3 ปีมาแล้วที่ จขกท เริ่มวิ่งอย่างจริงจัง โดยเริ่มลงแข่งในระยะมินิมาราธอน 10.5 กม. วิ่งแต่ระยะนี้ตลอด 2 ปีกว่า จนเมื่อต้นปีที่(2557) ผ่านมา  มีพี่นักวิ่งถามว่า “เคยวิ่งมากี่ระยะแล้ว”  เป็นคนถามที่แทงใจดำมาก นั่นสิทำไมถึงไม่ยอมข้ามระยะสักที เรากลัวอะไรอยู่ แล้วก็ได้รับคำตอบว่า เราต้องการความ “พร้อม” วิ่งใครเดินได้ ก็วิ่งได้ แต่วิ่งให้ดีนี้สิต้องทำอย่างไง ว่าแล้วการกระโดดข้ามกำแพงแรกก็มาถึง

              กำแพงแรก “ฮาล์ฟมาราธอน 21.1 กม.” กว่าจะลงแข่ง จขกท. ซ้อมวิ่งระยะ 21.1 ถึง 3 ครั้ง ก่อนจะไปเปิดสนามแรกที่ AIS Human run ทำไม่ต้องซ้อมเยอะ ทำไมไม่ลงแข่งไปเลย ? จขกท มีคติอย่างหนึ่งว่า “ถ้าเราจะวิ่ง วิ่งที่ไหนก็ได้ แต่ถ้าลงสนาม เราจะต้องพร้อมเท่านั้น” จบสนามฮาล์ฟแรกด้วยเวลา 1 ชม. 45 นาที


          กำแพงที่สอง “มาราธอน 42.195 กม.” แต่ละคนจะมีแรงบันดาลใจการวิ่งต่างกัน ซึ่งล้วนแต่เป็นแรงขับเคลื่อนให้ไปสู่เป้าหมายนั้น แล้วแรงบันดาลใจของ จขกท คืออะไร?? ไม่มีค่ะ แค่อยากวิ่งเท่านั้น วิ่งแล้วมีความสุข วิ่งแล้วอิสระ ยิ่งเวลาผ่านเส้นชัยยิ่งรู้สึกดีอย่างน่าประหลาด และแล้วภารกิจกระโดดข้ามกำแพงที่ 2 จึงเริ่มขึ้น