...องก์แปด...

    ๗๑ ลัดนิ้วสองล่องถึง       ตะลึงแลแปรปายฝัน
  ชื่นพบประสบวัน       ผันสถานย่านพักแรม ฯ
       ลัดนิ้วสองล่องแล้ว       แลถึง
  จรจรดแปรตะลึง        เล่าแคว้น
  พานพบประสบตรึง        ธิติ
  พักย่านสถานแม้น       แคบห้วงซอยถนน ฯ

       ๗๒ ที่พักใกล้ถนน        คนเดินชมเป็นของแถม
พอเพียงพักค้างแรม        แจ่มบรรเจิดเริ่ดในตน ฯ
       สถานพักอยู่ใกล้        กะถนน
คนเตร็ดเตร่จรดล        จรัสจ้า
พอเพียงพักสกนธ์         กายหนึ่ง คืนแฮ
จำแจ่มระบือกล้า        เกสท์เฮ้าส์ตายาย ฯ

        ๗๓ กล่าวถึงถนนนั้น       ห้าโมงยันดึกดื่นหน
มิใช่เพียงผู้คน        ถนนนั้นรถรายัง ฯ
         ถนนคนเดินนั้นว่า        ห้าโมง
เยือนย่ำระยะโยง        ดึกเข้า
ชนมรรตยโผง-        ผางบ่น รถนา
รถหลากคันเยือนเหย้า       ย่ำแคว้นงงไฉน ฯ

        ๗๔ จักรยานยังพอว่า       พิษควันมายานยนต์นั่ง
มอเตอร์ไซด์เซ็งจัง        รถตู้นั่งรถเก๋งมี ฯ
        จักรยานมาว่าไร้        พิษควัน
พอรถรามาขยัน        ขยักขย้อน
แหมรถเครื่องควันมัน       เหม็นกลิ่น โฉ่นอ
ตู้นั่งเคืองเครื่องร้อน        แผดร้องควันเหม็น ฯ

         ๗๕ ปล่อยให้เข้ามาได้        ยลฉงายฉงนที
ระวังหลังให้ดี         อาจมีเสียวเฉี่ยวกันไป ฯ
          เจ้าหน้าที่ปล่อยเข้า        คาใจ
สมัครสมานฤทัย         ท่องหล้า
นักท่องเที่ยวระวังไว        อาจเฉี่ยว เสียวเฮย
เดินไป่มองเพียงหน้า         แนะให้ระวังหลัง ฯ

        ๗๖ แวะทานอาหารเย็น        สุขลำเค็ญเป็นไฉน
  อิ่มท้องมากเกินไป         จุกท้องใหญ่ไร้ว่างชิม ฯ
        ภัตกิจเย็นแวะร้าน       รวงกัน
หิวสุดแสนมหันต์        บอกให้
บริโภคอิ่มเกินสรร        เสียดจุก ท้องเนอ
จึงอดชิมสนองไซร้        สะเด่าแค้นแน่นอุรา ฯ

       ๗๗ อยากทานตั้งหลายอย่าง       ช่างมันบ้างพลางฝืนยิ้ม
  ตาลายง่วงจริม       ตาตื่นยิ่งเมื่อมาเจอ ฯ
        อยากทานหลายอย่างตั้ง         มากมาย
  ทว่าจุกเจียนตาย        แต่กี้
  ลายลวงง่วงปรือปราย        ปรากฏ
  ตาตื่นฝืนระรี้         รีบจ้องใจจวน ฯ

       ๗๘ หลากหลายมากมายผู้        สัญชาติอยู่แวะเสมอ
ภาษาต่างมากเจอ      เผอเรอเพี้ยนเอียนพอตัว ฯ
         มากมายหลายหลากผู้        ผองชน
ชาวต่างประเทศยล         ย่ำหล้า
สำเนียงส่อเวียนวน         งงว่า ไรนอ
มือเมื่อยระย่อช้า       ยื่นชี้เอาไหน ฯ

        ๗๙ ก้าวเท้าเจอะวัดหนึ่ง       ชื่อกลางซึ่งมืดสลัว
ไหว้พระพาระรัว       สบายตัวสบายใจ ฯ
       บังเอิญเจอวัดนั้น         ชื่อกลาง
  มืดค่ำคัคนางค์ลาง        หลบแจ้ง
  ไหว้พระส่งสะอาง        สบายจิต
  ใจทุกข์ทนห่อนแห้ง        ห่ำชื้นชุ่มไสว ฯ

       ๘๐ วิวน้ำปายยามค่ำ       พาระส่ำยลใจหาย
น้ำแล้งต้นน้ำวาย       พาโลกกลายร้อนทันที ฯ
        วิวชลปายค่ำแคว้น        เคียงไกล
น้ำเหือดแห้งลงไป        ประสบร้อน
โอ้หรรณพสยบไพร        พาเหี่ยว แห้งแฮ
ใจห่อนเหือดยอกย้อน       เยี่ยงน้ำใจคน ฯ