สัมมาทิฏฐิ คือความเห็นชอบหรือถูกต้อง อันเป็นองค์ประกอบตัวแรกของมรรค ของอริยสัจ ๔ ของพระพุทธเจ้า

การเกิดสัมมาทิฏฐิจะต้องทำลายสังโยชน์หยาบๆ ๓ ตัวแรกที่เป็นเพียงความเห็นผิด ๓ ประการให้ได้

ตัวแรกก็คือ สักกายทิฏฐิ คือความเห็นว่าในชีวิตของเรานี้มันมีสิ่งที่เป็นแก่นหรือตัวตนที่แท้จริง ที่จะมาสืบต่อเอาไว้ได้เรื่อยไปแม้ไม่มีร่างกายแล้ว ที่ทำให้เกิดความเชื่อเรื่องการเวียนว่ายตาย-เกิดทางร่างกาย เรื่องนรกใต้ดิน สวรรค์บนฟ้า เรื่องเทวดา นางฟ้า ชนิดที่เป็นตัวตนบุคคล เป็นต้น ขึ้นมา ซึ่งการทำลายสักกายทิฏฐิก็ต้องพิจารณาถึงการเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับหายไปของขันธ์ ๕ (ร่างกายกับจิตใจ) โดยใช้เหตุใช้ผลจากสิ่งที่เรามีอยู่จริงในปัจจุบันโดยตามหลักวิทยาศาสตร์ ไม่ใช้ความเชื่อใดๆ ก็จะทำให้เข้าใจและเห็นแจ้งเรื่องความเป็นอนัตตา (ไม่ใช่ตัวตน) และสุญญตา (ความว่างจากตัวเรา) ของร่างกายกับจิตใจรวมทั้งทุกสิ่งที่เกี่ยวข้องกับเราได้

ตัวต่อไปก็คือ วิจิกิจฉา คือควาลังเลสงสัยใจสิ่งที่เราเคารพนับถืออยู่ อันได้แก่ในพระพุทธเจ้าว่ามีจริงหรือไม่? ในพระธรรมว่าช่วยดับทุกข์ได้จริงหรือไม่? และในพระสงฆ์ว่าในปัจจุบันมีอยู่จริงหรือไม่?

ตัวต่อไปก็คือ สีลพรตปรมาส คือการประพฤติศีลและข้อวัตรต่างๆอย่างผิดจุดประสงค์ที่แท้จริง เช่น ทำไปเพื่อมีฤทธิ์มีเดช หรือเพื่อโอ้อวด หรือเพื่อหวังเอกลาภ ชื่อเสียง หรือเพื่อจะได้เกิดเป็นเทวดา หรือเพื่อสั่งสมบารมีเอาไว้ไปนิพพานเอาในชาติหน้า เป็นต้น

สรุปได้ว่า สัมมาทิฏฐิ คือความเห็นชอบหรือถูกต้อง อันเป็นองค์ประกอบตัวแรกของมรรคมีองค์ ๘ ถ้าขาดสัมมาทิฏฐิ มรรคมีองค์ ๘ ก็จะผิดพลาดไปหมด เมื่อมรรคผิดพลาด ก็ดับทุกข์ของจิตใจในปัจจุบันไม่ได้