สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเราในพันทิปเลย ปกติเป็นคนชอบอ่านกระทู้แต่ไม่เคยสมัคร จนวันนี้คิดว่าที่นี่แหละเป็นที่ที่คงจะมีคนรับฟังปัญหาของเราได้
แนะนำตัวก่อนนะคะ เราอายุ 22 ปีค่ะ เพิ่งเรียนจบป.ตรี เราเป็นลูกคนเดียวของบ้าน ฐานะที่บ้านค่อนข้างดี เราอยากได้อะไรพ่อแม่ก็หาให้หมด เราคิดว่าชีวิตเราแทบจะมีพร้อมหมดทุกอย่าง ขาดก็แต่ความรักและความเข้าใจจากคนรอบข้างค่ะ
พ่อเราเป็นคนอารมณ์ร้อนมาก เวลาโกรธ โมโห ก็มักจะมาลงที่เรากับแม่ แม่ต้องยอมพ่อตลอดเพราะคิดเสมอว่าท่านเป็นคนหาเลี้ยงครอบครัวเพราะแม่เราก็เป็นแม่บ้านเฉยๆ ส่วนเรา ... ไม่เหมือนกับแม่ค่ะ ไม่อยากยอมก็ต้องยอม ห้ามเถียงต้องเก็บต้องกลั้นไว้ จนบางทีมันทนไม่ไหวต้องไปนั่งร้องไห้คนเดียว เวลาเราอยู่กับเพื่อน ถ้าเราโกรธหรือเราไม่พอใจ เราจะเหวี่ยงทันทีค่ะ จะแสดงออกให้เห็นชัดๆเลยว่าไม่พอใจ ผิดกับเวลาอยู่ที่บ้านเพราะเราไม่สามารถทำสิ่งเหล่านี้ได้เลย เรารู้นะคะว่าไม่ควรเหวี่ยงวีนใส่เพื่อน ทั้งๆที่เพื่อนก็ยอมเราตลอด แต่มันเหมือนควบคุมตัวเองไม่ได้เพราะเราเก็บกดมาจากที่บ้านมากๆ พอมันหาที่ระบายไม่ได้สุดท้ายเลยต้องมาลงที่คนอื่นเหมือนเวลาที่พ่อมาลงที่แม่กับเรานี่แหละค่ะ
เราเคยคิดอยากตายเพราะทนสภาพนี้ไม่ไหว มันอึดอัดมาก แต่พอได้สติเราจะคิดถึงหน้าแม่และคนในครอบครัวคนอื่นๆค่ะ ทุกคนคงเสียใจถ้าเราตายไป
ตอนนี้เรากำลังมีปัญหากับเพื่อนสนิทอยู่เพราะเรื่องอารมณ์ แล้วเพื่อนดูเหมือนจะหมดความอดทนกับเราแล้วล่ะค่ะ เราโทรไปอธิบายให้เพื่อนเข้าใจแต่เขาก็มาโพสว่าเราบนเฟสบุ๊ค เราก็เริ่มทำใจแล้วค่ะ เพราะทุกอย่างมันเกิดจากตัวเราเอง เรากับเพื่อนสนิทกันมากนานมากตั้งแต่สมัยมัธยม บอกตรงๆเราไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลย เรารู้สึกเสียใจมากจริงๆ อยากจะขอคำแนะนำดีๆจากทุกคนแค่นี้ก็พอแล้วค่ะ ขอบคุณค่ะ