะค่ะ
อยากเปลี่ยนตัวเองนะคะ ให้ควบคุมตัวเองได้ มีสติ แต่ไม่รู้จะทำยังไง
บอกให้แม่พาไปหาจิตแพทย์แม่ก็ไม่ยอมเพราะกลัวจะเสียประวัติ เดี๋ยวสอบเข้าแพทย์ไม่ได้
จะไปเข้าค่ายธรรมะก็กลัวจะช่วยไม่ได้ เวลาโกรธจขกท. นั่งสมาธิหรือหายใจช้าๆ ไม่ได้เลยค่ะ
เลยอยากขอให้ผู้มีความรู้ทุกๆ ท่านช่วยแนะนำหน่อยนะคะ ขอบคุณค่ะ

ปล. แท็กผิดขอโทษด้วยนะคะ