ตอนที่ผ่านมาอยู่ คห สุดท้ายค่ะ
หนึ่งใจในแผ่นดิน
ตอนที่ 54 (1/3)
แม้เสียงลำน้ำจากป่าเขาในที่สูงจากตกกระทบสาดกระเซ็นเกินเสียงเพียงใด แต่ธิดาคิดว่าแรงสั่นสะเทือนในหัวใจของเธอแรงกว่า เมื่อหญิงงามคนนั้นลั่นวาจาต่อชายฉกรรจ์ทั้งสามโดยมีของแลกเป็นสมบัติของนายพนา เรื่องของมีค่าใต้แผ่นดินมีจริงหรือไม่ เธอไม่สนใจใครรู้
แต่ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าคุณนายแห่งมูนไลท์รู้จักกับโจรป่าผู้เหี้ยมโหดอย่างไม่ต้องสงสัย และความแค้นของเธอที่มีต่อนายทรงชัยก็ตรงตามข้อความในกระดาษแผ่นนั้น
ที่ริมฝั่งน้ำตก สายธารหลั่งไหลไปตามกระแส พรายฟองของน้ำจากที่สูงฟูฟ่องแต่แตกหายไปเมื่อถูกกระทบกระทั่ง หญิงสาวแสนงามสะพรั่งยืนหลับตานิ่งสงบท่ามกลางแสงวิบวับของแมลงตัวน้อยมากมาย ใบหน้างามนวลผ่องของเธอไม่ได้ถูกลดความหมองลงแม่แต่น้อยในยามท้องฟ้าไร้ดาวไร้เดือน เพราะตัวเธอนั่นแหละที่เปล่งความงามเพียงหนึ่งเดียวในค่ำคืนนี้ ธิดาไม่เคยพบผู้หญิงคนใดที่ยืนอย่างองอาจท้าทายชะตาชีวิตของตัวเองแบบนี้มาก่อน แต่ในความองอาจนั้นมีความโดดเดี่ยวเปล่าเปลี่ยวที่เธอสัมผัสได้
เสียงย่ำฝีเท้าลงบนผืนดินที่เต็มไปด้วยใบไม้แห้งทำให้ดารารู้ว่า บัดนี้ คนที่เธอต้องการให้เขาชดใช้ความแค้นคืนมาถึงแล้ว
“คุณดารา”
หญิงสาวเปิดเปลือกหันไปมองต้นเสียงที่ทำให้หัวใจหยุดเต้น เสียงทุ้มต่ำนุ่มของคนที่นัดเจอเธอปรากฏตัวต่อหน้าจริงไม่มีหลอกลวง เขาสาวเท้าเข้ามาใกล้จนสามารถเห็นแววตางามได้ชัดเจน ใบหน้าขึงขังจริงจังไม่อาจถูกปิดบังให้อยู่ภายใต้แว่นตากรอบทอง เขาสบตาประสานดวงตากวางวาววับไหวสั่น
“ผมขอโทษที่ทำให้คุณรอ”
“คุณ... มาตามนัด” เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่พยายามข่มไว้ไม่ให้สั่นยังไม่เชื่อกับภาพที่เห็น
เขามาจริงๆ เขาไม่ได้หลอก คนที่ต้องการเจอเธอคือเอกรัตน์จริงๆ หญิงสาวน้ำตารื้นตามขอบตา แม้สมองจะสั่งการน้ำตาไม่ให้มันเอ่อนองมากไปกว่านี้ แต่ก็ไม่มาอาจสั่งให้หัวใจให้ปวดร้าวจนเกือบแตกสลายได้ เมื่อเธอสิ่งที่คิดไปเองว่านายทรงชัยหลอกล่อพบเธอเพื่อหวังฆ่า แต่คนที่ต้องการฆ่าเธอกลับเป็นเอกรัตน์อย่างนั้นหรือ
เขามองซ้ายมองขวาแล้วจับข้อมือของเธอแน่น “รีบออกจากที่นี่”
แต่เธอกลับชักแขนกลับ แล้วก้าวเดินถอยหลังจนเกือบถึงขอบหินลื่น “ฉันจะอยู่ที่นี่”
“คุณดารา คุณต้องออกจากที่นี่ เดี๋ยวนี้ !” เขาก้าวเท้าเข้ามาแล้วหยุดชะงักเมื่อเธอพูดเสียงแข็งกร้าว
“ฉันจะอยู่ที่นี่ !”
