ทักษินคือตัวปัญหาและเป็นต้นเหตุให้เกิดความขัดแย้ง
ก่อนหน้าที่จะมีทักษิน
รบไทยเป็นรบผสม คือเอาดินกลับเลนมาปั้นรวมกัน รบหลายพรรคก็แบ่งเค็กกัน ฝ่านค้านก็แค่นั้งรอวันหน้าก็มีโอกาศเป้นรบได้
รบผสมวันๆก็คอยขัดขากันเอง ไม่ต้องไปคิดเรื่องอื่นๆ
หลังจากมีทักษิน
สิ่งแรกที่ทักษินทำคือคืนเงินไอเอมเอฟ ไทยฝื้นจากการเป็นทาษไอเอ็มเอฟ บริหารประเทศอย่างรวดเร็วฉับไว ทุกเรื่องสำเร็จทุกเรื่อง จนคะแนนนิยมพรุ้งพรวด
สมัยที่สองของทักษินได้สสถึง360คน ได้จัดตั้งเป็นรบพรรคเดียว ผู้ที่บริหารสั่งการมีคนเดียวคือทักษิน ฝ่ายค้านแตะต้องไม่ได้ อำนาจอยู่ในมือทักษินแต่ผู้เดียว ทุกนโยบายที่ว่าทำไม่ได้ก็ทำได้ทุกเรื่อง
แล้วคราวนี้กลุ่มอำนาจเก่าที่มีผลประโยชน์ทางการเมืองก็แห้งเหี่ยวคาต้น ฝ่ายค้านก็อดอยากปากแห้ง ยิ้งทักษินบอกจะเป็นนายกต่อไปอีก12ปี ยิ้งอกแตกตาย แปีะลิ้มถูกทักษินทุบหม้อข้าวจากรายการทีวีที่มีเรทติ้งดี ต้องไปจัดที่สวนลุม สุดท้ายก็กลายเป็นม๊อบล้มรบ จนเป็นสาเหตุให้ทหารต้องเพื่อยึดอำนาจ
จนมีเลือกตั้งใหม่ เขียนรัฐธรรมนูญเพื่อให้การเมืองอ่อนแอ ไม่ให้รบมีอำนาจมากเกินไป ผลคือเอาไม่อยู่ นอมินีก็มาเป็นตัวแทน ได้นายกใหม่อีก3คน
เจ้ปูทุกนโยบายทำได้ โครงการใหม่คือขุดโอโมงลอดแม่น้ำเจ้าพระยา ตามด้วยรถไฟความเร็วสูง การบริหารจัดการน้ำ ขืนให้เจ้ปูอยู่ต่อ ทุกสิ่งของระบบทักษินทำได้จริง สุดท้ายฝ่ายค้านจะเหลืออะไร กลุ่มอำนาจเดิมก็อดอยากปากแห้ง
การเมืองคือเรื่องผลประโยชน์แย่งชิงอำนาจ ไร้ความปราณีปิดกรุงเทพได้จับชาวนาเป็นตัวประกันได้
ทักษินมีดีตรงที่ คืนความสุขประชาชน ด้วยงบประมาณเงินภาษีประชาชน
แต่อำนาจจากฝั่งอนุรักษ์(ความดักดาน)นิยมไม่มี ถึงจะมีก็ทำไม่ได้ รบพี่ม๊ากไครมีโครงการดีๆมาแลกเงินไป แค่โครงการยังคิดไม่ได้เกิดมาทำไม
นโยบายของทักษินที่ประชาชนส่วนรวมได้ประโยชน์ ยังเป็นต้นทุนให้แก่ประชาชน 30บาท กองทุนหมู่บ้าน อีกหลายโครงการก็ยังดำเนินอยู่
ถึงวันนี้ นโยบายของเจ้ปูก็ยังถูกสานต่อ
การเป็นนายกที่ทั้งดีทั้งเก่งมันยากไหม ถ้ามีความตั้งใจจริง
แต่ที่ผ่านมาคือ แค่โครงเป็นก็เป็นนายกได้แล้ว
