วันนี้เดินเที่ยวงานกาชาดจังหวัดสุโขทัย ช่วงกลางคืน เดินชมสินค้าไปเรื่อยเปื่อย
เดินมาถึงช่วงกลางๆงานรู้สึกทางเดินแคบลง คนก็เบียดกันมากขึ้น และก็เดินต่อไปไม่ได้
ทางที่เราจะเดินตรงไปกลายเป็นเหลือแถวเดียว ส่วนทางที่เดินสวนมาเดินหน้ากระดานเบียดมา 3 แถว
จนแถวที่เราเดินจะชนกับร้านค้าข้างๆอยู่แล้ว ต้องเดินเอียงตัวเป็นบางช่วงเลย
แล้วอยู่ๆแถวก็หยุดเดิน เดินต่อไปไม่ได้ เพราะมีผู้ชายตัวใหญ่คนนึงเดินแซงขึ้นมาปิดแถว ที่เดินได้เรียงหนึ่ง
ตอนนั้นอึดอัดมากๆ คนข้างหลังก็ดันมา ข้างหน้าก็ไปไม่ได้ อากาศก็เหมือนจะหายใจไม่ออก หันมองซ้ายขวาไม่มีเจ้าหน้าที่สักคน
เริ่มรู้สึกไม่พอใจทำไมไม่มีเจ้าหน้าที่คอยจัดการตรงนี้ สักพักมีป้าคนนึงข้างหลังเราตะโกนบอก
"ช่วยเขยิบออกไปให้ทางนี้เดินบ้าง เดินกันคนละ 2 แถวซิคะ ปิดทางหมดจะไปต่อได้ยังไง คุณคนนั้นจะแซงขึ้นมาปิดแถวทำไม
แถวฉันเดินได้คนเดียวแล้วนะ คุณเห็นมั้ย" คนแถวเราก็ตบมือกัน แถวก็เริ่มขยับ เพราะผู้ชายคนนั้นเบียดกลับไปอยู่แถวตัวเอง
เป็นอะไรที่น่าอารมณ์เสียมาก โดนเบียดโดนชน อึดอัดหายใจก็ไม่ค่อยจะออก(ตัวเตี้ย ฮา...) ที่มันเป็นแบบนี้เพราะการจัดร้านค้าช่วงนั้น
จัดเบียดเข้ามาชิดกัน เหลือทางเดินประมาณ 2 เมตร แล้วก็มีแต่ร้านใหญ่ๆ ร้านที่คนหยุดเลือกหยุดดูของเยอะ
มองเข้าไปในร้าน ด้านหลังเหลือที่เป็นเมตร ที่ว่างๆทำไมไม่ขยับแผงเข้าไปด้านในอีกหน่อยก็ไม่รู้ เป็นอยู่ช่วงเดียว
ช่วงหัวงานกับท้ายงานก็เดินสะดวกสบาย หยุดดูสินค้าได้ปกติ ไม่รู้คนจัดงานคิดยังไง แม่ค้าพ่อค้า คิดเหรอว่าจัดแผงล้ำมาทางเดินจะขายดี ไม่มีใครหยุดดูของเลยเพราะมันหยุดไม่ได้ จะหยุดซื้อของคือคนข้างหลังก็เดินไม่ได้ โดนด่าอีก ไม่มีใครซื้อหรอก
อยากแต่จะเดินให้พ้นๆไปจากตรงนี้ ดูผ่านๆเห็นสินค้าน่าสนใจว่าจะกลับมาซื้อก็ไม่ไปแล้ว อย่างเซ็งเลย จัดงานกันยังไงก็ไม่รู้
เจ้าหน้าที่ไม่มีดูแลสักคน ถ้าเกิดตอนนั้นมีคนเป็นลมล้มไป อาจจะโดนเหยียบได้เลย เห็นแก่ตัวกันจังคนเราสมัยนี้
บางครั้งอยากจะหยุดคุยกันกลางทางเดิน ก็หยุดยืนเม้ากัน 4-5 คน ให้คนอื่นเดินอ้อม เดินหลีกเอง
ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าคิดอะไรถึงทำกันแบบนั้น คนไท้ย คนไทย ออริจิ ต้องแบบนี้กันใช่มั้ย
