ถ้าคิดเล่นๆว่า เป้าหมายคือนิพพาน มีบันไดที่ต้องก้าวเดิน จำนวน สิบขั้นนั้น ผมเข้าใจแบบนี้ถูกต้องรึเปล่าครับ
1.สายปฏิบัติ อย่างสายวัดป่า ส่วนใหญ่จะเดินแบบเอาฌานนำหน้าคือ ได้ฌานแปดก่อน คิดเป็นแปดส่วน พอได้ฌานแปดก็มาพิจารณาส่วนที่เก้า คือ ละรูป และพิจารณาสุดท้ายคือละนาม เป็นอันเสร็จกิจ คือถึงจุดปลายทางครับ

2.สายอื่นๆ เช่น สายหลวงพ่อฤษีลิงดำ จะใช้วิธีมรรคมีองค์แปด คิดเป็นแปดส่วน ต้องพยายามสร้างบุญกุศลอย่างต่อเนื่อง พอสะสมจนครบจนเต็ม ก็ไปพิจารณา เรื่องสาเหตุของทุกข์เป็นส่วนที่เก้า และสิบดับทุกข์เป็นส่วนที่สิบเป็นอันจบ

ถ้าไม่ใช่จะเป็นแบบไหนครับ ข้อสังเกตุ ที่ผมพบคือ สายที่หนึ่ง ทางวัดจะไม่ค่อยมีพิธีกรรมอะไร ไม่มีการสร้างวัตถุมงคลเป็นต้น ส่วนสายที่สองชอบมีพิธีกรรมต่างๆทั้งปี และนิยมสร้างโน่น สร้างนี้ไปเรื่อยครับ