ทักษินคือตัวปัญหาและเป็นต้นเหตุให้เกิดความขัดแย้ง
ก่อนหน้าที่จะมีทักษิน
รบไทยเป็นรบผสม คือเอาดินกลับเลนมาปั้นรวมกัน รบหลายพรรคก็แบ่งเค็กกัน ฝ่านค้านก็แค่นั้งรอวันหน้าก็มีโอกาศเป้นรบได้
รบผสมวันๆก็คอยขัดขากันเอง ไม่ต้องไปคิดเรื่องอื่นๆ
หลังจากมีทักษิน
สิ่งแรกที่ทักษินทำคือคืนเงินไอเอมเอฟ ไทยฝื้นจากการเป็นทาษไอเอ็มเอฟ บริหารประเทศอย่างรวดเร็วฉับไว ทุกเรื่องสำเร็จทุกเรื่อง จนคะแนนนิยมพรุ้งพรวด
สมัยที่สองของทักษินได้สสถึง360คน ได้จัดตั้งเป็นรบพรรคเดียว ผู้ที่บริหารสั่งการมีคนเดียวคือทักษิน ฝ่ายค้านแตะต้องไม่ได้ อำนาจอยู่ในมือทักษินแต่ผู้เดียว ทุกนโยบายที่ว่าทำไม่ได้ก็ทำได้ทุกเรื่อง
แล้วคราวนี้กลุ่มอำนาจเก่าที่มีผลประโยชน์ทางการเมืองก็แห้งเหี่ยวคาต้น ฝ่ายค้านก็อดอยากปากแห้ง ยิ้งทักษินบอกจะเป็นนายกต่อไปอีก12ปี ยิ้งอกแตกตาย แปีะลิ้มถูกทักษินทุบหม้อข้าวจากรายการทีวีที่มีเรทติ้งดี ต้องไปจัดที่สวนลุม สุดท้ายก็กลายเป็นม๊อบล้มรบ จนเป็นสาเหตุให้ทหารต้องเพื่อยึดอำนาจ
จนมีเลือกตั้งใหม่ เขียนรัฐธรรมนูญเพื่อให้การเมืองอ่อนแอ ไม่ให้รบมีอำนาจมากเกินไป ผลคือเอาไม่อยู่ นอมินีก็มาเป็นตัวแทน ได้นายกใหม่อีก3คน
เจ้ปูทุกนโยบายทำได้ โครงการใหม่คือขุดโอโมงลอดแม่น้ำเจ้าพระยา ตามด้วยรถไฟความเร็วสูง การบริหารจัดการน้ำ ขืนให้เจ้ปูอยู่ต่อ ทุกสิ่งของระบบทักษินทำได้จริง สุดท้ายฝ่ายค้านจะเหลืออะไร กลุ่มอำนาจเดิมก็อดอยากปากแห้ง
การเมืองคือเรื่องผลประโยชน์แย่งชิงอำนาจ ไร้ความปราณีปิดกรุงเทพได้จับชาวนาเป็นตัวประกันได้
ทักษินมีดีตรงที่ คืนความสุขประชาชน ด้วยงบประมาณเงินภาษีประชาชน
แต่อำนาจจากฝั่งอนุรักษ์(ความดักดาน)นิยมไม่มี ถึงจะมีก็ทำไม่ได้ รบพี่ม๊ากไครมีโครงการดีๆมาแลกเงินไป แค่โครงการยังคิดไม่ได้เกิดมาทำไม
นโยบายของทักษินที่ประชาชนส่วนรวมได้ประโยชน์ ยังเป็นต้นทุนให้แก่ประชาชน 30บาท กองทุนหมู่บ้าน อีกหลายโครงการก็ยังดำเนินอยู่
ถึงวันนี้ นโยบายของเจ้ปูก็ยังถูกสานต่อ
การเป็นนายกที่ทั้งดีทั้งเก่งมันยากไหม ถ้ามีความตั้งใจจริง
แต่ที่ผ่านมาคือ แค่โครงเป็นก็เป็นนายกได้แล้ว