เมื่อเช้านี้ผมขับรถไปส่งแฟนขึ้นรถกลับ มหาลัย
ทะเลาะกันนิดหน่อยไม่คุยกัน เพราะเรื่อง กลัวไปไม่ทันรถรอบแรก

พอรถมาผมก็ขับรถกลับบ้านตามปกติ ระหว่างขับไปก็เปิดเพลงฟังจนมาถึงเพลง "ไกล musketeers"
ผมก็ร้องตามเพลง ไม่รู้ทำไมและไม่รู้เพราะอะไร ผมก็ร้องไห้ ในสมองคิดถึงแต่เรื่องราวในอดีตที่ผ่านมาทั้งดีและไม่ดีปนกันไป
ในใจคิดไม่น่าเลย ทำไมเราต้องพูดแบบนั้นด้วยวะทั้งทีจะพูดกันดีๆ จะได้ไม่ทะเลาะกัน คิดแล้วก็ร้องไห้มาตลอดทาง



ผมเคยทำไม่ดีกับเธอไว้ ผมเคยนอกกายเธอไปนอนกับ ผญ อื่นระหว่างที่เป็นแฟนกัน
แต่เธอก็ยังยอมรับและให้อภัยผม  ผมร้องไห้  เพราะในใจมันกำลังคิด
"เธอเสียใจแค่ไหน แอบร้องไห้รึป่าว เราคงเหมือนกับไฟให้เธอนอนกอดทุกคืน มันคงปวดร้าวมากๆ"

ผมร้องไห้โฮจบขับรถไม่ไหวต้องจอดรถข้างทาง เปิดโทรศัพท์ดูรูปที่ถ่ายด้วยกัน  
ตอนดูก็ยิ้มทั้งน้ำตา ยิ้ม หัวเราะ และร้องไห้   ถ้ามีคนเดินผ่านมาเห็นผมคงคิดว่าผมบ้านแน่ๆ
แต่มันเสียใจมากๆกับเรื่องที่ทำไว้ในอดีตมันกลับมาทำให้เราเสียใจ
แต่แฟนเราหล่ะ ต้องอยู่กับเรื่องแบบนั้นไปตลอดที่เห็นหน้าเรา แต่ต้องเก็บไว้ใจในบอกเราก็ไม่ได้
ยิ่งคิดผมก็ยิ่งร้อง กับสิ่งที่ตัวเราเป็นคนก่อ


ผมเพิ่งมารู้สึกตัวตอนนี้ว่า บทเพลงนั้นมมีอิทธิพลมากมายกับเราเหลือเกิน น้ำตาที่ออกมามันบรรยายไม่ถูกจริงๆ
ว่าอารมณ์ไหน ยิ้ม หัวเราะ  เหมือนคนบ้าในหนัง ในละคร


เพื่อนๆเคยมั้ยครับที่ร้องเพลงแล้วอยู่ๆก็ร้องไห้ออกมาเหมือนคนบ้า