สวัสดีค่ะ

เราอยู่บ้านกับแม่และยาย แม่ออกไปทำงานข้างนอก ส่วนตัวเราทำงานที่บ้าน ซึ่งงานลงตัวโอเคดีค่ะ แต่ช่วงหลังมานี้ เราเริ่มสังเกตว่า ตัวเองมีภาวะอารมณ์รุนแรงขึ้น เหมือนคนเครียดสะสม

สาเหตุหลักๆคือ ยายเราที่อยู่บ้านด้วยกันตลอด เป็นคนที่ชอบพูดลบๆ ว่าคนนั้นคนนี้ทุกวัน แรกๆเราไม่ได้รู้สึกว่าเป็นปัญหาอะไร แต่หลังมานี้เราเริ่มมีอาการรำคาญ และไม่ชอบเวลาได้ยินยายพูดคำหยาบ บ่นว่าเรื่องนั้นเรื่องนี้

ขอเล่าก่อนว่า ยายเรามีปมชีวิตที่แต่ก่อนไม่ค่อยมีเงิน ตาเราก็ไปมีอีกบ้าน และยายเรามีลูกทั้งหมด 4คน แต่เสียแล้ว 3คน เหลือแค่แม่เรา ทำให้เขาค่อนข้างโกรธในโชคชะตาตัวเอง (เราเข้าใจและพยายามนึกถึงเรื่องนี้ตลอด แต่พอมันหลายปีเข้า เราเริ่มไม่ไหว) แม่เราไปทำงานข้างนอกจะกลับมาบ้านแค่ตอนเย็นก็คุยกับยายน้อย เพราะคุยทีไรก็ทะเลาะเกือบทุกที

ตัวอย่างที่เราเจอทุกวันคือ

แรกๆชอบพูดว่าคนอื่นเค้าโชคดี มีตังค์ ตัวเขาพ่อแม่ไม่มีให้, ครอบครัวทางฝั่งพ่อเราเค้าโชคดีเนอะ อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน แต่ลูกเขาตายหมด (อันนี้ยังพอเข้าใจได้) แต่หลังๆเริ่มเป็นการที่เห็นครอบครัวที่เขาอยู่กันพร้อมตาพร้อมตา เริ่มด่าเด็กว่า เด็กตอแxลบ้าง พวกเด็กมีตังค์ ถ้าเป็นยายสมัยก่อนโดนตีตายแล้วถ้าจะทำแบบนั้นแบบนี้, ดูข่าว ดูรายงาน อยู่ๆก็สบถขึ้นมา ว่าเกลียดอินี่ ตอแxลแบบนี้ (เหมือนคำพูดของพวก loser ที่โทษโชคชะตา ไม่พอใจทุกอย่าง)

เราพยายามมองผ่าน แต่พอได้ยินทุกวันเกือบตลอด 24ชม. มันเครียดจริงๆนะคะ บางทีเผลอสวนไป ก็โดนว่ากลับมา ว่าจะไปอยู่ข้างนอกเองแบบนี้ เหมือนเรากลายเป็นคนผิดไปหมดเลยค่ะ เหมือนเราต้องจำทนฟังไปจนตาย

เราควรมี mindset ต่อเรื่องนี้ยังไงดีคะ ? เราแค่อยากมียายที่ใจดี เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้เราบ้าง