เป็นแผงตามตลาดนัดทั่วไปนี้แหละคับ ไม่มีชื่อร้าน ผมเพิ่งย้ายมาจากสมุย ลองมาลงที่แรกที่นี้ ตลาดบางมด แต่ละวันแผงจะไม่ซ้ำกันเลยครับ ต้องคอยไปเสียบเจ้าประจำที่หยุดไม่มาขาย ถ้าหาไม่เจอให้ลองเดินหาดูเพราะตลาดไม่ใหญ่นัก หรือไม่ก็ถามแม่ค้าในตลาดว่า ร้านขนมถ้วยนึ่งสด เดี๋ยวเค้าจะบอกเอง          ยังอยู่ในตูเย็นอยู่เลย 3 กล่อง ฮ่าๆๆๆๆ                                                    ตัวผมกับแฟนยังเป็นวัยรุ่นอยู่เลย อายุประมาณ 24 -25 เพิ่งย้ายมากจากสมุยครับเคยเปิดร้านก๋วยเตี๋ยวแต่ไปไม่รอด ตอนแรกๆๆก็โออยู่น่ะ หลังจากประฏิวัติก็เริ่มขายแย่ๆลงๆจนต้องปิดกิจการแล้วย้ายมากรุงเทพ จริงก็ย้ายกลับมาบ้านที่สมุยได้ไม่นานนี้เองก็มาจากกรุงเทพนี้แหละ แต่พอกิจการก๋วยเตี๋ยวไปไม่รอดก็ย้ายกลับกรุงอีกครั้ง งงมั้ยครับ                                    ผมว่าผมเป็นคนตอนรับลูกค้าได้ปากหวานมากๆๆๆ และผมก็ชอบกินขนมถ้วยอยุ่แล้ว เชิ่อมั้ยเค้าบอกว่าถ้าเราขายของกินอะไรสักอย่างเราจะเบื่ออย่างนั้นไปเลย แต่สำหรับผมนี้แปลก ผมกินขนมของผมได้ทุกวันและต้องเอากลับมากินที่บ้านด้วยอย่างน้อย 3 กล่อง ผมมาลงตลาดบางมดได้ 3วัน  พ่อค้าแม่ค้าแถวนั้นสนิทกับผมเกือบทุกคนไม่รู้ทำไม  เคยมีแม่ค้าขายพักฝั่งตรงข้ามมาพูดกับป้าขายข้าวขาหมูแผงติดกันกับผมว่า ผู้ชายคนนี้ ทั้งเก่งและน่าสงสารมาก  พี่แกบอกว่ามาขายได้ 5 วัน พ่อค้าแม่รู้จักแกเกือบทุกคน เหตุผลที่ 1. ขายดีคนนี้ยืนมุงกันใหญ่เลย 2. ยิ้มและมีสัมมาคาราวะ 3. เวลาผมจับแผงใหนได้ผมจะพูดออกตัวกับแผงช้างๆก่อนเลยว่า "พี่คับผม ผมมาใหม่ มาขายขนมถ้วย ถ้าใอความร้อนในหม้อนึ่ง มันไปกระทบพี่ผมต้องของอภัยน่ะครับ ผมยังใหม่ (อันนี้แกไปเล่าให้ผมฟังเองเลยจนพ่อค้าแม่ค้าแถวนั้นแพ้ใจพี่ผมหมดพีเค้าบอกมาอย่างนี้ ผมนีปลื้มทั้งวันครับ   พูดแล้วเดียวบางคนหาว่าผมอวยตัวเอง 5555 ) อีกอย่างที่จะบอกคือพ่อค้าแม่ค้าที่นี้กว่าจะมีทีประจำกับเค้าต้องขายเป็นปีๆๆ บางคนบอกว่า ขายตั้งแต่ยังไม่มีหลังครโครงเหล็ก ต้องเอาร่มกันมาเอง แต่ไม่รู้ทำไมผมลง 5 วัน พี่ผู้จัด ดันให้ทีประจำกับผมครับ แต่อาจจะทำเลหลังๆๆไม่ดีอันนี้ผมก็โอเคแล้วครับ จะได้ไม่ต้องไปคอยเสียบแพงอื่นๆที่เค้าไม่มา อารมเหมือนพวกสัมพเวสียังไงยังงั้น แต่ตอนนี้โอเคแล้ว   ทีนี้ก็ถึงเรื่องน่าสงสารของผมแล้วคับ แต่คงไม่ถึงกับต้อง ร้องให้หนักมาก 5555   เวลามาขายจะต้องมากัน 3 คน น่ะครับ เมียและลูก (ลูกอายุ 1 ขวบ ครึ่งมั้งถ้าจับไม่ผิดวัยกำลังซน)  เพราะอยู่กันแค่สามคน ตอนลำบากสุดคือตอนวิ่งไล่จับลูกในตลาดมั้ง พยามกันไม่ให้เข้าไปใกล้เตาแก๊ชมั้ง เหนื่อยกว่าขายขนมอีก เพราะอย่างนี้แหละคนในตลาดถึงเห็นใจและสงสารผมน่ะ ในความคิดผม

