คือเราโตมากับอะไรแบบนี้ตั้งแต่เด็กค่ะ อันที่จริงคุณพ่อไม่ใช่คนไม่ดีนะคะ
ท่านเป็นคนดีมากดูแลรับผิดชอบครอบครัวดีทุกอย่าง แต่ข้อเสียที่ใหญ่มากๆของคุณพ่อก็คือชอบตะโกนเสียงดังใส่คนอื่นแม้จะเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆค่ะ
คือทุกครั้งที่เราโดนเราก็จะใจกระตุกวูบเลย รู้สึกเหมือนจะร้องไห้ทุกครั้ง รู้สึกไม่ดีมากๆเลยค่ะ
พูดตรงๆว่าแค่ได้ยินเสียงก็รู้สึกไม่ค่อยดีแล้ว เราเลยไม่ค่อยชอบคุยกับคุณพ่อมาตั้งแต่ไหนแต่ไรค่ะ บางครั้งๆคุยดีๆ ท่านก็จะดูเหมือนพูดเรื่องซีเรียสไป
คือท่านเป็นอย่างงี้มาตั้งแต่เราเด็กๆแล้วทางครอบครัวฝั่งคุณพ่อก็เป็นลักษณะนี้กันหมด มันทำให้เวลาเราไปอยู่กับคนอื่นบางครั้งเราก็ติดนิสัยคล้ายๆแบบนี้ไปด้วย จนเพื่อนถามเลยว่าทำไมต้องโวยวายด้วย
คือตัวเรางงเลยค่ะว่าเราไปโวยวายตอนไหน คือจริงๆไม่ได้โกรธอะไรเลยแต่น้ำเสียงเราเหมือนโวยวายอ่ะค่ะ
เราไม่ชอบเลยค่ะที่เราเป็นแบบนี้ ตั้งแต่นั้นมาเลยพยายามปรับตัวเองให้ไม่เป็นแบบนั้น ซึ่งเพื่อนก็บอกว่าดีขึ้นเยอะเลย แต่บางครั้งเผลอๆก็มีหลุดมาบ้าง
พอจะมีวิธีไม่ให้เครียดไปกับคุณพ่อและไม่ให้ตัวเองติดนิสัยแบบนี้มั้ยคะ
คือเราไม่รู้ต้องทำยังไงเลย จะไม่คุยกับคุณพ่อเลยก็ไม่ได้อ่ะเนอะ เหนื่อยกับเรื่องนี้มาหลายปีแล้วค่ะ หลังๆแทบไม่อยากกลับบ้านเลยเพราะคนที่บ้านเป็นแบบนี้กันหมด บางครั้งเราเผลอเรอทำอะไรผิดก็โดนตะโกนด่าซะจนได้ยินไปสามบ้านแปดบ้าน
พูดตรงๆว่าเหนื่อยค่ะ