เวลามีปัญหาอะไรเห็นดันแต่จะใช้รัฐบาลพยุงราคาสินค้าเกษตร อ้างเงินหมุนเวียนในประเทศทั้งๆที่
มีผลต่อ GDP แค่ 10% แต่มีประชากรถึง 40% อยู่ในภาคการเกษตร อ้างเป็นเสาหลักของการพัฒนา
ทั้งๆที่จริงๆแล้วภาคอุตสาหกรรมต่างหากที่เป็นคนอุ้มภาคการเกษตรไว้ (โดยเฉพาะการส่งออก)

พอราคาตก ก็มาปิดถนน อยากให้รัฐบาลช่วยจำนำ/รับประกัน/พยุงราคา/กำหนดราคาขึ้นต่ำ
แล้วแต่จะสรรหาคำมาเรียก ไม่ว่ารัฐบาลไหนมาก็ทำอยู่แค่เนี้ย เปลืองงบประมาณจริงๆ
ทำไมไม่ทำแบบน้ำมันไปล่ะครับ ตั้งกองทุนเลย ปีไหนสินค้าเกษตรแพง เก็บภาษีโหดๆ ดึงเงินเข้ากองทุน
ปีไหนราคาตกก็เอาเงินกองทุนจ่ายออกมา ไม่ใช่แบบปัจจุบันที่ราคาแพงเก็บๆๆๆๆๆ ราคาถูกร้องรัฐบาลอุ้ม
แบบนั้นไม่เรียกว่าเห็นแก่ได้ไปหน่อยเหรอ

หรือถ้าจะอุ้มแบบรัฐบาลปัจจุบันทำไมไม่กำหนดโควตาหน่อยล่ะครับ กำหนดเลย ที่กี่ร้อยไร่ไม่สน ให้ปลูกแค่นี้
ใครปลูกเกินจับแม่มเข้าคุก ข้อหาทำ supply ล้นตลาดลำบากเพื่อนร่วมชาติ แบบนั้นก็ว่ากันไป

เพื่อนๆพี่ๆในห้องราชดำเนินว่าไงครับ