ไปเที่ยวงานกาชาด ได้เห็นนิสัยแปลกๆของคนเห็นแก่ตัว แบบไม่สนใจอะไรเลย
เดินมาถึงช่วงกลางๆงานรู้สึกทางเดินแคบลง คนก็เบียดกันมากขึ้น และก็เดินต่อไปไม่ได้
ทางที่เราจะเดินตรงไปกลายเป็นเหลือแถวเดียว ส่วนทางที่เดินสวนมาเดินหน้ากระดานเบียดมา 3 แถว
จนแถวที่เราเดินจะชนกับร้านค้าข้างๆอยู่แล้ว ต้องเดินเอียงตัวเป็นบางช่วงเลย
แล้วอยู่ๆแถวก็หยุดเดิน เดินต่อไปไม่ได้ เพราะมีผู้ชายตัวใหญ่คนนึงเดินแซงขึ้นมาปิดแถว ที่เดินได้เรียงหนึ่ง
ตอนนั้นอึดอัดมากๆ คนข้างหลังก็ดันมา ข้างหน้าก็ไปไม่ได้ อากาศก็เหมือนจะหายใจไม่ออก หันมองซ้ายขวาไม่มีเจ้าหน้าที่สักคน
เริ่มรู้สึกไม่พอใจทำไมไม่มีเจ้าหน้าที่คอยจัดการตรงนี้ สักพักมีป้าคนนึงข้างหลังเราตะโกนบอก
"ช่วยเขยิบออกไปให้ทางนี้เดินบ้าง เดินกันคนละ 2 แถวซิคะ ปิดทางหมดจะไปต่อได้ยังไง คุณคนนั้นจะแซงขึ้นมาปิดแถวทำไม
แถวฉันเดินได้คนเดียวแล้วนะ คุณเห็นมั้ย" คนแถวเราก็ตบมือกัน แถวก็เริ่มขยับ เพราะผู้ชายคนนั้นเบียดกลับไปอยู่แถวตัวเอง
เป็นอะไรที่น่าอารมณ์เสียมาก โดนเบียดโดนชน อึดอัดหายใจก็ไม่ค่อยจะออก(ตัวเตี้ย ฮา...) ที่มันเป็นแบบนี้เพราะการจัดร้านค้าช่วงนั้น
จัดเบียดเข้ามาชิดกัน เหลือทางเดินประมาณ 2 เมตร แล้วก็มีแต่ร้านใหญ่ๆ ร้านที่คนหยุดเลือกหยุดดูของเยอะ
มองเข้าไปในร้าน ด้านหลังเหลือที่เป็นเมตร ที่ว่างๆทำไมไม่ขยับแผงเข้าไปด้านในอีกหน่อยก็ไม่รู้ เป็นอยู่ช่วงเดียว
ช่วงหัวงานกับท้ายงานก็เดินสะดวกสบาย หยุดดูสินค้าได้ปกติ ไม่รู้คนจัดงานคิดยังไง แม่ค้าพ่อค้า คิดเหรอว่าจัดแผงล้ำมาทางเดินจะขายดี ไม่มีใครหยุดดูของเลยเพราะมันหยุดไม่ได้ จะหยุดซื้อของคือคนข้างหลังก็เดินไม่ได้ โดนด่าอีก ไม่มีใครซื้อหรอก
อยากแต่จะเดินให้พ้นๆไปจากตรงนี้ ดูผ่านๆเห็นสินค้าน่าสนใจว่าจะกลับมาซื้อก็ไม่ไปแล้ว อย่างเซ็งเลย จัดงานกันยังไงก็ไม่รู้
เจ้าหน้าที่ไม่มีดูแลสักคน ถ้าเกิดตอนนั้นมีคนเป็นลมล้มไป อาจจะโดนเหยียบได้เลย เห็นแก่ตัวกันจังคนเราสมัยนี้
บางครั้งอยากจะหยุดคุยกันกลางทางเดิน ก็หยุดยืนเม้ากัน 4-5 คน ให้คนอื่นเดินอ้อม เดินหลีกเอง
ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าคิดอะไรถึงทำกันแบบนั้น คนไท้ย คนไทย ออริจิ ต้องแบบนี้กันใช่มั้ย