---

---

---

  

---

---

วันไหนดีหน่อยก็มีน้องมาช่วยขาย  โอเคดราม่าพอแหละ ก็อย่าลืมมาอุดหนุนผมด้วยน่ะครับน่ะคราฟ อยากให้มาลองว่าขนมถ้วยโบราณสูตรสมุยใส่น้ำตาลแดงนี้อร่อยกว่าใบเตยอีก ฟันธง ผมไปตะเวนชิมมาหมดแล้วครับตั้งแต่ ดาวคะนอง จอมทอง ยันบางบอน จนถึงตลาดเปิดท้ายโลตัส ราม 2 ในความรู้สึกผม ผมว่ามันจืดๆๆไป และถ้าเรื่องนึ่งสดๆๆตะเวนไปทั่วผมยังหาไม่เจอเลย อาจจะมีแต่แค่ผมยังไม่รู้แหละถ้ารู้ผมจะรีบไปชิมเลยยิ่งร้านไหนขายดีๆแนะนำมาด้วยผมอยากไปลองเพราะบางที่คนกรุงเทพกับคนใต้ๆๆ อาจจะชอบรสชาติไม่เหมือนกันแล้วผมจะเอามาปรับปรุ่ง ดังคำโบราณที่ว่า เข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตาม ยังไงใครที่เข้ามาอ่านแนะนำให้ช่วยโปรโมทให้ด้วยน่ะครับขอให้ช่วยโปรโมทร้านให้หน่อย ช่วยไปบอกต่อคนในออฟฟิต หรือ เพื่อนญาตืพี่น้อง ว่าถ้าชอบหนมถ้วยนึ่งสดๆๆ ให้มาที่ผมเลยตลาดบางมด พระราม 2 ติดกับ สน บางมดเลย  ลืมบอกไปอีกอย่าง ร้านผมให้ชิมฟรีได้1ถ้วยไม่อร่อยไม่พอใจไม่ซื้อไม่ว่ากัน ชิมฟรีได้เลยนี้เรื่องจริง นี้แหละที่ได้ใจคนทั้งตลาด ลืมบอกไป บางทีผมไม่เป็นที่ครับ ทั้งตลาดพิบูล ตลาดเปิดท้ายโลตัสราม 2 ก่อนถึงแยกกาจณา ถ้าอยากกิน เอาเบอร์ผมไปดีกว่าครับ ถ้าอยู่ใกล้ๆๆ ที่ผมขายผมไปส่งให้พี่ๆฟรีเลย แต่ถ้าอร่อยต้องบอกต่อน่ะ นี้ครับเบอร์ผม [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้0980203860 ผมชื่อละไมครับ เพื่อนเรียกผมว่า ละไม ใจดี 555 แล้วเจอกันใหม่ พี่น้องชาวไทย (แหละนี้คือกระทู้แรกของผมเขียนผิดสะกดผิดต้องขออภัยน่ที่นี้ครับ) https://www.facebook.com/Lamai.poon นีเฟสผมครับแอดมาได้เลย ผมจะบอกว่าภายใน 22 เดือน หรือ 1 ปี กับอีกสิบ เดือน ผมค้าขายมาเยอะมากครับ  
      เริ่มแรกเลยผมเป็นตากล้องในเครือ ทีวี บูรพา ถ่ายรายการนางกวักแก่จนครับทางช่อง cth ถ้าจำไม่ผิดน่ะเป็นช่องอาชีพ ช่องทางทำมาหากิน ร้านไหนดัง เจ้าไหนอร่อย ผมไปถ่านมากนักต่อนักครับ และนี้แหละคือจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมอยากออกมาทำอาชีพค้าขายแบบพ่อค้าแม่ขายที่ผมได้ไปถ่ายทำเพราะแต่ละคนได้รายวันนึงไม่ต่ำกว่า 7000-10000 เพราะเจ้าไหนไม่ดีจริงเราไม่เอาเค้าออกรายการแน่นอนจริงมั้ย ตอนั้นผมถ่ายเฉพาะ เสาร์ อาทิต ตกวันละ 1500 รวม 2 วันได้เกือบ 3000 แค่นี้ก็เยอะแล้วสำหรับผม แต่รายได้ของเคสที่ผมไปถ่ายเป็นบ่อเกิดแห่งกิเลศโดยแท้
   หลังจากนั้นได้ไม่นาน ผมเลยตัดสินใจลาออกจากงานตากล้อง เพราะอย่างไงเราถือว่างานตากล้องจะมารับแบบฟรีแลนช์ก็ได้เลยตัดสินใจออกมาขายสลัดกับแฟนครับ และมีน้ำส้มคั่นสดๆน้ำขวดใสถุงแจมๆๆมาด้วยจำได้เลยไปเช่าที่ฝั่งตรงข้ามพาต้าปิ่นกล้าใต้สะพานลอยเดือนละ 5000 บ มัดจำ อีก 5000 รวมเป็น 10000 ถ้วน

