นี่เป็นกระทู้แรกของผมนะครับ
ขอเกริ่นก่อนนะครับ ผมอายุ 22ปี เรียนอยู่ปี 4 และมีนิสัยเป็นคนชอบกินถั่วมาก (ถั่วจริงๆนะครับ ไม่ได้มีความหมายแฝง) ไม่ว่าจะถั่วลิสง ถั่วแระ ถั่วแมคคาเดเมีย ถั่วพิสตาจิโอ ฯลฯ ชอบทั้งหมด ชอบกว่าขนมขบเคี้ยวทั้งปวง
แต่ปัญหามันอยู่ที่ว่า ถั่วที่ผมทานจะต้องอยู่ในเปลือกเท่านั้น คือเป็นคนชอบแกะเปลือกครับ เวลาแกะแล้วมันรู้สึกดี มันเพลิน และรู้สึกว่ามันอร่อยขึ้น แต่ถ้าเป็นถั่วที่แกะเปลือกมาให้เรียบร้อยแล้ว ผมจะขยาดมาก และไม่กินมันเลยครับ ผมไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงไม่อยากกินถั่วที่มันแกะมาแล้ว ทั้งๆที่สบายกว่ากินง่ายกว่า แล้วทีนี้ตอนปี 2 เพื่อนๆของผมสังเกตอาการประหลาดๆแบบนี้ของผมได้ จึงเริ่มแกล้งครับ เวลากินเหล้ากันซื้อถั่วมาก็จะซื้อแต่แบบที่มันแกะแล้ว แต่ให้ผมหารค่าถั่วด้วยเพราะเหตุผลที่ว่า “ผมดันไม่กินเอง ช่วยไม่ได้” หรือบางที ซื้อแบบมีเปลือกมา แต่เอามาแกะให้หมดก่อน แล้วค่อยเอามาทานกัน
ไม่ใช่แค่เพื่อนๆครับ ที่บ้าน แม่ผมเป็นคนที่ชอบซื้อของกินมาไว้ที่บ้าน คือมีของกินไม่ขาดปากตลอด แต่เวลาซื้อมาจะชอบมาบอกให้คนในครอบครัวช่วยกินเร็วๆเพราะกลัวมันเสีย ทีนี้บางครั้งท่านซื้อถั่วแบบแกะเปลือกแล้วมา ซึ่งผมไม่ชอบกิน ท่านก็จะหงุดหงิดเล็กๆ และพูดว่า “เนี่ยไม่ช่วยกิน เดี๋ยวมันก็หืน เดี๋ยวก็ต้องเอาไปทิ้ง เสียดาย” มันไม่ใช่การทะเลาะอะไรใหญ่โต แต่มันก็ทำให้บรรยากาศในบ้านอึมครึมไปสักพัก เรื่องเล็กๆน้อยๆแบบนี้มันก็ทำให้ผมอึดอัดเหมือนกัน เคยบอกแม่ไปแล้วว่าไม่ชอบแบบแกะแล้ว แต่ท่านก็ไม่ค่อยได้ใส่ใจ คงเพราะเห็นเป็นเรื่องเล็กน้อย
เลยอยากจะถามเพื่อนๆว่าชอบกินถั่วแบบไหนกันครับ มีเปลือกหรือไม่มีเปลือก แล้วมีใครเป็นแบบผมบ้างไหม ที่ชอบแบบใดแบบหนึ่ง แล้วไม่กินอีกเลย มีปัญหากระทบกับสังคมรอบข้างบ้างไหมครับ มีวีธีจัดการอย่างไรกับมันบ้างครับ
tag
ก้นครัว เพราะเป็นเรื่องขนมของกิน
สยามสแควร์ เพราะเรื่องเพื่อนๆ
ชานเรือน เพราะความอึดอัดภายในบ้าน
ทำไมแค่นิสัยการกิน"ถั่ว"ถึงทำให้ผมมีอึดอัดกับคนรอบข้างได้ขนาดนี้ครับ?
ขอเกริ่นก่อนนะครับ ผมอายุ 22ปี เรียนอยู่ปี 4 และมีนิสัยเป็นคนชอบกินถั่วมาก (ถั่วจริงๆนะครับ ไม่ได้มีความหมายแฝง) ไม่ว่าจะถั่วลิสง ถั่วแระ ถั่วแมคคาเดเมีย ถั่วพิสตาจิโอ ฯลฯ ชอบทั้งหมด ชอบกว่าขนมขบเคี้ยวทั้งปวง
แต่ปัญหามันอยู่ที่ว่า ถั่วที่ผมทานจะต้องอยู่ในเปลือกเท่านั้น คือเป็นคนชอบแกะเปลือกครับ เวลาแกะแล้วมันรู้สึกดี มันเพลิน และรู้สึกว่ามันอร่อยขึ้น แต่ถ้าเป็นถั่วที่แกะเปลือกมาให้เรียบร้อยแล้ว ผมจะขยาดมาก และไม่กินมันเลยครับ ผมไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงไม่อยากกินถั่วที่มันแกะมาแล้ว ทั้งๆที่สบายกว่ากินง่ายกว่า แล้วทีนี้ตอนปี 2 เพื่อนๆของผมสังเกตอาการประหลาดๆแบบนี้ของผมได้ จึงเริ่มแกล้งครับ เวลากินเหล้ากันซื้อถั่วมาก็จะซื้อแต่แบบที่มันแกะแล้ว แต่ให้ผมหารค่าถั่วด้วยเพราะเหตุผลที่ว่า “ผมดันไม่กินเอง ช่วยไม่ได้” หรือบางที ซื้อแบบมีเปลือกมา แต่เอามาแกะให้หมดก่อน แล้วค่อยเอามาทานกัน
ไม่ใช่แค่เพื่อนๆครับ ที่บ้าน แม่ผมเป็นคนที่ชอบซื้อของกินมาไว้ที่บ้าน คือมีของกินไม่ขาดปากตลอด แต่เวลาซื้อมาจะชอบมาบอกให้คนในครอบครัวช่วยกินเร็วๆเพราะกลัวมันเสีย ทีนี้บางครั้งท่านซื้อถั่วแบบแกะเปลือกแล้วมา ซึ่งผมไม่ชอบกิน ท่านก็จะหงุดหงิดเล็กๆ และพูดว่า “เนี่ยไม่ช่วยกิน เดี๋ยวมันก็หืน เดี๋ยวก็ต้องเอาไปทิ้ง เสียดาย” มันไม่ใช่การทะเลาะอะไรใหญ่โต แต่มันก็ทำให้บรรยากาศในบ้านอึมครึมไปสักพัก เรื่องเล็กๆน้อยๆแบบนี้มันก็ทำให้ผมอึดอัดเหมือนกัน เคยบอกแม่ไปแล้วว่าไม่ชอบแบบแกะแล้ว แต่ท่านก็ไม่ค่อยได้ใส่ใจ คงเพราะเห็นเป็นเรื่องเล็กน้อย
เลยอยากจะถามเพื่อนๆว่าชอบกินถั่วแบบไหนกันครับ มีเปลือกหรือไม่มีเปลือก แล้วมีใครเป็นแบบผมบ้างไหม ที่ชอบแบบใดแบบหนึ่ง แล้วไม่กินอีกเลย มีปัญหากระทบกับสังคมรอบข้างบ้างไหมครับ มีวีธีจัดการอย่างไรกับมันบ้างครับ
tag
ก้นครัว เพราะเป็นเรื่องขนมของกิน
สยามสแควร์ เพราะเรื่องเพื่อนๆ
ชานเรือน เพราะความอึดอัดภายในบ้าน