"ตอนทำงานประจำกับองค์กรต่างประเทศ มีวันลาพักร้อนได้ปีละ 30 วัน ซึ่งต้องใช้ให้หมดในปีนั้น ไม่มีการโอนมาทบปีต่อมา ถ้าใกล้สิ้นปีแล้วยังไม่ได้ใช้พักร้อน นายจะเรียกไปนั่งคุย ถามว่ามีปัญหาอะไรถึงยังไม่พัก พร้อมเทศนาเรื่องข้อดีของการได้ลาพักไปเบรคตัวเองจากความจำเจเดิมๆ ไปศึกษาหาความรู้คอร์สสั้นๆเพิ่มเติม ให้ฟังยาวววววว ....

เวลาลาพัก ส่วนมากจะลาติดต่อกันยาวเป็นวีคสองวีค บางทีก็ลายาวจนครบวันลาที่มีทั้งหมดเลยก็มี..พอแจ้งลาพัก นายจะมอบหมายเพื่อนบางคนให้มาช่วยดูแลงานในส่วนของเรา ก่อนที่เราจะไม่เข้าออฟฟิศ ก็ต้องส่งจดหมาย ตั้ง auto reply email แจ้งคนที่เราติดต่องานด้วยว่าเราจะลาพักนานแค่ไหน และระหว่างนี้งานที่เราทำอยู่ใครจะประสานงานต่อ...เพื่อนที่มารับงานต่อ ก็ไม่เคยเจอใครทำหน้าง่อยใส่ให้เรารู้สึกผิด ประมาณ ว่าเราไม่อยู่ งานเขาเลยต้องเยอะขึ้น เหนื่อยขึ้น กลับบ้านช้า บลา บลา บลา ....มีแต่ เออ ไปพักนะ กลับมาหวังว่าจะเห็นไอเดียใหม่ๆนะ อย่าลืมส่ง postcard มาบ้างล่ะ

ตอนอยู่บริษัทคนไทย มีวันลาพักร้อนได้ปีละ 14 วัน ต้องใช้ให้หมดในปีงบประมาณนั้นๆ แต่ต้องแจ้งขออนุญาตลาล่วงหน้าอย่างน้อย 6 วีค ถ้าลาฉุกเฉินต้องใช้ลากิจหรือลาป่วยแทน ซึ่งถ้าใช้มากก็จะมีผลต่อการพิจารณาปรับเงินเดือนและโบนัส และในฐานะมีตำแหน่งเป็น key person จะลางานติดต่อกันนานเกินกว่า 3 วันไม่ได้ (นั่นแปลว่า การลาวันพุธถึงศุกร์ แล้วหวังจะได้เสาร์อาทิตย์พ่วงด้วย เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้)...ระหว่างที่ลา ต้องเปิดมือถือไว้ตลอดเวลา สัญญาณ internet ต้องแรง เร็วและพร้อม หากลูกค้ามีปัญหา ต้องสามารถ VDO Call พร้อมจัดการแก้ปัญหาให้ลูกค้าได้ทันที นั่นแปลว่า อาจจะต้องแพคกระเป๋ากลับมากรุงเทพ เพื่อจัดการปัญหาให้ลูกค้าได้ทุกเมื่อ...ถ้าต้องฝากงานให้เพื่อนช่วยประสานงานต่อไว้ระหว่างลาพักร้อน เพื่อนมักจะโอดครวญสารพัดความลำบากในการมาช่วยรับผิดชอบงานเราเพิ่ม จนเรารู้สึกผิด

ก็ไม่แปลกใจ ถ้าคนทำงานทุกวันนี้หลายต่อหลายคน จะขอทำงานเพียงแค่ให้มันผ่านไปวันๆ ไม่คิดที่จะมีเวลาหยุดพักเพื่อซ่อมบำรุงความคิดสร้างสรรค์หรือเพิ่มเติมทักษะความรู้ใหม่ๆเพื่อพัฒนาตัวเองเอาเสียเลย ก็ขนาดแค่ขอลาพักร้อนยังยาก ...เรื่องอื่นอย่าไปคิดเล๊ยยย!!"

https://www.facebook.com/GuzzieAng