หลังจากลาออกจากงานตากล้อง ในใจคิดว่าต้องทำอย่างไงก็ได้ แผงสลัดและน้ำส้มคั่นของผมทำรายได้อย่างต่ำ วันล่ะซัก 1200 บาท ก็ยังดี เพื่อทดแทนสิ่งที่เสียไปอาทิตละเกื่อบ 3000 บาท จากการถ่ายรูป  คิดดูถ้าผมขายได้วันละซัก 1200 หักต้นทุนแล้ว อย่างน้อยก็ยังเหลือซัก 600-700 ต่อวัน x 7วัน 4550-5000 บาทต่อสัปดา และเราได้เป็นนายตัวเองด้วย ผมชอบค่าขายตั้งแต่เด็กๆๆ เลยชอบด้านนี้  แต่สิ่งที่ฝันกับสิ่งที่คิดมันสวนทางกันโดยสิ้นเชิงครับ ยอดขายต่อวัน ทั้ง สลัด น้ำส้มคั่น รวมกันแล้ววันนึงได้ประมาณ 300 -400 อย่าว่าแต่กำไรเลย ทุนยังไม่ได้คืนเลยครับ ไหนจะค่าที่อีก เดือนละ 5000 ถ้าให้คิดเป็นรายวัน ก็ตก วันละ 170 บาท ไม่ว่าผมจะขายได้เท่าไหร่ค่าที่ผมจะแยกไว้ต่างหากเลย กลัวพอสิ้นเดือนแล้วไม่มีจ่ายเค้า หักค่าที่ 170 หักค่าน้ำแข็งที่ลงไว้ใส่น้ำส้มคั่นอักครึ่งกระสอบ 40 บาท ต่อวัน ค่าผักอีกที่ต้องไปซื้อจากตลาดวันนึงไม่ต่ำกว่า 300 ร้อย นี้ยังไม่รวมค่าแท็กซี่อีกน่ะเพราะตอนั้นยังไม่มีรถ ค่าส้มเขียวหวานถุงละ 170 บาท ได้ 10 กิโล พอเอามาคั่ยแล้วได้ไม่ถึง 10 ขวด หักไปหักมา เจ๊งครับถ้ายังมียอดขายอยู่อย่างนี้แค่น้ำสลัดเราก็ไม่ได้ทำเองน่ะตอนนั้นแฟนไปรับมา กิโลละ 160 บาท ตัดสินใจเลิกๆๆๆๆ เปลี่ยนสินค้าที่จะขาย เพราะเพิ่งจะเช่าที่ได้ไม่ถึง 12 วันเอง ก็เข้าเนื้อแล้ว จะคืนไม่ครบเดือนเจ้าของไม่คืนเงินมัดจำด้วย  คิดไปคิดมา มานึกขึ้นได้ว่าเคยช่วยแม่นึ่งขนมถ้วยตอนอยู่สมุย แต่นึ่งเป็นอย่างเดียวน่ะแม่เป็นคนผสมแป้ง เลยตัดสินใจขายขนมถ้วยดีกว่าเพราะเท่าที่ทราบขนมถ้วยกำไรประมาณ 60-70  % ของเงินทุนอะถ้าขายได้หมดอะน่ะ อีกอย่างเคยเห็นแต่เค้าห่ามขายไม่เคยเห็นใครนึ่งสดเลย กะว่าถ้าผมขายแบบนึ่งสดๆๆ ตรงนั้นแถวป้ายรถเมล์คนต้องสนใจและขายได้แน่ๆๆ รอบนี้ผมพยามคิดแบบรัดกลุ่มและมีเหตุและผลสุดแล้ว เอาจริงเอาจังมาก แฟนก็จบทางด้านอาหารมา ป.ตรี ไว้ค่อยให้แม่กะแฟนคุยกันเรื่องส่วนผสม ผมอะคนใจร้อนนึกจะทำไรอีกวันผมไปซื้ออุปกรณ์มาเลยทั้งที่แฟนยังผสมแป้งไม่เป็นเลย แล้วก็เอามาจนแล้ว นี้ยังไม่รวมเตากับแก๊ซน่ะอีเจ้เจ้าของหอมันไม่ยอมให้เอาขึ้นห้องเพราะกลัว และเป็นกฏขอหอพัก เลยฝากยามไว้ข้างล่าง รวมๆแล้วไปๆๆมาางบบานเกือบ 12000 บาทครับ คิดในใจเราต้องไม่ผาดอีกแล้วน่ะ ลงไปเยอะมาก   (ไว้ค่อยมาต่อใหม่น่ะดึกแล้วพรุงนี้ต้องไปขายขนมถ้วยอีก  ลืมบอกไปเรื่องที่เล่ามาตะกี้อะ 2 ปี ได้มั้งส่วนตอนนี้ ทำเป็นอาชีพแล้วมีลูกค้าประจำด้วย ไว้ต่อพรุงนี้เด้อ