ชายหนุ่มสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ ใบหน้าแสดงความกังวลที่มีท่าทีขัดขืน แล้วหันไปมองรอบกายตัวเองอย่างระวัง ก่อนหันกลับมาขอร้องเธออีกครั้ง
“คุณดาราได้โปรด ออกจากที่นี่เถอะ ผมขอร้อง”
“ฉันไปกับคุณไม่ได้ ฉันสัญญากับใครอีกคนหนึ่งว่าจะมาพบเขาที่นี่”
“แต่พ่อผมจะฆ่าคุณ”
“คุณรู้อยู่แล้วนี่คะ แสดงว่าคุณหลอกล่อฉันให้มาเจอกับความตายใช่ไหมคะ” เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันแม้คำพูดของเขาจะสร้างความเจ็บปวดให้มากมาย เขาคงรู้เห็นเป็นใจกับบิดาของเขา ไม่อย่างนั้นคงไม่มีทางรู้ว่านายทรงชัยจะมา
“ผมไม่ปล่อยให้คุณตาย”
“อย่าห่วงฉันเลยค่ะ...ยังไงเสียคุณก็ไม่เดือดร้อน ฉันตายไปก็เท่ากับตัดปัญหาคลิปเสียงนั่นได้ไม่ใช่หรือคะ”
“ผมไม่สนใจคลิปเสียงนั่น !” เขาลั่นคำพูดก้องป่า
เอกรัตน์หยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ากดหมายเลขหนึ่งแล้วโทรออก สายตาจ้องมองหญิงสาวที่มีดวงตาคุ้นเคยแล้วกรอกเสียงลงไปเมื่อได้ยินเสียงตอบรับของปลายสาย
“ผม...เอกรัตน์ ผู้ดำรงตำเหน่ง อ.บ.จ. คนปัจจุบัน ขอสารภาพว่า ผมเป็นผู้บงการการฆ่า อ.บ.จ คนเก่าของพวกคุณ...”
“คุณจะบ้าหรือไง ! ” ดารารีบกระโจนคว้าโทรศัพท์มาไว้ในมือ เธอว่ากล่าวตำหนิชายหนุ่มที่ทำเรื่องที่ไม่คาดคิด “คุณจะมารับผิดชอบเรื่องที่ตัวเองไม่ได้ทำเพื่ออะไร คุณจะปกป้องนายทรงชัยเพื่ออะไร !”
“เขาเป็นคนที่ผมรัก เขาเป็นพ่อของผม” เอกรัตน์ได้จังหวะเมื่อเธอเผลอ เขารีบเข้าไปคว้าตัวเธอมากอดรัดไว้แน่น
“คุณมันเหมือนคนตาบอด ไอ้เลนส์สายตาที่คุณใส่อยู่ไม่ได้ช่วยให้คุณเห็นอะไรให้มันชัดเจน”
“เช็ดมันให้ผมสิ เหมือนกับที่คุณเคยทำในตอนนั้น !”
หนึ่งใจในแผ่นดิน ตอนที่ 54 (1/3) สวัสดีปีใหม่ค่ะ
หนึ่งใจในแผ่นดิน
ตอนที่ 54 (1/3)
แม้เสียงลำน้ำจากป่าเขาในที่สูงจากตกกระทบสาดกระเซ็นเกินเสียงเพียงใด แต่ธิดาคิดว่าแรงสั่นสะเทือนในหัวใจของเธอแรงกว่า เมื่อหญิงงามคนนั้นลั่นวาจาต่อชายฉกรรจ์ทั้งสามโดยมีของแลกเป็นสมบัติของนายพนา เรื่องของมีค่าใต้แผ่นดินมีจริงหรือไม่ เธอไม่สนใจใครรู้
แต่ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าคุณนายแห่งมูนไลท์รู้จักกับโจรป่าผู้เหี้ยมโหดอย่างไม่ต้องสงสัย และความแค้นของเธอที่มีต่อนายทรงชัยก็ตรงตามข้อความในกระดาษแผ่นนั้น
ที่ริมฝั่งน้ำตก สายธารหลั่งไหลไปตามกระแส พรายฟองของน้ำจากที่สูงฟูฟ่องแต่แตกหายไปเมื่อถูกกระทบกระทั่ง หญิงสาวแสนงามสะพรั่งยืนหลับตานิ่งสงบท่ามกลางแสงวิบวับของแมลงตัวน้อยมากมาย ใบหน้างามนวลผ่องของเธอไม่ได้ถูกลดความหมองลงแม่แต่น้อยในยามท้องฟ้าไร้ดาวไร้เดือน เพราะตัวเธอนั่นแหละที่เปล่งความงามเพียงหนึ่งเดียวในค่ำคืนนี้ ธิดาไม่เคยพบผู้หญิงคนใดที่ยืนอย่างองอาจท้าทายชะตาชีวิตของตัวเองแบบนี้มาก่อน แต่ในความองอาจนั้นมีความโดดเดี่ยวเปล่าเปลี่ยวที่เธอสัมผัสได้
เสียงย่ำฝีเท้าลงบนผืนดินที่เต็มไปด้วยใบไม้แห้งทำให้ดารารู้ว่า บัดนี้ คนที่เธอต้องการให้เขาชดใช้ความแค้นคืนมาถึงแล้ว
“คุณดารา”
หญิงสาวเปิดเปลือกหันไปมองต้นเสียงที่ทำให้หัวใจหยุดเต้น เสียงทุ้มต่ำนุ่มของคนที่นัดเจอเธอปรากฏตัวต่อหน้าจริงไม่มีหลอกลวง เขาสาวเท้าเข้ามาใกล้จนสามารถเห็นแววตางามได้ชัดเจน ใบหน้าขึงขังจริงจังไม่อาจถูกปิดบังให้อยู่ภายใต้แว่นตากรอบทอง เขาสบตาประสานดวงตากวางวาววับไหวสั่น
“ผมขอโทษที่ทำให้คุณรอ”
“คุณ... มาตามนัด” เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่พยายามข่มไว้ไม่ให้สั่นยังไม่เชื่อกับภาพที่เห็น
เขามาจริงๆ เขาไม่ได้หลอก คนที่ต้องการเจอเธอคือเอกรัตน์จริงๆ หญิงสาวน้ำตารื้นตามขอบตา แม้สมองจะสั่งการน้ำตาไม่ให้มันเอ่อนองมากไปกว่านี้ แต่ก็ไม่มาอาจสั่งให้หัวใจให้ปวดร้าวจนเกือบแตกสลายได้ เมื่อเธอสิ่งที่คิดไปเองว่านายทรงชัยหลอกล่อพบเธอเพื่อหวังฆ่า แต่คนที่ต้องการฆ่าเธอกลับเป็นเอกรัตน์อย่างนั้นหรือ
เขามองซ้ายมองขวาแล้วจับข้อมือของเธอแน่น “รีบออกจากที่นี่”
แต่เธอกลับชักแขนกลับ แล้วก้าวเดินถอยหลังจนเกือบถึงขอบหินลื่น “ฉันจะอยู่ที่นี่”
“คุณดารา คุณต้องออกจากที่นี่ เดี๋ยวนี้ !” เขาก้าวเท้าเข้ามาแล้วหยุดชะงักเมื่อเธอพูดเสียงแข็งกร้าว
“ฉันจะอยู่ที่นี่ !”
ชายหนุ่มสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ ใบหน้าแสดงความกังวลที่มีท่าทีขัดขืน แล้วหันไปมองรอบกายตัวเองอย่างระวัง ก่อนหันกลับมาขอร้องเธออีกครั้ง
“คุณดาราได้โปรด ออกจากที่นี่เถอะ ผมขอร้อง”
“ฉันไปกับคุณไม่ได้ ฉันสัญญากับใครอีกคนหนึ่งว่าจะมาพบเขาที่นี่”
“แต่พ่อผมจะฆ่าคุณ”
“คุณรู้อยู่แล้วนี่คะ แสดงว่าคุณหลอกล่อฉันให้มาเจอกับความตายใช่ไหมคะ” เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันแม้คำพูดของเขาจะสร้างความเจ็บปวดให้มากมาย เขาคงรู้เห็นเป็นใจกับบิดาของเขา ไม่อย่างนั้นคงไม่มีทางรู้ว่านายทรงชัยจะมา
“ผมไม่ปล่อยให้คุณตาย”
“อย่าห่วงฉันเลยค่ะ...ยังไงเสียคุณก็ไม่เดือดร้อน ฉันตายไปก็เท่ากับตัดปัญหาคลิปเสียงนั่นได้ไม่ใช่หรือคะ”
“ผมไม่สนใจคลิปเสียงนั่น !” เขาลั่นคำพูดก้องป่า
เอกรัตน์หยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ากดหมายเลขหนึ่งแล้วโทรออก สายตาจ้องมองหญิงสาวที่มีดวงตาคุ้นเคยแล้วกรอกเสียงลงไปเมื่อได้ยินเสียงตอบรับของปลายสาย
“ผม...เอกรัตน์ ผู้ดำรงตำเหน่ง อ.บ.จ. คนปัจจุบัน ขอสารภาพว่า ผมเป็นผู้บงการการฆ่า อ.บ.จ คนเก่าของพวกคุณ...”
“คุณจะบ้าหรือไง ! ” ดารารีบกระโจนคว้าโทรศัพท์มาไว้ในมือ เธอว่ากล่าวตำหนิชายหนุ่มที่ทำเรื่องที่ไม่คาดคิด “คุณจะมารับผิดชอบเรื่องที่ตัวเองไม่ได้ทำเพื่ออะไร คุณจะปกป้องนายทรงชัยเพื่ออะไร !”
“เขาเป็นคนที่ผมรัก เขาเป็นพ่อของผม” เอกรัตน์ได้จังหวะเมื่อเธอเผลอ เขารีบเข้าไปคว้าตัวเธอมากอดรัดไว้แน่น
“คุณมันเหมือนคนตาบอด ไอ้เลนส์สายตาที่คุณใส่อยู่ไม่ได้ช่วยให้คุณเห็นอะไรให้มันชัดเจน”
“เช็ดมันให้ผมสิ เหมือนกับที่คุณเคยทำในตอนนั้น !”